Truus heeft een zere duim ~ 09/11
Truus is een Amsterdamse, 81 jaar.

Truus hoeft niet zo lang te wachten voor de dokter haar zelf komt uitnodigen.
Ze mag gaan zitten en hij bestudeert het computerscherm.
"Maakt u uw linkerarm even bloot alstublieft?"
"Ajakkes, moet die trui nou weer uit? Zo meteen sta ik weer zonder trui buiten!"
"Dat houd ik wel in de gaten, mevrouw! U komt hier niet weg zonder uw trui!
Stel je voor dat ik van ieder die hier komt de kleren moest gaan verzamelen..."
Er komt een band om de blote arm en die wordt keihard opgeblazen.

"Knel hem niet af hoor! Met één arm ben ik een hallef mens!"
"Geen nood, mevrouwtje, ik heb er voor geleerd. Ziet u hier nog losse armen liggen?"
Er komen slangetjes en een koud stukje staal op de elleboog aan te pas en dan wordt de band langzaam slapper.
Maar de medicijnman is niet tevreden en pompt de band weer keihard op.
Verder als een regel hoger.
"Tja, u loopt wel enig risico. Uw bloeddruk is aan de hoge kant en uw cholesterol ook.
U krijgt een paar receptjes van me mee en die pillen moet u trouw innemen,
en dan zie ik u over twee maanden weer terug. Afspraak maken bij de receptie van onze afdeling."

"Moet ik dan weer nuchter kommen?" vraagt Truus bezorgd.

"Ja, voor de bloedprik is dat nodig. Maar het kan ook in de buurt van uw huis, dan moet u een week eerder gaan.
Wacht, nog even een opdrachtje schrijven. Bij uw huisdokter weten ze wel waar u terecht kunt en wanneer."

"Waarom was nou al die poppekast vanmorrege, meneer dokter?"

"We willen graag weten of u zichzelf kunt redden, mevrouw.
Het leek er even niet op, u kon niet klokkijken en nog een aantal dingen meer.
Maar u heeft zich gerevancheerd na uw ontsnapping, hoor. Alle respect!"

Nadat Truus nog een paar briefjes heeft meegekregen mag ze naar huis. 
Bezorgd vertrekt ze naar de hoofdingang, waar ze de portier het telefoonnummer van Johan dicteert.
Geen gehoor...

Bent u ook zo benieuwd hoe Truus uiteindelijk thuis komt? 

- HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur