Tennis

Ik kwam gelijk een tennisbal,
nieuw en ongeschonden,
gekoesterd in een doosje.
Een keuze of een ongeval,
beschermd en gebonden,
een doorntje of een roosje.

Dan kwam de opslag onverwacht,
werd heen en weer geslagen
tussen twijfel aan de waarheid,
langs alles wat ik zelf bedacht,
en steevast nieuwe vragen
gesproten uit mijn traagheid.

Ik knalde als een tennisbal
soms keihard naar beneden.
Dan stiet ik weer omhoog
en verving het vorige getal
alleen schijnbaar zonder reden,
gewoon omdat ik buiten vloog.

Ik leefde als een tennisbal,
soms snakkend naar het net,
me remmend in mijn dolle vlucht,
naar een fan die me vangen zal,
genietend van de dolle pret
en weghaalt uit de blauwe lucht.