boodschappenlijstje

Lucia kan al mooi schrijven en wanneer ze bij Oma is mag zij de boodschappen noteren.
Bij Oma heeft ze haar eigen pen. Een vulpen. Een vulpen die niet kan spatten.

Groenten en fruit waren al opgeschreven.
"Nu nog het vlees en dan zijn we klaar. Beenhouwer dubbelpunt" dicteerde Oma.
In een lijstje moeten geen hoofdletters weet Lucia, en ze schreef 'beenhouwer :'

Misschien vanavond eens vogeltjes zonder kop, dacht Oma.
Maar dat klinkt zo cru, zonder kop … blinde vinken dan? Loze vinken!
En ze dicteerde : "Twee loze vinken".
Lucia schreef.  
Lucia schoof het papiertje naar voren en Oma overliep het lijstje. 
Onderaan stond 'beenhouwer : 2 boze vinken'.

"Schatje, wat staat hier? Twee boze vinken? Het zijn loze vinken".
"Nee" zei Lucia, heel zeker van haar stuk, "het zijn boze vinken".
"En waarom zijn het boze vinken?" vroeg Oma berustend, want er zou weer een reden volgen. 
Lucia rolde met haar ogen, zuchtte nadrukkelijk en zei : "Omdat we ze gaan op-e-ten".

Ja. Natuurlijk. Daar had ze een argument.
Aan de muur hangt een prent van een droeve vink naar hen te kijken. 

distelvink      1654, Fabritius 

m - EZW-05/2012 – HiH-02/2015, bijgewerkt - https://www.vn.nl/de-gekooide-vrije-vogel-van-fabritius/, https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_puttertje_(schilderij)