te gast bij Wim Helsen, Wim Helsen zelf, met als gastvrouw Maaike Neuville
Jong landschap
Zo staan beiden bijna roerloos in de weide het meisje dat loodrecht aan een touw des levens hangt legt hare lange hand op de lange rechte lijn der geit die aan haar dunne poten de aarde averechts draagt Tegen haar wit en zwart geruite schort houdt het meisje dat ik Ursula noem - in 't spelevaren met mijn eenzaamheid - een klaproos hoog
Er zijn geen woorden die zo sierlijk zijn als ringen in zeboehorens en tijdgetaand zoals een zeboehuid - hun waarde bloot naar binnen schokken Zulke woorden las ik gaarne tot een garve voor het meisje met de geit
Over de randen van mijn handen tasten mijn handen naar mijn andere handen onophoudelijk
Uit : Verzamelde Gedichten van Paul van Ostaijen
De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop. Helsen in gesprek met Neuville, https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a75/ 12min45
Over Paul van Ostaijen : https://nl.wikipedia.org/wiki/Paul_van_Ostaijen Over Maaike Neuville : dit blog, tekst 213 in 12/2017-archief Over Wim Helsen : dit blog, tekst 112 in 10/2017-archief GARVE = http://www.woorden.org/woord/garve
|