Ingeblikt
Mist glijdt door de vensters van mijn hoofd
tot mijn gedachten langzaam vager worden.
Dingen die ik doe, waarin ik heb geloofd,
ik zie het allemaal veel trager worden.
Duisternis vertwijfelt wat nog rest van het gevoel
dat ik nog meer van alles moet gaan plannen later.
Des te verder afgelegen blijkt het nieuwe doel,
wat vandaag niet lukt, dat komt wel ooit eens later.
Sterren lachen met het schuchter schijnen van de maan
en verbleken bij de neonlichten in de straat;
opnieuw kies ik de kortste route hier vandaan,
evenwijdig met de veel te drukke ingeblikte straat
25/9/2013
|