Materie verdwaald in de eeuwigheid,
stukjes God en stukjes tijd,
stukjes energie door adrenaline verspreid
of toch weer verdreven door spijt…

Toeval is het eindpunt van berekening,
voorgesteld in een holografische tekening
te ingewikkeld voor een dode geest
die door een soortgenoot gemaakt is geweest.

Emoties meetbaar als een eetfestijn
waar alle duivels en heksen genodigd zijn
en baby’s krijsen om moeders op te roepen
tot huisdieren dwalen om te snoepen.

Records die hallucineren in een meteorenregen,
zelfs kometen komen ze lachend tegen.
Tijdverdrijf gaat de kosmossen rond
zoals hallucinerende netels in volle grond.

Het pretpark van God heeft geen memorie
en van de melkweg bestaat er geen historie.
Voor ik geboren was, had ik geen leven,
dus zal ik nooit weten waar we naar streven.

God is een pretpark en God is mijn geest,
God is en was, zal zijn, was geweest.
Wetenschap is opstand en ijdele trots,
en de dood is waanzin, leven is rots.

Sterven is weten wat niet kenbaar is,
bang zijn is zwakheid die eerbaar is.
Hier is nu toen overal alles iedereen,
en straks is voorbij en enkel in leen.