moederdag & rommelmarkt
Dit verhaal heb ik zopas terug gevonden. Het gaat over 30 jaar of meer geleden, maar het zou ook vandaag kunnen zijn. Het was op de tweede zondag van mei. Het verhaal is van haar, de woorden zijn van ons beiden.
In mijn vitrinekast, helemaal opzij staat een heel klein porseleinen vaasje. Zo kitscherig, maar met zoveel liefde gegeven door mijn jongste zoon toen hij bijna 6 jaar was.
Er was rommelmarkt op school, en ik had er ook een stand waar ik hun oud speelgoed verkocht. Dat was in samenspraak met de kinderen : wat verkopen we, en wat niet. Het geld dat de verkoop opbracht, daar kregen ze elk één derde van, zodra er een beetje geld te verdelen was. Met dat geld gingen ze dan zelf gezelschapsspelen kiezen en kopen.
We hadden al de helft van de meegebrachte spullen kunnen verkopen en de kinderen hadden van dat geld zaken gekozen en gekocht die ze tof vonden. Toen kwam de jongste af met dat vaasje. "Kijk mama, ik heb dat voor u gekocht, omdat ik weet dat ge dat graag ziet." Daar heb ik een traantje gepinkt van emotie.
Toen kwam mijn schoonmoeder de speelplaats opgestapt. We waren die voormiddag nochtans bij haar langs geweest om haar Moederdag te wensen. Ze zag wat wij aan het verkopen waren, en ze vloog uit : “Zijt ge niet beschaamd ? DIT en DAT heb IK hen gegeven. Gij hebt het recht niet om dat te verkopen!" Groot spektakel.
Mijn argumenten dat de kinderen het speelgoed ontgroeid waren, dat ze er zelf afscheid van namen en dat ze ander speelgoed kochten mochten niet baten. Ze bleef verongelijkt doen. Wat een feestelijke namiddag geweest was eindigde in mineur voor de kinderen.
Dat was tijdens een zwarte periode in ons leven, waarin we elke frank twee keer moesten omdraaien. Dus, vond ik daar oplossingen voor, vandaar de rommelmarkt. De kinderen vonden het super tot schoonmoeder er zich mee moeide. Mémé had wéér een scène gemaakt tegen mama, terwijl iedereen het kon horen.
Ze waren die voormiddag nochtans bij haar langs geweest. Haar was die dag de verschuldigde eer bewezen, volgens de regels van het fatsoen. In de namiddag dan zoiets … een moederdag die bijgebleven is. En het vaasje natuurlijk, gelukkig is dat er ook nog.
m – HiH-05/2015, naar een gegeven van MPC
|