|
Dageraad
De dag duurt veel te lang
als de twijfel mijn gedachten binnensluipt
en er niemand bij me komt om mij te troosten.
De klok lijkt stilgevallen
als onzekerheid het wachten pijnlijk maakt
en niets mijn stappen ergens heen wil sturen.
De tijd lijkt wel bevroren
als de zon vergeefs gordijnen streelt
en duisternis mijn ademen versmacht.
De dood lijkt heel dichtbij
als teleurstelling door mijn aders stroomt
en wanhoop elk gevoel heeft weggebannen.
Een voetstap bij de deur
kan onverhoeds de angst aan scherven slaan
maar ook mijn ijdele hoop doen escaleren
Je stem in de schemering
mag meer dan kalenderblaadjes op de vloer
en oude kruimels op de keukentafel.
De avond duurt te lang
na een dag nog leger dan mijn trillende handen
Vol heimwee naar je ronde schouders.
De nacht krijgt pas gestalte
als mijn bed weer kil en onbeslapen blijft,
en de dromen in een lange file staan te wachten.
Sterren smelten in de hemel
als ook de datum aan zichzelf gaat twijfelen.
Tot je vingertoppen de mijne zachtjes roeren
3/2/2014
|
.
.
.
.
.
.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
