Dinsdagmorgen had de zon een speciaal kleurtje gekregen. Orkaan Ophelia heeft niet alleen voor veel wind en regen gezorgd in Ierland maar ook voor het mooie warme weer bij ons. Er kwam echter ook Sahara stof en roetdeeltjes van de bosbranden in Portugal mee met de zuidenwind. En dit gaf speciale kleureffecten.
Fatsia is natuurlijk het hele jaar een blikvanger wegens zijn exotisch uitziend groen gebladerte dat het ganse jaar aanwezig blijft. Nu echter doet de plant er nog een schepje bovenop door zich uitbundig met kleine witte klimopachtige bloemetjes te tooien. Een welgekome afwisseling op het menu van bijen en andere insecten nu andere bloemen die nog nectar bevatten stilaan schaars beginnen te worden. Ook voor ons mensen is dit nog een kleine bonus zo laat op het seizoen! Wij kunnen het echter best bij kijken alleen houden want de plant is giftig, je bent gewaarschuwd!
De bovenste foto is gisterenmorgen genomen toe de hele tuin in een rosse schijn stond van de zon die gesluierd werd door Saharastof en roetdeeltjes van de bosbranden in Portugal en Spanje. Vandaar het rare kleurtje, niks mis met het fototoestel!
De Japanse esdoorns beginnen stilaan te verkleuren, nog enkele dagen zulk weer met hopelijk niet te veel wind en het is zover : de "Indian Summer". Dat doet me terugdenken aan L'eté Indien van Joe Dassin van ik weet niet meer hoelang geleden (jaren '80?). Ideaal om eens in het bos te gaan wandelen. De geur die je alleen nu hebt en het geluid van de afgevallen bladeren onder je voeten, heerlijk toch!
De bijtjes zijn zo gulzig geweest dat de Verbena en Sedum nog maar weinig voedsel bevatten. Gelukkig voor hen begint nu de Fatsia Japonica in bloei te komen met kleine witte klimopachtige bloemetjes. Blijkbaar vallen deze ook in de smaak bij de kleine zoemers.
Gisteren was er weer eens een vlindertje onder het dak van de veranda gesukkeld, bij nader bekijken bleek het een bont zandoogje te zijn. Deze zomer zag je ze regelmatig maar nu was het al een tijdje geleden. Maar ja, je zou je voor minder van datum vergissen met dit weer.
o ja, ik moet nog een fotootje nemen van die Fatsia voor een volgend artikeltje.
Gisteren was op weergebied een echte voltreffer en blijkbaar gaan we dit vandaag nog eens overdoen. Dus iedereen die niet moet gaan werken, hup hop naar buiten! Ik ga dat alleszins toch doen. Na de ochtendwandeling met de familie Woef gaan we wat opruimen in de tuin en na de middag wat genieten. Werken kan later ook nog!
Gisteren had ik een T shirt op een tuinstoel laten hangen. Een heidelibel had hiervoor wel heel veel interesse wat mij de gelegenheid gaf mijn fototoestel te halen om meneer libel (en dat is een zekerheid) langs alle kanten te fotograferen. Als een volleerd fotomodel nam hij verschillende poses aan. Een boomhommeltje wou ook nog even op de foto alhoewel hij (of zij) het heel druk had met nectar te zoeken in de bloemetjes. Helaas zijn de meeste bloemen al leeggetapt de voorbij weken door vlinders en bijtjes. Dat moest deze dagpauwoog ook vaststellen. Je kan dit zien doordat ze niet langer dan enkele seconden ter plaatse blijven vooraleer ze naar de volgende bloem gaan.
A propos, ik heb gisterenavond gezien waar de vlinders naartoe trokken om te overnachten! Hotel van dienst was het toilet waarvan het raampje nog open stond; aan het plafond hingen ze, de dagpauwogen & co. Ik ben wel een dierenvriend maar er zijn grenzen. Ik heb een deal gemaakt. Ze mogen blijven tot 10 uur vanochtend, dan gaat de huisbaas ze op straat zetten en vanavond gaat het raampje dicht. Ben ik nu hardvochtig?
Vandaag en morgen geeft het kmi temperaturen tot 25°C in de Kempen. Misschien niet normaal voor deze tijd van het jaar maar wel mooi meegenomen. Toch valt het niet te ontkennen dat de herfst wel degelijk in het land is. De bomen en struiken beginnen langzaam te verkleuren en het is nog een kwestie van enkele weken voor de eerste nachtvorst zijn intrede zal maken.
Reden te meer om er vandaag en morgen extra van te genieten. Ik had nog een siergember op het terras staan, blad zoveel je wou maar geen bloemen en wat blijkt nu? Gembertje is nu toch nog een bloemknop aan het vormen! Vermits de nachten toch al redelijk fris worden heb ik de plant nu in de veranda gezet waar het vooral 's nachts toch 6-7 graden warmer is dan buiten. Hopelijk zie ik nu nog wel een bloem verschijnen waar ik zo lang op gewacht heb. Als het "moment suprème" er is mogen jullie mee genieten.
De kraanvogel op de foto is een redelijk brave, deze laat de kikkers gerust in tegenstelling met zijn verre neef de reiger die ik regelmatig rond de vijver zie cirkelen de laatste dagen. De buurman die ook een vijvertje heeft met koi's heeft besloten een net te spannen om langpoot van zijn vissencollectie weg te houden. Nu komt hij hier verkenningsvluchten maken. Ergens kan ik langpoot wel begrijpen, zo'n knalrode koi zie je vanop een kilometer hoogte terwijl je voor een groene kikker tussen groene waterplanten al iets beter moet kijken. Mijn kikkers zullen een vervolmakingscursus camouflagetechnieken moeten gaan volgen. Die staat dan geprogrammeerd voor volgend jaar, dit jaar stond de agenda reeds volzet.
En nu ga ik met de honden wandelen. O ja, er staat al iets in de koelkast om de namiddag op het terras dragelijk te maken, gezondheid!
Gisterennamiddag heb ik de blaadjes, takjes, dennenappels, eikels en wat weet ik nog allemaal van het gazon gehaald. Want mijn tuinslaafje rijdt elke dag wel netjes het gazon af maar met bladeren en takken weet ie geen blijf. De makkelijkste manier, vind ik, is met de grasmachine erover en alles de opvangbak in. En kom me nu niet zeggen dat dit niet ecologisch is want dat is het wel! Met een accugrasmachine die terug wordt opgeladen met stroom van de zonnepanelen op het dak! Het gras ligt er weer (even) netjes bij tot de volgende lading blaadjes eraan komt.
De oude bosrandborder ziet er nog redelijk uit zo laat op het seizoen. Straks doen we voort en zondag doen we niks behalve genieten van het zonnetje. Dat hebben de honden gisteren namiddag ook reeds gedaan. Soms vraag ik me af wie hier de slimste is?
Nu de korte en koude dagen er aan zitten te komen wandelen we eens door de tuin om een aantal bladhoudende heesters te bekijken. Die brengen zelfs op de donkerste winterdagen nog wat kleur in de tuin. Photinia serratifolia Pink Crispy is er zo eentje. Deze heester heeft een prachtig gemarmerd blad met lichte en donkergroene vlekken. Deze bladeren staan bovendien op mooie intens rode stelen. In het voorjaar worden we bovendien getracteerd op vrolijke felroze scheuten. Pink Crispy wordt een middelmatige grote heester, een hoogte van 175 cm en een breedte tot 1 meter.
In een goed doorlatende, vruchtbare grond in de zon of halfschaduw voelt deze heester zich prima. Temperaturen tot -20° Celsius zijn geen probleem. Pink Crispy is niet gevoelig vvor ziektes. Kortom een makkelijke mooie plant voor de border.
Van oorsprong komen deze planten uit het verre oosten (van India over China tot Taiwan en Japan)
Zijn er dan helemaal geen nadelen aan deze plant? Natuurlijk wel, voor vlinders en bijen is deze glansmispel ongeveer even interessant als een plastieken cactus. Dat wil niet zeggen dat je ze niet kunt aanplanten. Het is de kunst om een goede mix te bekomen van nectarplanten voor de zomer en mooie bladkleuren en vormen voor de winter. De tuin ligt er tenslotte toch 365 dagen op een jaar. Waarom dan niet het ganse jaar genieten?
Het tuinseizoen begint nu wel echt op zijn einde te lopen. Volgend weekend mogen we (als we het weerbericht mogen geloven) nog eventjes van een nazomertje genieten met veel zon en temperaturen van 20° en meer.
Misschien het moment om nog eens door de tuin te wandelen en eens rond te kijken. Er staat nog wel wat in bloei rond deze tijd. En dan spreek ik nog niet over de herfstasters die eigenlijk nog moeten beginnen met hun grote show. Waarschijnlijk wordt het ook één van de laatste weekends om nog wat vlinders of libellen in de tuin te spotten. toch mooi dat ze dit net in het weekend gepland hebben.
De oorzaak van dit mooie weer ligt ergens op de Atlantische Oceaan, de resten van orkaan Ophelia zorgen er voor dat wij aanvoer van tropische lucht uit Spanje gaan krijgen. Tegelijkertijd zal het op de Azoren en later in Noord Spanje een echt hondenweer worden met veel wind en regen. Dus, een goede raad, nu effe niet naar het zuiden. Blijf maar lekker thuis, veel beter !!!
H. paniculata bloeit op éénjarig hout, dus op takken die dit groeiseizoen gevormd zijn. De snoeiperiode is best in de winter (tijdens een vorstvrije periode) of vroeg in de lente (voor het uitlopen van de knoppen). Niet snoeien geeft meer, maar kleinere bloemen. Wil je mooie grote bloemen, snoei dan redelijk diep terug tot op het onderste paar knoppen of net boven de grond.
Hydrangea petiolaris (klimhortensia):
Deze klimhortensia met witte, platte bloeiwijze bloeit op de zijscheuten. Snoeien doe je in de zomer net na de bloei. De klimhortensia is een klimmer die net zoals klimop zichzelf zonder hulp kan vasthechten aan schuttingen en muren. Omdat we willen dat deze bedekt worden door de plant snoeien we hier slechts heel licht (enkel de takjes die van de muur weg groeien). Als je dit regelmatig (elk jaar) bijhoudt zal de plant rijkelijk bloeien. Als je een paar jaar zou overslaan en dan ineens drastisch snoeien heb je nadien een jaar veel minder bloemen.
Hydrangea aspera (fluweelhortensia) : weinig of niet snoeien . Enkel dood hout en zwakke takken wegsnoeien. De fluweelhortensia bloeit met platte schermen in juli – augustus. Verder is hij te herkennen aan zijn grote, grijze, zachte en behaarde bladeren en aan zijn afschilferende bast.
Hydrangea arborescens (“Annabelle” en “Grandiflora”). Deze bloeien ‘s zomers op het hout dat in het voorjaar gevormd werd. Juist daardoor is dit hout nog veel te buigzaam om na een regenbui het gewicht van de tot 20 cm grote bloemen te dragen. Gevolg : “Annabelle" ziet er na een zomerse stortbui niet meer uit. Je mag deze heel vroeg in het voorjaar snoeien tot een paar knoppen juist bovende grond. Tegendat de plant in bloei kolt zijn ze al terug ongeveer 1 meter hoog. Zonder snoei bekomt men hogere struiken met meer bloemen die dan wel kleiner zijn.
Hydrangea quercifolia of de eikenbladhortensia: weinig of niet snoeien. De eikenbladhortensia zijn bladeren hebben dezelfde vorm als die van de Amerikaanse Eik, maar ze zijn wel veel groter. Hij bloeit met witte pluimen op het tweejarige hout.
Hydrangea serrata De meeste serrata soorten zijn randbloeiers die weinig of niet worden gesnoeid. De H. serrata lijkt sterk op de gewone H. macrophylla maar heeft dunnere takken en zijn bloemknoppen kunnen de voorjaarsvorst iets beter verdragen.
Hortensia’s kunnen in 3 grote groepen onderverdeeld worden :
Hydrangea macrophylla of grootbloemige hortensia (bolhortensia's) Hydrangea paniculata of de pluimhortensia (ook schapenkoppen genoemd) Hydrangea anomala ssp. petiolaris of de klimhortensia
Vandaag gaan we het even hebben over het snoeien van macrophylla soorten :
Deze soorten met de bolvormige bloemen of platte schermen zien we het meest in de tuinen. De bloemknoppen staan meestal op twee- of meerjarig hout. Tijdens de snoei kun je de toekomstige bloemen reeds herkennen aan de dikke bloemknoppen. Deze kan je best snoeien in de vroege lente (zo vanaf maart als het even niet vriest) Bij de Hydrangea macrophylla kan je onderscheid maken tussen twee bloeivormen. Enerzijds de gewone bolvormige bloemen en anderzijds de H. macrophylla “Teller” soorten met hun platte schermen. De “tellers” met hun platte schermen hoeven eigenlijk weinig of niet gesnoeid te worden. Enkel dode en zwakke takken moet je wegsnijden. De soorten met bolvormige bloemen vragen iets meer aandacht als je elk jaar van nieuwe bloemen wil genieten. De uitgebloeide bloemen van het afgelopen seizoen afknippen tot net boven een dikke bloemknop. Deze zitten meestal net onder de uitgebloeide bloemen. Een bloemknop is een dikkere knop, langs weerszijden van de stengel. Eénjarige takken mag men zeker niet snoeien daar er bijna altijd een bloemknop op de kop van de stengel zal staan.
Op 23/9 zag ik deze libel in de tuin. Deze zat te zonnen op de lavendel naast de vijver en was er eentje die we afgelopen zomer nog niet gezien hadden. Ik vermoed dat het een vrouwtje van de gewone oeverlibel zou kunnen zijn maar zeker ben ik hier niet van. Zitten er specialisten onder jullie bloggers?
In ieder geval komt de teller van libellensoorten in de tuin hiermee op 13 te staan, niet slecht vind ik zelf. Er zijn ongeveer 70 soorten in gans België en Nederland.
Veel weet ik er niet meer van, maar sommige dingen blijven voor altijd in een mens zijn geheugen hangen. Eén van de zaken was het tuintje van mijn grootouders eind jaren vijftig (dat klinkt ouder dan het is). Het was een stadstuintje, zo’n lange smalle “pijpenla” zoals onze noorderburen dat zeggen. Er stond een notenboom, wat gras en langs de zijkanten wat bloemen. Ik weet nog dat er oranje goudsbloemen stonden (Calendula officinalis). Die werden elk jaar terug gezaaid of zaaiden zichzelf uit als de winter niet te streng was. Dat dat de waardplanten waren van het gamma uiltje was hun een zorg. De enige uil was ik als ik met een slecht rapport naar huis kwam. En er stonden ook enkele Dahlia’s. Namen hadden die toen niet, je kocht de knollen op de wekelijkse markt in het voorjaar en je kon kiezen uit een kleurtje of twee drie. In het beste geval kon je misschien nog “pomponnen” te pakken krijgen en dat was het dan. Heel wat makkelijker om een keuze te maken dan tegenwoordig met de 738 variëteiten die je in elk tuincentrum kan vinden. En dan spreek ik nog niet over het internet. Wie zong er ook weer “wat leefden ze eenvoudig toen” over een dorpje in die vervlogen tijden. Was het Wim Sonneveld? Enfin, ik ben aan het afwijken. Feit is dat, toen ik deze morgen naar de kippen ging, ik langs de enkele dahlia’s kwam die ik rijk ben en daardoor onwillekeurig aan de tuin van ons bomma moest denken.
De Vlaamse media stonden er bol van de laatste dagen. "Allesverslindende killerwesp opgedoken in Vlaanderen". De waarheid is iets genuanceerder (zoals meestal trouwens). De "killerwesp" in kwestie is de Aziatische hoornaar, een beestje dat normaal voorkomt in de uitlopers van de Himalaya. Hoe is dat beest hier dan terechtgekomen? Heel simpel, een lift gekregen. In 2004 werd een koningin die zich verscholen had in een scheepslading keramiek ingevoerd in Z-Frankrijk. Daar werd een nieuwe kolonie gesticht en toen ging het heel snel. Gaandeweg rukten de Aziatische hoornaars naar het noorden op. Het was slechts een kwestie van tijd tot ze naar hier zouden komen. In 2011 werd de eerste gevonden in België (tegen de Franse grens). In september 2017 werd dan de eerste gevonden in Vlaanderen en enkele dagen later in Zeeland (NL). De Aziatische hoornaar jaagt op o.a. honingbijen (net zoals de Europese). Het verschil is dat de Aziatische soort de bijen actief gaat opzoeken in hun nestkast en zo de hele kolonie kan uitmoorden tot wanhoop van de imkers. De Europese soort is er altijd al geweest en jaagt ook op bijen, en wespen, maar dan meestal op het terrein zelf. Onze bijen hebben een afweertactiek ontwikkeld om een Europese hoornaar die toch een nest wil binnendringen te liquideren, Ze kruipen er met 1000 tegelijk op en rond zodat de hoornaar oververhit geraakt en sterft van de warmte.
Wist je dat onze Europese hoornaar zelfs nog groter is dan de Aziatische? Je kan ze ook herkennen aan de kleur, de Europese is hoofdzakelijk roodbruin, de Aziatische zwart gekleurd (zie foto's). Onze Europese hoornaar is zelfs nuttig daar ze ook op wespen jagen die we liever niet zien. De kans op een steek is klein, ze zijn weinig agressief tenzij je per toeval net in hun vliegroute staat. Voor ons mensen is er ook weinig risico met de Aziatische soort. Er is nog een (kleinere) soort die o.a. in Japan voor komt die wel agressief kan zijn maar die is in Europa nog niet gezien.
De kans dat je er nu nog eentje tegenkomt wordt met de dag kleiner, alle hoornaars sterven tegen de winter, alleen de koningin overleeft in haar nest en sticht in het voorjaar een nieuwe kolonie. Begin dus niet als een gek te meppen als je een hoornaar ziet en als je vermoedt dat het een Aziaat is geef dit dan bvb door op de site "waarnemingen.be" of "waarnemingen.nl" (liefst met foto).
Op de foto's een Aziatische (boven) en een Europese hoornaar (onder)
Dat Sedum Spectabile de perfecte vlinder en bijenmagneet is wordt waarschijnlijk door niemand in twijfel getrokken. Voor diegenen die echter maar een tuintje in zakformaat hebben zijn er ook andere leden uit dezelfde familie beschikbaar. Er zijn soorten genoeg die maar enkele cm’s hoog worden maar even rijkelijk en langdurig bloeien als hun grote neefjes. Enige voorwaarde is zon, liefst zo veel mogelijk! Je kan ze ook gebruiken in rotstuintjes of als bodembedekker. Zelfs in plantenschalen doen ze het prima. Een beetje kalk in de bodem maakt ze extra gelukkig maar zelfs dat is geen strikte voorwaarde om rijkelijk te bloeien. In mijn Kempische zandbak met lichtjes zure bodem doen ze het ook uitstekend. Ze zijn tevens ook nog perfect winterhard. Er bestaan vele cultivars die soms heel erg op elkaar gelijken, sommige hebben als bonus een zeer donker, bijna zwart blad. De bloeitijd loopt meestal van ergens in augustus tot aan de eerste nachtvorst. Combineer bijvoorbeeld eens zo’n donkerbladige soort met het zilveren loof van laagblijvende doorlevende anjertjes.
’t Is weer zo ver, vandaag gaan in een aantal tuincentra de kerstshows al van start. En ik die dacht dat het tot Kerstmis nog dik 2 maanden is, blijkbaar lekker niet dus! Waarschijnlijk is het belangrijk om als allereerste een nieuwe soort kerstbal in een iets ander kleurtje dan vorig jaar aan de grote massa te kunnen voorstellen. Ik wandel zelf ook wel eens door zo’n kerstshow, maar geen twee en een halve maand op voorhand.
Tien dagen geleden zat ik nog aan de BBQ, dus mijn hoofd staat nog niet echt naar Kerstmis. En voor Kerststukjes is het helemaal nog veel te vroeg. Als je dan toch al met Kerstmis wil bezig zijn : kijk eens rond voor Amaryllisbollen, om deze tegen de Kerstdagen in bloei te trekken is het nu wel stilaan het moment. En ja, ik weet het, je moet tegenwoordig Hippeastrum zeggen tegen een Amaryllis maar ik ben nog van de oude stempel. Ik blijf ze dus koppig Amaryllis noemen. We zingen toch ook nog steeds over “O dennenboom” terwijl iedereen weet dat de kerstboom een spar is !
Deze week was ik op zolder wat aan het rommelen, ik kwam de doos met kerstballen en slingers tegen maar ik heb ze terug netjes achteruit geschoven. De boom komt er niet in vooraleer Sinterklaas het land terug uit is (komt die brave man nu eigenlijk uit Spanje, Catalonië of Turkije?). Ik kwam ook nog een doos tegen met pluche paaskuikentjes en aanverwanten. Ik zal ze maar niet te ver wegzetten zeker! Je moet overal op tijd bij zijn tegenwoordig!
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
