Troost

Spreid je vingers maar
en kijk me aan met je betraande ogen
Leg je handen op elkaar
en laat me nu je wangen drogen

Ik lees de droefheid in de groeven

die je wangen onderlijnen

Laat me even rustig bij je toeven
En vertel over je pijnen

Laat me strelen door je haren

in de war zoals je hoofd

Tot je snikken wil bedaren
Om je hoop die werd geroofd

Vertel me al je zorgen

die je naar de afgrond zuigen
En doen twijfelen aan morgen
en je weerstand buigen

Als je echt wilt kiezen

Zie dan rustig om je heen
Er is nog zo veel te verliezen
En je staat nog niet alleen

Hou me even stevig vast

Tot je lippen zich ontspannen
Los die nutteloze last
en voel jezelf niet meer verbannen

Kijk hoe hoog opnieuw de zon

Vandaag weer aan de hemel staat
Dat jij opnieuw beginnen kon
Is waar het allemaal om gaat

Sta op en wandel met me mee

Naar de duin die jij als kind beklom
En tuur met mij ver over zee
Kijk niet naar je schaduw om

9/8/2010

09-08-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

met Elias, mijn kleinzoontje


Slaapliedje

Met je hoofdje op mijn schouder
en je armpjes om mijn hals
voel ik mij geen jaren ouder
dansen wij de traagste wals

Als je hartslag mij ontroert
Voel ik dat aan tot in mijn keel
Die adem haalt en ons ontvoert
terwijl ik zacht je rugje streel

Je weent niet als je wordt gesust
en slaapt niet in als ik weer wil
Dat je na het drinken rust
Zo is je eerste kleine gril

Maar als mijn lied je slapen doet
En je indut op mijn schouder
Voelen wij ons beiden goed
al ben ik wel wat jaartjes ouder

6/8/2010

06-08-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Te laat

Wat ik wil dat kan niet overal
op elke plek altijd bij iedereen,
Fietsen, zingen, spelen met een bal
bidden zwemmen springen op één been

Wat ik wil, dat wil niet iedereen
ergens met een groep of in een massa
anders afgezonderd en alleen
voor de fun of doorgaans kassa kassa

Wat ik mis dat is meer kracht en tijd
meer dan het leven mij te bieden heeft
zodat ik zoek en zwoeg en loop en lijd
en woeker als een gek die eeuwig leeft

Wat ik doe, is naar de doven schreeuwen
kreten uit verstomde kelen rukken
laten protesteren en niet geeuwen
stoppen met dat buigen en dat bukken

Wat ik heb, dat is immens verdriet
om die duizenden gemiste kansen:
Vooruitgang is veraf en komt er niet
zolang de mensen blijven dansen

Wie ik ben, dat wil ik eeuwig blijven
De eerste stap naar weinig resultaat
met prutsen, tekenen en ook wat schrijven
al schrijf ik deze dingen veel te laat



3/8/2010

03-08-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

02-08-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Gentse fee

De fee bezoekt de Gentse rocker


zweeft omlaag van de kathedraal

en aarzelt bij de Mammelokker
gaat met mijn muze aan de haal

vergezelt hem naar de Korenlei

om bij het Gravensteen te rusten
Genietend van een coupe aardbei
de bron van onwereldse lusten

De Coupure leidt naar de Minard
Waar Romain de fee verwende
Tot de sluiting, plots en veel te hard
voor wie zijn schouwburg kende

Als haar vlucht heel even stokt
Boven de berg die heet Blandijn

Is het Pieter die de mensen lokt
Naar het klooster op het plein

Zo hoog kan je de fee niet horen
Als ze zingt op d' universiteit
Van boven op de Boekentoren
Daar raakt ze haar lied wel kwijt

Zakt de rocker af naar de Vooruit


Dan stopt de zang vlug van mijn fee
Ik veeg de regen van mijn natte ruit
of ruil de rijke stad om tegen zee

27/7/2010

27-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

26-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Dromen tellen

Alle nachten droom ik dat ik tel,
ik tel de vele korrels op het strand.
Waarom toch dat ik dit vertel,
er ligt daar immers zoveel zand...

Alle nachten tel ik weer mijn dromen
(Ik tel de dromen die ik niet vergeten ben).
Waarom vertel ik soms mijn dromen
als ik alleen mijn eigen dromen ken?

Waarom ben ik alweer de tel kwijt
Waar ligt nog zand dat ik moet tellen
Wat is toch dat gebrek aan tijd
Wie kan me dat eens gauw vertellen?

Ik tel liefst de korrels op het strand
en leg ze alle netjes op een rij:
't aantal dromen is niet constant
want alle nachten komt er bij

23/7/2010

23-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Bloemendagen

Schuif een bloem in je haar
en geloof in eeuwige vrede,
ik wacht al vijftig jaar
op meer gevoel en rede

Zing een lied vol vreugde
over zon en sterrenstof
Over wat ons toen verheugde
Verdien zo onze dank en lof

Dans op blote voeten
In het fris bedauwde gras
Houd nooit op met wroeten
Maak het mooier dan het was

Wek heel vroeg je kinderen
Maak geen enkel gerucht
Hun hoop mag niet verminderen
En toon ze de blauwe lucht

22/7/2010

22-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Good music never dies

Gekleurde lichten flitsen,
schuwe schimmen op het gras
Melodieën die iets openritsen
Wat problemen met de bas


Schaduw van de band van Cliff
melancholisch aan het werk
Trouw aan de vertrouwde riff
in de weide naast de kerk

Vastgeklampt aan onze stoel
onze jeugd en ons verleden
Diep genot en fijn gevoel
Ook nog prettig in het heden

21/7/2010

21-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Voor Andy

Brute pech, zo zei ze enigszins teleurgesteld
toen haar grote favoriet de overwinning miste
Een mechanische pech, dat had men ons gemeld
het was helaas voor hem geen wedstrijd op de piste

't Is maar sport, dat hoor ik u meteen al zeggen,
Net alsof het leven daar enorm van verschilt
Je kan nooit alle hinderpalen kennen die ze leggen
en behaalt niet alle bloemen die je winnen wilt

Brute pech, maar het einde is dat toch nog niet
De eindmeet ligt een eind voorbij een aantal bochten
en zo lang je altijd duidelijk het einddoel ziet
ben je sterk genoeg voor zelfs de zwaarste tochten

20/7/2010

20-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Ouder dan de zon

Ik heb de zon onlangs verzocht wat later op te staan
want telkens ik de tafel dek, 's ochtends voor 't ontbijt
Zie ik haar al vastberaden naar de winkel gaan
en zucht ik: zo veel van de dag ben ik vandaag weer kwijt

Die lieve zon aanhoorde heel welwillend mijn verzoek
maar zei dat zo een vraag niet echt goed strookt met de wet
en dat dit veel stof bood voor een ernstig onderzoek:
deze zaak werd dus heel eenvoudig op de rol gezet

De ganse zomer lang heb ik gewacht op het proces,
zelfs de zon werd moe van 't wekenlange wachten
Dat duurde ongezien al gauw een maand of zes
En voor ik 't wist hadden wij heel lange nachten

‘t Was haast Kerstmis toen finaal de rechtzaak voorkwam
En de zon smeekte mij haar elke dag te wekken
Terwijl de rechter zuchtend ons dossier weer doornam
Vroegen wij om alles simpelweg maar toe te dekken

'k Heb de zon onlangs gevraagd om even langs te komen
telkens onweer, storm en nacht haar dagen kwelden
Dan gaan we over buitenaardse winkels dromen
Waar we bloemen vinden om te zaaien in de velden.

19/7/2010　

19-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Keizer

Ergens in de onderste la
in een vergeten hoek
vond ik het terug

Lang dacht ik dat het niet meer bestond
Ik had het gekocht
voor twintig frank
een halve euro in het geld van vandaag

Ermee gepronkt
Ermee gewonnen
en verloren want ik was het kwijt

Nu zo opeens
Heb ik het opgezet
en het is onleesbaar en te klein

Mijn jeugdgeluk
Mijn grote held
Zijn naam onleesbaar
Op de klep stond: Rik Van Looy




16/7/2010

16-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Soms astronaut

Soms is de hemel grijs en koud,
ligt de aarde nat te hijgen
valt de wind plots stil in 't woud
en zie je nevels stijgen

Soms zijn mijn handen zwaar en klam
zit mijn hoofd vol vreemde wensen
wordt mijn blik doof en stram
en herken ik nergens mensen

Soms vergeet ik mijn gedachten
en voel ik ook noch warm noch koud,
wil ik op geen onweer wachten
en word ik weer astronaut

15/7/2010

15-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Dichter dan je denkt

Mensen stellen soms de gekste vragen,
zeker als het over dichten gaat.
Vaak is dat gewoon maar om te plagen,
wat zo vaak gebeurt wanneer men praat

Een antwoord is vaak overbodig
omdat dichten geen onmisbaar goed is,
niemand vindt dat voor het leven nodig
als dat zonder poëzie al zoet is

Met een snuifje romantiek of leed
kruid je ieder saaie televisiebeeld,
Zo zit in elk van ons ook een poëet
omdat sleur ook op de duur verveelt

14/7/2010

14-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Enigma nummer zeven

Er is een hoekje in mijn kast vol boeken
waar nog wel wat plaats is voor een boekje meer
Je moet er niet naar iets van Darwin zoeken
of wat de wijsheid keldert van weleer

't Zit erg fout met gans die golf van overmoed
die de ijdelheid van wetenschap aanbidt
en ons aan God en Jezus twijf'len doet,
alsof wij meester zijn van heel de rit !

Een wonder dat geen mens ooit zal verklaren
en dat niemand nergens imiteren kan,
dat niets zomaar materie kan gaan baren
Nooit kennen wij een letter van Gods plan

Zo lang wij dood zijn voor en na het leven
En wij leven met als enig doel de dood
Met tussenin wat nemen en wat geven
Blijft het antwoord dat van levend brood

13/7/2010

13-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

De gouden sleutel

Ik zet voor jou een kleine stap opzij.
Dan, lieveling, doe jij een pas vooruit;
houd nu mijn hand vast, kom heel dicht bij mij;
ik vraag je ook, mijn schat, maak geen geluid

Ik toon je graag dat kleine sleutelgat
waardoor je onze toekomst kan bezien,
Die zingend wegvlucht over 't kronkelpad
van melodieën zonder vast stramien

Wil je mij de gouden sleutel geven,
Dan vertellen wij elkaar verhalen
alle laatste dagen van ons leven
wijl we samen heerlijk verder dwalen?

12/7/2010

12-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

11-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Genezen klok

Tijd verlies je niet met lief te hebben
zelfs al staat de klok dan stil
Tijd verlies je niet met troosten
ook al schreit je eigen hart ook mee
Tijd verlies je niet met lachen
als dat niemand bloeden doet

Tijd is iets dat je verliest

Wanneer je in de spiegel kijkt
Tijd is iets dat je verliest
Wanneer je naar de schaduw zoekt
Tijd is iets dat je verliest
Wanneer je weer de argwaan kiest.

En als je door je spiegel staart

En verblind bent door de zon
Of een kinderhand naar moeder leidt
Die tranen met een glimlach drogen kan
Dan tikt de klok weer vrolijk door
En slaat alleen gewonnen uren


9/7/2010

09-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Tevreden

Te veel van dit
Tekort aan dat
Te weinig om eens blij te zijn,

Te goed zelfs ook
Maar vaak niet goed genoeg
Veel te goed om te geloven:

Ten oorlog is normaal
Te-vreden is uitzondering

Te moeilijk dus
Te mooi

8/7/2010

08-07-2010 om 00:00 geschreven door Frankie