Flashback
Bruin, stevig gespierd tegen de grijze hemel
zag ik je silhouet, snuivend naar voorbije euforie.
Achteloos en bezorgd om mijn hongerige vogels
riep hij hulpeloos mijn naam in de kille herfstlucht.
***
Allebei knoopten ze heel even de eindjes weer aaneen:
een verleden van hopen, geven en beminnen
met een toekomst van verbrokkeld vertrouwen
in een miskende hemel die rechtvaardig oordeelt.
***
Het kind streelt zacht de hond, de kip vlucht weg
en verder resten mij nog alleen de foto's.
19/10/2020
|