Ik vreesde dingen die ik nooit wilde zien gebeuren, denkend aan mijn kleinkinderen, en dan...gebeurt opeens iets verschrikkelijks in werkelijkheid in Dendermonde ...





Levensboodschap

.

Blank zijn de bladen in het boek van je leven
tot je ze beschrijven kan.

Zo lang ik je mijn steun mag blijven geven
en je nog begeleiden kan.

Ver liggen de grenzen in je eigen jonge wereld
die j' altijd verleggen kan.

Zo afgelegen als het einde van je eigen dromen
die je zelf verwerken kan.

Schoon zijn de liefdelichtjes in je warme blikken
die jij alleen me zenden kan.

Zo sterk als de wil om kranig te behouden
wat je alleen verliezen kan.

Duur zijn de offers die je voor idealen nog zal brengen
als je ze bereiken kan.

Zo hard als ontgoocheling in enkele boze mensen
die je dikwijls mijden kan.

Zacht zijn de nachten die je telkens weer herstellen
tot wie je blijven kan.

Zo heerlijk als de echo van je eigen stappen
die je liefste volgen kan.

Dit zijn de woorden die ik ooit zal willen zeggen
als ik ze niet meer zeggen kan.

Daarom wil ik deze woorden voor je schrijven,
zodat jij z' eeuwig lezen kan.