De verteller van dit verhaal is S en hij heeft de cursus ondertussen allang afgerond.
het werd een echte blunderavond
Elkeen, 8 mannen en 7 vrouwen, moest zijn eigen pannekoek bakken. Om te beginnen mochten we een emmertje beslag maken. Elk een emmertje voor één dessert? Wel, de chef had hier ervaring mee en hij wist waarom hij beginnelingen zoveel beslag liet maken. Wij togen aan de slag, met meer geestdrift dan kennis of kunde.
Het waren vrij grote pannekoeken en om ze te keren moesten we ze omhoog wippen en terug opvangen in de pan. Ik weet nog dat de mijne gedeeltelijk naast de pan belandde en eer ik hem weer ín de pan had was het meer een halfbakken bol dan een platte pannekoek. De derde of de vierde lukte al iets beter.
'k Bracht het er nog tamelijk goed van af want bij andere mensen belandden de pannenkoeken gewoon in de vlam. Er waren een paar die meenden hem flink hoog te moeten werpen, tot tegen de dampkap. Daar bleef hij dan even plakken. Zo hadden ze meer tijd om hem op te vangen maar die pannekoeken bleven zwaar gehavend hangen of soms landden ze op de gebakken kant weer in de pan. Eer iedereen eindelijk een pannekoek had, was het beslag zo goed als op. Een emmertje beslag per cursist was echt niet teveel.
De eerste helft van de les was pannenkoeken bakken, de tweede helft was keuken kuisen. Iedereen poetste duchtig mee en er werd wat afgelachen terwijl we de sporen van ons enthousiasme wegwasten. Lachkramp ! De rest van de opleiding (3j) is dit een heel toffe groep gebleven.
Dat een dessert met pannekoeken zo vroeg in de cursus gegeven werd, was misschien bedoeld als teambuilding. Allemaal samen blunderen en daarna glunderen en daarna allemaal samen opkuisen, schoon schip maken, dat heeft toch iets hé. ’t Is iets anders dan elk in zijn eigen potteke staan roeren. Dat komt later wel, het eigen potteke.
Dus ipv een dure paintballsessie te organiseren, laten ze de cursisten in het begin van het jaar met pannekoeken jongleren en de keuken vol kledderen. Dat ligt meer in de lijn van de opleiding en het resultaat is hetzelfde : een losse verzameling cursisten wordt een groep. Mensen die het drie jaar met mekaar zullen uithouden en dus met plezier naar de les komen.
Enfin, zo stel ik mij dat voor, dat de lesgevers dachten: liever pannekoeken dan paintball. En daarmee was de keuken weer eens uitgewassen ook.
m - EZW-05/2013, HiH-05/2015, bijgewerkt - naar een gegeven van S, in de hoop dat hij dit ooit leest
|