(…) Anekdote van kleindochter: nieuw werkwoord “kontvrienden”. “Kent ge dat woord niet, memeke? Wel als je niet wilt dat iemand je vriend blijft, dan kan je hem kontvrienden. Broer doet dat ook met die vervelende meisjes op zijn facebook en Nathan heeft kauwgum in mijn haar geplakt en daarom heb ik hem gekontvriend.” van TiTi-P
Met de klemtoon op de tweede lettergreep of mijn verhaal klopt niet meer. Kontvriénden dus.
Noch LM, noch ik zijn thuis in feesboekerij, maar wat ontvrienden is weten we wel. En waarom dat kontvrienden geworden was, dat zag LM onmiddellijk: wanneer men niet meer wil vriend zijn met iemand dan draait men die de rug toe, en de rug eindigt op een zitvlak, dus draait men die eigenlijk de kont toe, vandaar kontvrienden. Vanaf dan zijt ge kontvrienden.
- Het is kontvriénden, zei ik behulpzaam. - Ja, kontvriénden. En daarna zijt ge kóntvrienden met iemand. - Vijanden? - Nee, gewoon negeren, met de nek aankijken.
Eerst iemand kontvriénden en daarna zijt ge kóntvrienden ... Er zal wel een lijn inzitten, in wat hij beweert: als men iemand met de nek aankijkt dan wordt men kontvrienden. Maar toch niks voor mij, het facebook. Teveel gedoe.
m – HiH04/2015, naar een gegeven van TiTiPoes
|