Rouwdag wegens begrafenis Wilfried Martens
Vergane kennis
Ouders, vriendjes, speelgoed en de weg naar huis,
ook familie, dicht en ver, de naam van plaatsen;
Fietsen, zwemmen soms computeren en schaatsen,
de werking van een zaklamp, fietsslot en een sluis.
Makkers op de school, het meisje aan de kassa,
je kent het allemaal, je kent haast iedereen,
de directeur, zijn zoon en dochters An en Leen,
je ziet ze en herkent ze, zo anders dan de massa.
Dingen en begrippen, mensen zo vertrouwd,
alles lijkt zo zeker, je controle is volkomen
en je leeft nu meer voorspelbaar dan je dromen
er is nog zo weinig waar je niet van houdt.
Dan komt de tijd, je ogen gaan al langzaam open,
Wat en wie je kent: het prentje krijgt al gaten
Als je dingen lossen moet en mensen jou verlaten
en je zelfs je eeuwig leven niet kan kopen.
17/10/2013
|