Verzuchting
Er was ergens een brug over 't diepe water
maar de mist van de jaren onttrok die aan onze ogen.
Dus wandelden wij elk op onze oever tot de zon in het lover lonkte
spottend met de poppen en de soldaatjes,
weggemoffeld op een vergeten zolder.
Soms was er aan de overkant de schaduw van een schim
bevallig in de stengels van het wijkende riet
of de flits van een druppel dauw op een halm geroerd
(door de vingers van je zoekende handen)
ontsnapt aan de snelle passen van je tocht door de dampende plassen.
Als ooit de schaduw van de twijgen de avondschemering verslindt
zal het water rimpelen door het vallen van de traan
Die ik bewaarde voor het ogenblik dat het lijkt alsof de wade van de maan
Het woud van al mijn dromen toedekt
en jij je ogen sluit.
10/2/2013
|