|
met minieme schade
Het is meer dan 20j geleden, we woonden nog in Borsbeek.
‘k Had in de vroege namiddag een potje aardappelen op het vuur staan
omdat we ’s avonds gebakken petatjes zouden eten en ze moesten nog koelen.
Dat er zo vroeg op de dag iets op het vuur stond was tamelijk ongewoon.
LM en ik gingen onbekommerd de deur uit, boodschappen doen of zoiets.
Pas toen we terug de straat ingereden kwamen,
wist ik ineens waarom ik dat knagend gevoel had: ik was die aardappelen vergeten!
In het klein stukje straat tot aan de hoek dacht ik dat mijn wereld vergaan was,
de vlammen zouden uit de ramen slaan, het gebouw zou in puin zou liggen
en overal ambulances … Niks.
En boven geen geur ookni.
‘k Stapte op slappe benen naar de keuken en draaide bevend het gas toe.
Ik was een wrak bij het idee wat er gebeurd had kunnen zijn.
De aardappelen waren onbruikbaar,
maar het potje had zo te zien geen blijvende schade opgelopen.
‘k Heb er een bodempje Biotex in gezet. Enzymen vreten alles.
'k verwachtte elk moment dat LM zou stoom aflaten en zette me ongeveer schrap.
Het enige wat hij zei was: "Dat brengt toch op hé!, investeren in goed materiaal." Laconiek.
Met zo’n man kunt ge in zee steken, dacht ik.
En toen moest hij mij troosten, want ik begaf het.
m - EZW-05/2013 – diezelfde potten hebben en gebruiken we nog altijd!
|
