Truus heeft een zere duim ~ 06/11
Truus is een Amsterdamse, 81 jaar.

Het lag niet helemaal aan de zuster, dat ze Truus niet verstond, en ook niet helemaal aan het Amsterdams. 
Truus had in de haast vanmorgen haar gebit niet helemaal goed vast gedaan en was onder het praten door
de hele tijd met haar tong bezig om het op zijn plaats te houden. Maar dat lukte steeds slechter.
Tot ontsteltenis van de ondervraagdame begon Truus benauwd te hikken, terwijl ze de hand naar de mond sloeg.
Vanwege de benauwdheid paste de dame meteen de Heimlichmanoeuvre toe,
waardoor de gebitshelften agressief door de ruimte vlogen, gelukkig zonde schade op te lopen of te veroorzaken.

Het is duidelijk dat Truus zulks niet op zich laat zitten!
Ze geeft de zuster een duw waar die van ondersteboven gaat
en haast zich haar mondvulling bij elkaar te zoeken.

Gelukkig heeft ze onderweg haar ogen niet in haar zak gehad en niet zo ver van waar ze nu is
van die mannetjes en vrouwtjes gezien waarmee men een toilet aangeeft.
(Ze heeft meer geluk dan ik, want in het ziekenhuis waar ik het vaakst kom
moet ik vaak een heel eind lopen voor ik er eentje vind!)
Nadat ze met haar gebit weer netjes in haar mond weer naar buiten komt
heerst er op de gang een nerveuze drukte waar ze niet veel van begrijpt,
maar ze haast zich naar de lift om beneden in de kantine naar Johan te gaan zoeken.

Als die er maar niet vandoor is gegaan met mijn autootje, want dan moet ik maar zien hoe ik thuis kom, denkt ze.
Maar Johan is niet in de kantine, en ook niet op de parkeerplaats. En haar autootje ook niet!

Ik ben wel benieuwd hoe Truus straks weer thuis komt... 

- HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur