liever niet

Contant geld heb ik lang niet op zak gehad. Liever niet. Of toch niet als het niet nodig was. 
Blijheid, vrijheid, Eva zonder zorgen.
Tot ik op een dag in 2008 een taxi nodig had en als baar geld had ik welgeteld 5 € bij.
Daar rijdt men niet ver mee. 
‘k Ben toen toch maar in een taxi gestapt en voor het contant geld
heb ik de chauffeur gevraagd tot aan de kerk van Ekeren te rijden.
Daar is een geldautomaat.

Onderweg kreeg ik halvelings de slappe lach, door een binnenpret.
Wie rijdt er nu per taxi naar de kerk.
Iemand die dringend moet gaan biechten. Dringend.
Dat moet dan wel een héél zware zonde geweest zijn, en misschien
moet een taxi dan wel de siréne opzetten.
Voor biecht-urgenties gaan andere wagens opzij, vanzelfs.
Maar ’t ging om pecunia naast de kerk, niet om peccata ín de kerk.

Bij de kerk heb ik geld afgehaald. Pas daarna kon ik me thuis laten afzetten.
De taxi-teller bleef lopen natuurlijk. Zonde van het geld dat ik niet meer cash op zak had.
En toch heb ik nog altijd niet graag contant geld.
‘k Heb het gevoel dat de pikkedieven dwars door mijn handtas kunnen kijken
en zien dat er wat in zit. Nochtans hou ik low profile aan, bewust.
Maar toch, ik heb niet graag geld op zak. 

Sinds 2009 moet het wel. Ik heb 50€ penariegeld voor het geval ik kladderadatsch
met een taxi nog eens naar Spoed moet. Sinds ik dat briefje in huis heb, heb ik geen Spoed meer nodig gehad.
Hout vasthouden. En dat geluksbriefje in ere houden.
Het hangt nu op het prikbord. Of is dat niet zo slim …, misschien niet.
Misschien beter op zak hebben hé. Dus toch weer geld op zak.
Hou dat stil hé. 

m – EZW-04/2014, bijgewerkt