Pauze
De oktoberzon streelt mijn wangen en ik ontspan elke spier, mijn krant valt naast de ligstoel, de politiek geplooid over mijn bril.
Mijn huid wordt vochtig en kleeft aan mijn kledij, ik draai me naar de wind en die sluimert mee in dromen met witte wolkjes.
Geluidloos glijdt een zilvermeeuw over het kalme hemelblauw, met brede wieken naar de kruin van een den
Mijn wimpers wuiven vruchteloos eenmalig naar de witte vogel die hoger dan de meeuw haar pad uitkrijt in een heelal van rust
29/10/2010
|