Op een rustige zonnige namiddag zitten een vijfjarige en haar klein broertje in de tuin te spelen.
- Ôpáa, klinkt het zangerig. - Ja Meisje? - Ik ben een meisje hé. - Ja Meisje. - Dan kom ik uit de buik van mama. - ? eh, ja … ja hoor - dat weet ze toch al lang, dacht Opa lichtjes ongerust. - En Bertje is een jongen hé. - Ja Meisje, broertjes zijn jongens. - Dan komt hij uit de buik van papa!
Dié gedachtegang bijsturen is iets voor de mama, besloot Opa. Hij nam nog een slok en leunde achterover en het leven bleef eenvoudig want kleinkinderen moet men niet zelf opvoeden.
m – EZW-07/2014, HiH-07/2015 - met dank aan RD
|