(vorige zondag werd mijn kleinzoontje Milan twee jaar  )








Twee jaar en eerste deur!

Als het kind zijn eerste deur

met heel veel moeite open krijgt,

en als die wereld aan de overkant

op eigen kracht bereikbaar wordt,

dat is het heerlijk ogenblik

waarop zijn leven ineens

een nieuwe dimensie krijgt,

en een eigen weg

zich naar zijn einder

haast eindeloos uitstrekt:

Dat is het eerste symptoom

van de levensreis

waarvan je de bestemming niet kent,

maar het verloop ervan

oneindig boeiend is.



9/6/2009

09-06-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Tijdstof

　

Flinterdun,

onbestaanbaar

te verwaarlozen,

amper waarneembaar reëel:

op heel lange termijn

is ieder stofje

dat dagelijks

op de wijzers

van de klok

neerdwarrelt,

even dun,

onverwoestbaar,

niet te versmaden,

soms schokkend. Hallucinant

Is de enge realiteit

die na vele dagen

micron na micron

een millimeter stof

eenzaam achterlaat

op de meubelen

van ons hart.

Nog eens zo dun

is de vrees

voor stof

op wat ons samenhoudt,

in genegenheid

en respect.

8/6/2009

08-06-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Containerspullen.

Weg ermee,

want ze zien alleen

doet te veel pijn en verdriet.

Herinneringen

aan elke dag van toen

wanneer ze een rol speelden

en nu gereduceerd

tot afval staan te wachten

op niets beter

dan recyclage.

Ik zal ze missen

al hebben ze hun plaats

in mijn hart.

Altijd die weemoed

en die nostalgische gevoelens

die mijn adem beklemmen.

Ze doen me slikken,

happen naar zuurstof,

dus weg ermee.

5/6/2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Even te laat

Had ik toen geweten

dat onze ruzie even goed

een handdruk vol vriendschap

had kunnen zijn,

en had ik geweten

dat onze laatste woorden

warm en vol waardering

hadden kunnen zijn,

dan was het laatste beeld

dat ik van je overhoud

een minder wrange

laatste herinnering geweest


4/6/2009

04-06-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Afscheid

Weggaan van een plek

waar je alles geleerd hebt

te doen, te zeggen, te plannen en te kiezen

is wegscheuren van een boek

uit de band die het beschermde,

koesterde, sierde en een plaats gaf.

Weggaan zonder omzien,

zonder verpinken

en zonder te twijfelen aan de toekomst,

is de dag van morgen

erkennen, waarderen en respecteren,

onvoorwaardelijk, zonder aarzeling.

Het boek is uit

en verdwijnt voor altijd.

De inhoud laat een koppige schaduw na.







2/6/2009

02-06-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Dit is het vierde (en voorlopig laatste) gedicht in een reeks waarin een hevige pijnervaring inspireerde tot het extrapoleren naar andere varianten van lijden, die even ingrijpende ervaringen zijn.






Liefde tegen pijn

　Als je lijf de pijn niet langer kan dragen,

ziet de dag van morgen er zinloos uit,

en het helpt niet met kermen en klagen,

als je weer op een muur van lijden stuit.

Andere pijn teistert onzichtbaar de geest,

wanneer onrecht en onmacht je vloeren.

Je staat machteloos tegenover dit beest,

en het haalt je ongewild over je toeren.

De geniepigste pijn is die van het hart,

waar de jaloezie en de haat je verteren,

de ontgoocheling je verwachtingen tart:

je beseft dat je nooit ophoudt met leren.

Remedies reikt men je aan van alle kant,

en sommige komen zelfs goed van pas.

Toch sta je nergens zonder helpende hand

die je steun geeft van 't zuiverste ras.

Liefde verdooft, net als pijn, beide je ogen,

en vreet de krachten die je zuinig spaarde.

De lijdenden die liefde ontvangen mogen,

beseffen best haar niet te schatten waarde.

29/5/2009

29-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Volop pijn

Wanneer de gedachten je spieren verlammen

en de laatste kracht je ledematen verlaat,

Wanneer alle beelden in je oren drammen

en het is alsof iedereen door elkaar praat,

Wanneer je tong verstijft door het kluwen

van flitsen die je niet meer plaatsen kan,

wanneer je niets op zijn plaats kan duwen

en denkt: O God, wat doe ik hier dan?

De deurbel klinkt als een genadeschot,

een vergissing wordt een wereldbrand.

Eer je 't  weet heb je veel meer verbrod

dan nodig was door een misverstand.

Je broeder bespiedt zijn eigen spiegelbeeld

en beoordeelt je naar zijn eigen reflectie.

De wereld is met reuzenspiegels ingedeeld,

en is niet vatbaar voor enige detectie.

Het voelen van liefde is tot fossiel herleid,

Naijver koesteren werd manisch gepromoot

Zonder geweten bestaat niets zoals spijt

en gaan welzijn en warmte langzaam dood.

Als ik dan smacht naar morfine voor het hart

of naar een deken voor mijn frele voeten

tref ik opnieuw het noodlot dat me tart,

en de dromen waarvoor ik vast zal boeten.

28/5/2009

28-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Méér pijn

Onzekerheid,

ondanks gsm, mail en andere adressen.

Onwetendheid,

ondanks alle middelen die me resten.

Piekeren

over wat de stilte van geliefden betekent.

Piekeren

over hoe je alle opties raadt en berekent.

Lijden

omdat niets wat je wil doen echt rendeert.

Lijden

doordat onzekerheid alles hypothekeert.

Verlangen

naar dat woordje, dat verlossende sein.

Verlangen

naar met iedereen en alles in vrede zijn.


27/5/2009

27-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Pijn

Het vreet je glimlach en je dromen,

fnuikt de plannen die je maakt.

Je vreest alles wat nog kan komen,

je voelt je lusteloos en naakt.

Het knapt je drang naar vergezichten,
en je hoort alleen nog donder.
Je hoopt dat het leven niet zal zwichten,
want dat wil je alleen maar zonder:


Zonder pijn die aanvoelt als een straf
en al je activiteit ondermijnt.
Je vreest: is alles nu eensklaps af?
Ben ik de volgende die verdwijnt?

Pijn is even handig als een lieve stem,

die je lachend uit het doolhof wenkt.

Dan stuur je best bij met je rem,

zodat je tijdig iets anders denkt.

26/5/2009

26-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Bijna te broos

Zoals het pluisje van een paardebloem,
klamp ik me vast aan mijn wankel leven,
in vrees voor wat de wind met me kan doen
als mijn weerstand eens komt te begeven.

En als ik dan, blind voor wat zal komen,
stuurloos drijvend op de noordenwind,
ga zweven over huizen en bomen,
niet weet waar ik me ergens bevind,

dan troost ik me met de gedachte
dat de reis zo veel te bieden heeft.
En, al is die niet wat ik verwachtte,
toch weet ik al dat ik heb geleefd.


25/5/2009

25-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

     Black haired beauty

Daar is de gevel van het huis
waar ik vermoedde dat je woonde,
met je schuwe ogen
en je aarzelende stappen.

Daar is de deur van het huis,
waar ik nooit durfde stoppen
om er aan te bellen
en te vragen of je thuis was.

Daar is de plaats waar het huis
met jou ooit gestaan heeft,
en waar ik je zwarte haren
nooit heb kunnen strelen.

23/5/2009

23-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Eeuwigheid

Ik wil je hand nooit lossen,

je voetstappen blijven horen

je adem in mijn oren voelen

en je ogen mogen volgen.

en als je ooit door plicht

door pijn of ziekte

door het lot

me hiertoe

belet,

dan zal ik weten

dat nergens op de wereld

jij zult ademen, praten of lopen,

zonder dat ik in je hart zal zijn.

22/5/2009

22-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet treuren

Kijk niet doorheen je zoute tranen

als je de weg zoekt naar mijn huis.

Er bestaan geen wegen of banen,

die je zien kan doorheen die sluis.


Kijk niet door een raam met gordijnen,

die bovendien gesloten blijven

als je mij ooit wilt zien verschijnen

in je tuin met bloesems en olijven.

Als je kijkt doorheen je trieste tranen

zie je de weg niet naar mijn huis,

want slechts één onder al die banen

leidt ons ver genoeg van het gedruis

Schuif met mij opzij die gordijnen,

die je problemen vaag verhullen,

laat mij op je traject verschijnen

en je dagen tevreden vullen.

21/5/2009

21-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet meer beven.

Mijn handen beven

en vinden de toetsen nog wel

maar alleen op bevel.

Ze vinden je handen

zachter dan ooit

en ze beven niet meer.

Jouw handen beven nu

en vinden mijn vingers

wel zonder bevel.

Onze handen beven

en vinden elkaar

en houden elkaar,

houden van elkaar

houden elkaar vast

weerhouden elkaar

van beven.



19/5/2009

19-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet van mij

Mijn broeder is mijn broeder niet

als zijn hond naar me blaft

en zijn vrouw me voorbijrijdt

wanneer ik sta te liften.

Hij is mijn broeder niet

als zijn agenda strikter is

dan de ruimte voor een antwoord

op mijn vraag naar een glas water.

Hij kan mijn broer niet zijn

als zijn wekker rinkelt

telkens de postbode een brief brengt

die ik hem geschreven heb, vol angst.

Ik wou dat ik een broer had,

die zijn tranen zou wissen

elke keer dat ik hem de krant geef

met nieuws over zijn investeringen.

Nooit nog zal ik een broer hebben

die ik een geschenk kan meegeven

voor die dakloze verschoppeling

met de boodschap dat het cadeau

van mij komt.

18/5/2009

18-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Zo broos


Net zoals een kind
nog pasgeboren,
dat sterft in de armen van zijn moeder,
zo voelde ik mij onverwacht,
toen ik dat eitje koesterde
opgeraapt in het hok
van mijn trouwe hennetjes.
Ik voelde mijn duim
breken door de schaal,
te broos om gekoesterd te worden,
te zwak voor meer toekomst.

16/5/2009

16-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

15-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Het koesteren waard

De mooiste dingen in het leven

zijn niet de zaken waarnaar je smacht,

maar je komt ze tegen

als je ze het minst verwacht,

in de kwinkslag van het kind dat je vraagt

naar de hond van vorige week,

een kat die ik vergeten was

en de koeien van vorig jaar.

Alleen de kippen heten nog 'kukelu'

maar koekie is al boterham,

en dan besef je hoe broos

ook deze momenten zijn.





14/5/2009

14-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Hier blik ik terug op 1988, toen ik uit Chili terug naar België reisde, zonder mijn adoptiezoon, met wie ik 14 dagen geleefd had, maar die door een ultieme beslissing van de vrederechter (die aarzelde de wet toe te passen!) . Het werd een heel verdrietig jaar. heel regelmatig hielden we contact met de jongen van 5 jaar oud, die niet kon begrijpen waarom ik hem achtergelaten had. Gelukkig mocht hij een jaar later wel naar België komen. Nu is hij vader van twee van onze kleinkinderen, Arwen en Oscar.

Santiago revisited

Opnieuw weet ik wat het is,

als je van iemand houdt

die je niet bij je hebt.

Weer eens besef ik hoe

je kan smachten naar iemands aanwezigheid,

die je niet missen wilt.

Alweer denk ik aan elke vader,

en zie ik mijn peter voor mijn geest,

en al die lieve bekenden

die er ooit eens zijn geweest.

Daar sta je machteloos tegenover,

want ze zijn voor eeuwig afwezig.

Toch nog maar weer een keer

word ik geconfronteerd

met die onzekerheid:

zie ik dat kind nog terug?

Liefhebben is niet genoeg

als samen zijn niet mogelijk is.


13/5/2009

13-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Bid maar niet voor mij

Ik wil niet dat je voor mij bidt

de dag dat ik gestorven ben.

Wacht niet tot 't einde van de rit

om te doen alsof ik je ken.

Indien je me genegen bent,

en mijn werk ook apprecieert,

dan kom je naar me toe gerend,

eer je mij begraaft of cremeert.

Het was beslist geen straf van God.

Als die er is, dan komt die wel.

Ik zal niet staan voor Piet Snot,

en werk aan hemels, 'k weiger hel.

De grootste schat in mijn bestaan

is de vrucht van een vast geloof,

maar dat is jou wel vast ontgaan

want daarvoor ben je blind en doof.

Mijn vrouw, een dochter en een zoon

zijn de motor van mijn streven.

Ik wil geen ander eerbetoon

dan wat wij samen beleven.

De dag dat ik hen ooit verlaat,

wil ik dat ze met me zingen,

zonder dat nutteloos gepraat,

en alleen herinneringen.

12/5/2009　

12-05-2009 om 00:00 geschreven door Frankie