Truus heeft een zere duim ~ 07/11
Truus is een Amsterdamse van 81 jaar.

Na een minuut of tien staat Truus te bibberen op de parkeerplaats.
Ach, dat is waar ook, haar dikke trui, waar is die gebleven?
Ze herinnert zich wel dat ze die bij de prikdames moest uittrekken.
Met een blik alsof ze er al jaren komt stevent ze op de bloedprikcentrale af.
Om op haar beurt wachten heeft ze geen zin, ze heeft het ineens bitter koud.
"Mijn t-t-t-rui, waar hebt u mijn t-t-t-trui gelaten?"

De receptioniste weet van de prins geen kwaad, die is vandaag later begonnen
en de collega die vanmorgen achter Truus en haar bewakers aan rende is al gaan lunchen.
"Bij de portier kunt u naar gevonden voorwerpen informeren, mevrouw!"
Ook de portier weet natuurlijk van niks, hij is al de derde vandaag,
maar hij ziet wel een aantekening dat er een oud en verward dametje is ontsnapt van de afdeling ouderengeneeskunde.
Echt verward komt Truus niet over, maar voor alle zekerheid belt hij even.
"Ja, er ligt hier een trui, laat mevrouw maar even wachten!"
"Ze komen er aan, mevrouw!"

Maar in plaats van de vermiste trui verschijnen ineens weer de twee stevige heren van vanmorgen,
geërgerd omdat ze telefonisch uit hun spelletje klaverjas zijn gerukt, en proberen Truus bij de armen te pakken.
Dat zit ze niet glad, want onze heldin is nu goed op dreef en met een aalgladde beweging
duikt ze onder de armen van het "arrestatieteam" uit en schiet een gang in
waar meerdere specialisten gevestigd zijn, waaronder de oogarts.
Op goed geluk schiet ze een deur in en komt terecht in een pikdonkere kamer.
Daar houdt ze zich muisstil...

Nou, we zullen wel zien wat er van komt... 

- HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur