brood bij noodweer

In onze kinderjaren gingen we brood halen met de fiets. 
We hadden daarvoor een rechthoekig blauw nylon draagtasje dat aan het stuur kon gehangen worden.
Men moest eerst de rem dichtknijpen om het oor van het tasje over het uiteinde van het stuur te krijgen. 
Dat was telkens een gefrutsel.
Wanneer de weersomstandigheden wat minder waren was ik van dienst, als oudste. 
Dan propte ik dat tasje in de zak van mijn jas en in de andere zak frommelde ik de broodzak weg.

Een broodzak werd toen aangerekend en wie een broodzak hergebruikte bespaarde 50 centiemen per keer.
Op termijn gezien was dat geld,na x-aantal dagen had men de prijs van een brood er uit.
Bij slecht weer trapte ik nogal door en zo gebeurde het dat de broodzak uit mijn jaszak viel
en ik merkte pas toen ik bij de bakker stond, dat ik die zak niet meer bij had. 
En ik had geen 50 centiem teveel bij. 
Ik ging terug met de fiets aan de hand. Koud en nat.
Ik zag de broodzak liggen. Nat. 

girl with a bicycle, 2016    Kristel Tatiana Nadvornaia, Belgium

Wel, hij was smoezelig maar niet echt helemaal nat,
want broodzakken waren -en zijn nu nog- gedrenkt in paraffine. 
Met een natte mouw en met een tipje van mijn droge zakdoek
heb ik de broodzak ongeveer toonbaar gekregen en ben ik weer naar de bakker gefietst.

Thuis heb ik mijn jas bij de chauffageketel opgehangen om uit te druppelen,
het brood heb ik in een andere broodzak gedaan en
de besmeurde zak heb ik laten verdwijnen in de grote vuilnisbak, buiten aan de keldertrap.

In de garage stond de fiets te lekken, de fiets van Noë … eigenaardig hoe sommige momenten bijblijven. 
Het 'geef ons heden' was volbracht.

m - EZW-04/2014, HiH-03/2015, bijgewerkt