te gast bij Wim Helsen, Erhan Demirci met een fragment uit De lammeren van Mustafa Kör
Daar, in het rommelige huisje in Konya, temidden van een doorsnee gezin met tikkende wandklok en doordeweekse levens, besef ik meer dan mij lief is: ik ben een randgeval, een dubbel geparkeerde paria, nergens thuis. Een koekoeksjong dat buiten het territorium bedelt om liefde. De vraag was, wat deed ik er aan? Wat heb ik er voor over, hoeveel wil je offeren voor de verlossing? Plots zie ik hem voor me, mijn broer, hij is zeventien en naakter dan ooit, met hiaten die hij niet in de hand heeft. Waren dat zorgen waar Ilyas aan onderging? Knagende identitaire kwesties, net zolang tot hij het niet langer kon negeren en ultieme verlossing zocht in de radicaalste der daden? Maar was het geen aangekondigde dood, waarvan de kiem was gelegd op de dag dat vader op de nachttrein naar Maasland stapte. Zelfdoding is de moord, op hetgeen je dwarsligt. In zijn onomkeerbare karakter ligt juist de kracht besloten van een uitweg. Zelfmoord is egoïstisch noch wanhopig, het is een definitieve vorm van zuivering en onderscheidt ons van andere soorten. Het is menselijk.
De lammeren, 2007, Mustafa Kör
De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop. Demirci in gesprek met Helsen, https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a65/ 11min
Over Erhan Demirci : https://nl.wikipedia.org/wiki/Erhan_Demirci Over Mustafa Kör : http://www.zuiderlucht.eu/mustafa-kor-een-dwarslaesie-uit-het-boekje/ , http://www.hbvl.be/cnt/aid926411/mustafa-kor-een-succesverhaal-met-een-handicap
Over De lammeren : Umut woont in Maasland. Hij worstelt met de schimmen van het verleden. Na de dood van zijn broer Ilyas is hij in de greep van de weemoed. En hij denkt vaak terug aan Agabey, zijn idyllische geboortedorp in Anatolië, waar hij zijn grote liefde Aysa heeft moeten achterlaten, de kostbaarste bloem in de botanische tuin der liefde. Umut heeft het idee dat de dood van zijn broer en de liefde van Aysa iets met elkaar te maken hebben. Hij besluit terug te gaan naar Anatolië, naar Aysa, in de hoop daar te weten te komen waarom hij droefgeestig is. Umut begint aan een tocht naar het thuisland, zoals zijn vader ooit naar het beloofde land aan de Maas trok.
|