Zo’n weer gelijk gisteren doet me denken aan de paasvakanties van onze kindertijd.

Weer zonder jas mogen buitenspelen, wel nog de trui aan. Bermen beklimmen
en tussen de struiken gaan speuren en snuffelen en doen en er een 'kamp' bouwen
omdat het dan nog kon, tussen de struiken zonder al te veel blad.
En langs de beemden rennen. 
En dan oververzadigd van zuurstof en met gloeiende wangen naar huis komen.
Niet omdat we moegespeeld waren, maar omdat we honger hadden.

Het vieruurtje was dan wat steviger, soms was er al taske soep bij ook.

Tot aan het avondeten was het dan uitblazen en
met de geur van de buitenlucht nog op ons vel, denken over
de wereldreizen die we wat verder in de straat ondernomen hadden.

m – HiH-04/2015, herzien