|
Na het concert
Na het concert verdwaalde ik in de puzzle van de stad
niet meer wetend waar ik mijn wagen had gelaten.
Vele onbekenden kruisten loerend zwijgend mijn pad,
en ik herkende geen enkele van al die donkere straten.
Ik kreeg dorst en kocht een blonde carlsberg elephant
om mijn gedachten en een rest geheugen te revalueren,
In de lege zaal leek me niets of niemand interessant
en ik verliet de bar om er later nooit terug te keren
Een dame rende mij toen hevig hijgend achterna
en stamelde: mijnheer, u bent daar iets vergeten.
Toen bromde ze en zei iets wat ik nu nog niet versta
en besloot om vlug een hamburger te gaan eten
Ze at de helft en wou toen met mijn geld betalen
Want een man stond buiten met zijn sleutels te draaien.
Ik dacht och God die kerel is zijn vrouw hier komen halen
En zag de passie in haar ogen als maar feller laaien
De regen deed zijn beeld doorheen de ruit vervagen
En op dat ogenblik voelde ik opeens haar natte zoen
Ik sprak: maar meisje, kon je dat nu echt niet vragen?
In plaats van: Neen kind, dat mag je hier niet doen
Eer ik het besefte had ze naar mij wuivend de zaal verlaten
Maar de kerel van daarnet was ook al lang verdwenen.
Ach had ik maar wat langer met haar kunnen praten
Dan zat ik hier nu niet zonder reden zacht te wenen.
De geur van haar parfum was al langs de airco ontsnapt
En toen ik buiten kwam was alles dieper zwart en kil.
Diep in mijn hart was zowaar iets onbekends geknapt
Twee kattenogen staarden doorheen mijn natte bril
Toen kwam het antwoord van oranje knipperlichten
Ik had verstrooidweg met mijn autosleutels lopen spelen,
En begreep dat ik mij beter daarheen moest gaan richten
En naar huis gaan slapen, jawel, net zoals zovelen.
20/9/2012
|
.
.
.
.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
