Van de turnlessen in de lagere school herinner ik me niet veel. Enkel dat ik in de rij volgde op een klasgenootje dat Betty heette. Soms kwam ik voor haar te staan, navenant in welke volgorde we moesten aantreden voor een oefening, van klein naar groot of van groot naar klein. In elk geval lagen we op naburige matten tijdens de grondoefeningen.
We droegen een donkerblauwe poffende turnbroek met daaronder witte sokken en witte turnpantoffels. Wat we daarboven droegen weet ik niet meer. Iets wits ook. 'k Zou zeggen een T-shirt, al heette dat toen waarschijnlijk anders. Een lijveke?
Wanneer we zittend onze beurt moesten afwachten voor het een of ander waren we aan het babbelen. Er was ook een meisje dat Wivine heette. Haar vader was bakker. Zij woonde niet ver van de school. Zij zat aan de andere kant van Betty. Stil en genoeglijk zaten wij daar en de zon scheen altijd.
De turnpantoffels waren vervelende dingen. Een wit schoeisel met een strak & stug stuk U-vormig elastiek op de wreef.
foto van 't Net
Om die aan te trekken moesten we met een vingerke achter onze hiel gaan en dan de pantoffel aantrekken. En daarna likken aan de schaafwonden op de midden knokkel van de wijsvinger. Wij vroegen ons nog niet af hoe turnpantoffels zo konden zijn. Ze waren gewoon zo. Het woord 'gebruiksvriendelijk' moest nog uitgevonden worden.
Er was ook een ander model, met een lus die tot op de wreef kwam waardoor een soepele elastiek liep naar de zijkanten van het sloefke. Dat model had ik toen zo graag gewild.
foto van 't Net
Maar om een of andere reden was deze droom-turnsloef niet verkrijgbaar in de schoenwinkel bij ons in ’t dorp en zat ik elk nieuw schooljaar opgescheept met het lastige model.
De speelzaal voor regendagen fungeerde als turnzaal. Daar stonden wat Zweedse banken en er lagen wat matten. De matten versleuren en de banken verzetten maakte deel uit van de les en wij sloofden ons daar toen met plezier voor uit. Wanneer de banken omgekeerd werden hadden we een balk voor evenwichtsoefeningen.
foto van 't Net
En dan was er natuurlijk nog ditte, de konijnensprong :
afbeeldingvan 't Net
Misschien was turnen niet zo belangrijk in de lagere school. We speelden en renden ons immers te pletter tijdens de speeltijden. In het middelbaar, aan de overkant van de straat, heette het Lichamelijke Opvoeding en daar veranderde het een en ander.
m - EZW-03/2012, bijgewerkt
|