|
Kusttram (revisited)
Met mijn opa langs de kust,
knarsendgele waggeltram stopt niet voor de bunkers,
spiedend als schildpadden verscholen in het zand,
spottend met ruïnes langsheen het spoor
voorbij de duinen met meer roestbetonnen bunkers.
En strand waar geen kind mag spelen.
Maar mijn opa zwijgt, hij weet niet waar beginnen
aan verhalen van angst en bloed en tranen
en ik voel zijn warme hand.
Met mijn kleinzoon langs de kust,
flitsend blitse publitram stopt niet voor de lichten,
schreeuwend als wolven in knalgeel schapenvel
langsheen projecten met glasgebetonneerde flats
en strand waar kinderen spelen.
En mijn kleinzoon zwijgt niet, hij stelt voortdurend
zijn vragen over pret en sport en opa
en ik grijp zijn kleine hand.
28/4/2013
|
.
.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
