taken als kind II/II

Er was iets wat ik heel graag deed, dat was de chauffageketel vullen.
Die was toen nog op kolen. Dat vullen ging vrij vlot.
Van zodra ik er groot genoeg voor was werd dat mijn jobke.
'k Denk dat ik een jaar of twaalf was toen ik kennis maakte met de ketel,
en leerde welke zorgen die grote beest nodig had.

'k Kreeg de ketel tamelijk gemakkelijk weer aan de praat ook,
wanneer hij per abuus eens uitgegaan was omdat
de verwarming weer eens te hoog blijven staan was.

De asse uit de ketel halen vond ik het plezierigste.
De asse van de voorbije dagen sleepte ik in een ijzeren bak langs de garagepoort
via de oprit naar boven naar de onverharde berm voor het huis.
Met de asse werden de putten gevuld en de grond iet of wat verhard.
Die asse maakte in de grond voor het huis een vreemdsoortig kleurenmengsel.

Met de lege asbak ging ik terug naar de chauffageketel beneden en daar
deed ik het deurke open om de askoek van de voorbije dagen eruit te scheppen.
Die moest dan een dag of meer koelen.

Om de asse er uit te scheppen hing links een set speciaal gereedschap met lange stelen.
Onder andere een pook en een schep.
Waarschijnlijk waren het de lange gedraaide stelen die maakten dat ik graag met de ketel bezig was.
En het idee dat ik in mijn eentje een heel huis kon verwarmen gaf veel voldoening.
Dat iemand had moeten werken om de kolen te betalen was bijzaak,
ík hield het huis, en iedereen die er woonde, warm. Ikke, in mijn eentje. Want ik was al een groot meisje.   
De chauffagekelder had een streep daglicht, het rook er naar Nuttigheid en ik kende er de gang van zaken.
Vuur maken voor een heel huishouden, het had bijna iets sacraals.

In de winter werd de was binnen gedroogd, op waslijnen in de chauffagekelder.
Wanneer ik beneden kwam, gereed om de ketel bij te vullen,
moest ik soms eerst de was afdoen en naar boven brengen.
Daar had ik een gloeiende hekel aan : eerst een jobke moeten doen
eer men aan de eigenlijke job kan beginnen.

Van andere taken als kind herinner ik me zeer weinig.
Als puber wel, die taken herinner ik me wel.
Maar mijn pubertijd is nog niet zo lang geleden.
Of verwar ik nu met mijn midlife?

Van mijn taken als kind herinner ik me weinig, buiten het schoenen poetsen.
Die taken waren er gewoon en ik deed ze. Waarschijnlijk zal het zoiets geweest zijn. Routine.
Behalve de kolenketel dus, de ketel aan de praat houden was een plezierig werkje.
Het was mijn troeteljobke. 

m - EZW-05/2012 , HiH-03/2015, bijgewerkt