|
Volle maan
De volle maan die kijkt me aan
met wolken om haar ogen heen.
Heel even blijf ik zwijgend staan
en vraag me af waarom ik ween.
De maan is mistig en omfloerst
als het mysterie van mijn hart
dat ijlend achter feiten koerst
en nachten ziet als niets dan zwart.
De nevel streelt de maan haar licht
en verdoezelt al haar stralen.
Weldra is ze zelf ook uit zicht:
Iemand is ze komen halen.
De duisternis vertraagt mijn zuchten
en de maan verklapt me zacht:
elke ziel zeilt door de luchten
en verlicht van nu af aan de nacht.
Mijn lieve zus die kijkt me aan
met wolken om haar ogen heen.
Heel even blijf ik zwijgend staan
en vraag me af waarom ik ween.
29/3/2010
|
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
