|
Niets perfect
Ik werd geen schilder, geen sportman en geen architect,
maar speelde met kinderen die weinig bewogen,
ik vroeg ze te luisteren en opende hun ogen,
toch liep met hen niet alles perfect.
Ik knutselde huizen gepland met al mijn intellect,
ze staan nog ergens te lande vrolijk te pronken
vol snufjes die destijds glansden en blonken,
maar het kan beter nu, ze zijn niet perfect.
Ik herstelde fietsen en vond de fouten direct
en we maakten weer tochten en reizen
na wat afstellen met moeren en vijzen,
al bleek naderhand wel: het was niet perfect.
Ik kende mijn taal en schreef haast alles correct
tot mijn handboek uit de winkels verdween
en een nieuwe kijk op spelling verscheen,
en ik wist: man je blijft niet eeuwig perfect!
Ik had voor vrienden en leraars het grootste respect,
maar later moest ik al te vaak toegeven:
ook zij leiden geen smetteloos leven,
zelfs mijn idolen zijn wellicht niet perfect.
Ik hoor jullie zo vaak praten in je eigen dialect
Ik hoor jullie, maar ik hoor het slecht
wat je ook mompelt, schreeuwt of zegt,
Zo is communicatie met mij heel zelden perfect...
Dus reis ik hier vandaan, en volg mijn eigen traject,
soms vraag ik de weg, soms neem ik een kaart,
mijn gps is voor mij soms schatten waard,
maar zonder voeding is ook dat ver van perfect.
Ik verwacht van medicatie en vaccins het gewenste effect
maar voel me loom en gedeprimeerd
wanhopig en gedesillusioneerd
en stel vast: ook wetenschap is lang niet perfect.
In de natuur krijg ik bezoek van menig vrijpostig insect,
ondanks de goede lucht en het overvloedige groen
is er zo weinig voor de schepper in mij te doen
en stel vast: ook ikzelf word niet spoedig perfect.
De klok blijft tikken en zegt mij: doe wat je wenst, nu direct!
mijn spieren zijn weer te moe en te slap
ik bedenk zelfs geen smakeloze grap
wat je uitstelt, verlies je, want je bent niet perfect.
|
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
