|
Vooruit (2de versie)
+ epiloog
Een moeder blijft moeder voor het leven
alleen de blaadjes van kalenders verdwijnen
in het duister van voorbije feiten en sferen.
ze krijgt minder dan ze ooit kon geven
zoals aandacht aan verdriet en pijnen
die de blijheid bannen uit ons leven.
Een moeder spreekt in zacht gefluister
over zorgen die haar nachten storen
maar haar vermoeidheid verjagen
hopend dat toch iemand luistert
vanuit de zelfgenoegzaam trotse toren
opgericht als antwoord op haar vragen.
Als de jaren vastberaden beginnen te wegen
als het evenwicht en de aandacht verzwakken,
als haar woorden geen wet meer blijven zijn,
als haar goedheid ervaren wordt als een zegen
als slechts het verste verleden nog blijft plakken
als souvenirs de enige remedie blijken tegen pijn
Dan lijkt vandaag weer lastiger dan voorbije dagen
dan is bewegen als een laatste stap naar voren zetten
dan is elk woord een herhaling van gesprekken van toen
dan is ja een antwoord en neen een vermoeide vlucht
dan is een glimlach iets als wat meer aandacht vragen
dan zijn oude gewoontes belangrijker dan wetten
dan is er echte liefde en warmte in elke zoen
dan is een stap achteruit snel sterven zonder zucht.
EPILOOG
Mijn laatste vraag
was
Mama zet een stapje achteruit.
Hoe dwaas na al die jaren
was ik,
niet beseffend dat moeders
leven
zolang ze vooruit kunnen.
|
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
