Anno 2013... en de short voor mannen op kantoor is en blijft een probleem... zelfs bij temperaturen boven 30°C.
Let wel, dat dit schrijfseltje niet enkel geldt voor ons kantoor, maar is (naar mij bekend) nog steeds vrij algemeen.

Vrouwen dragen zonder problemen lichte zomerkleedjes, minirokjes en shortjes... sommigen hebben zelfs geen BH aan en zijn diep gedecolleteerd, want véél te warm...
We geven toe dat vrouwen over het algemeen mooiere benen hebben dan de meeste mannen. Kleedjes en rokjes zijn nu eenmaal de gewone vrouwenkleding en ook gemakkelijk aanpasbaar aan de temperatuur, zonder dat het tegen de dresscode in gaat.
Voor mannen is de keuze op de werkvloer echter beperkt... of een lange broek, of een lange broek... alleen de stof kan het verschil maken.

Al bij voorbaat sorry dames voor de wat grove opmerkingen... en voelt u zich aub niet persoonlijk geviseerd... ik wil alleen maar iets duidelijk maken.
We moeten eerlijk bekennen dat niet alle vrouwen van die mooie benen hebben... Aderspatten, cellulitis, ballonkuiten, ossenknieën en veel te dikken billen worden niet bedekt door veel te korte rokjes of kleedjes...

Mannen, en dan wil ik het speciaal hebben over de jonge mannen (want ik heb zelf maar dunne, witte, oude ventenbenen), hebben toch veelal van die stevige, gespierde, lichtjes behaarde sportieve benen... zachtjes gebruind in de zon door het vele sporten... Zelden een spoor van aderspat of van die dingen....... uitzonderingen niet te na gesproken natuurlijk.

Wat is dat dan toch, dat mannen geen short mogen dragen op kantoor?... Hun werk zal er toch niet onder lijden?... of wel soms?

Maar er is hoop!
Zelf heb ik nog de tijd geweten dat mannen op kantoor een pak moesten dragen...
Later mocht de vest al uit en de plastron verdween stilaan.
Het hemd wordt nu al zoetjesaan vervangen door een T-shirt (of trui in de winter)...
De short is de volgende stap in de kleding (r)evolutie... zeker weten!

Of denk je nu echt dat al die vrouwen - én ja! ook mannen - niet graag naar al die stoere mannen(benen) kijken?

02-08-2013 om 20:35 geschreven door Bompapatje

Een vriend verliezen... Och, het hoeft zelfs niet echt een "vriend" te zijn in de ware betekenis van het woord... Gewoon iemand die je goed kent, waar je vele jaren lief en leed hebt mee gedeeld, samen dezelfde engagementen bent aangegaan in dezelfde vereniging(en)... veel gelachen, gegriend en pinten gepakt... ook wel eens ruzie gemaakt...
Zo iemand dus, waar je soms meer gemeen mee hebt dan met je eigen familie...
Zo iemand verliezen doet pijn, zelfs al heb je al een hele poos geen contact meer met elkaar... door omstandigheden... andere bezigheden... je wil dat niet, maar ’t gebeurt gewoon.
Het schuldgevoel knaagt dan, omdat je die persoon al een hele tijd, al dan niet (on)bewust, een beetje ontlopen hebt... De reden daarvoor doet niet ter zake… toch niet echt... En dan komt plots het besef wat zo iemand in je leven eigenlijk betekend heeft... kleur gegeven heeft... dat je nooit meer sorry kan zeggen, of kan vragen: "hoe gaat het er mee? Kan ik iets voor je doen?"...
Je gaat dan naar de uitvaart, ontmoet oude bekenden, praat wat in stilte over de overledene. Maar voor je 't goed en wel doorhebt, wordt de sfeer een stuk gemoedelijker en komen de herinneringen boven. Er wordt luider gepraat, zelfs gelachen om één of andere anekdote. Enfin, je kent dat wel... ‘’’het samenhorigheidsgevoel’.
Je deelt en passant leuke nieuwsjes met elkaar en er worden afspraken gemaakt om elkaar weer eens (meer) te zien...
Na de koffietafel keert iedereen terug naar huis... nog enkele dagen onder de indruk... en dan gaat het leven weer gewoon zijn eigen gang... Tot de volgende uitvaart.

30-06-2013 om 12:10 geschreven door Bompapatje

Zondag... D-day voor de Pagadders (onze Vlaamse wildreuzen weet je nog)... 7 kleine konijntjes dienden gevangen te worden om naar hun nieuwe thuis gebracht te worden...
Een onmogelijke opdracht lijkt het, maar minutieus had ik elke dag de valstrik aangespannen... hun bewegingsvrijheid beperk... bijna ongemerkt... stap voor stap.
En dan is het plots D-day. De ren wordt hermetisch afgesloten... geen doorkomen meer aan! Het hol waar ze zich verbergen, wordt voorzichtig open gelegd... het vangnet in de aanslag... De Pagadders stuiven alle kanten uit... zo verschrikkelijk snel dat het onmogelijk is om uit te maken hoeveel het er zijn...
De jachthonden staan klaar aan de andere kant van de omheining... Bikkel en Syenna in topvorm... hun jachtinstinct op 100%... De jacht kan beginnen!... Dit wordt 'hun' dag!... maar een stress dag voor de Pagadders.
Pagadder 1 had zich vastgezet achter een rol kippendraad en was dus gemakkelijk te vangen. Voorzichtig zetten we het in de klaarstaande ren, maar het beestje was zo in paniek dat het alle kanten uit rende. Bikkel en Syenna hitsten het arme ding alleen maar op. In een poging te ontsnappen en in panische angst, vloog het met zijn hoofdje en twee pootjes vooruit los door de tralies en raakte zo geklemd ... een hartverscheurend gepiep!... en dan werd het stil... heel konijnen stil... 't vrouwtje en ik schoten ter hulp... kregen het diertje uiteindelijk vrij, en het kleintje vluchtte de veilige kattenbak in, die in de ren klaar stond, en verschool zich in het stro... Maar plots, totaal onverwacht, schoot het weer vooruit en ditmaal lukte het kleintje om door de tralies heen te glippen... Syenna (een jachthond waardig) had dit voorzien, hapte naar het konijntje, hield het even in de muil, maar moest het weer lossen... Gelukkig konden we het weer vangen en in de veilige kattenbak plaatsen... waarna we het deurtje onmiddellijk sloten.
Pagadders 2+3+4 hadden zich verstopt achter de konijnen Bench, onder het kippenplatform... ze konden geen kant meer op... één voor één kon ik ze daar achter uit plukken... Gelukkig hebben zo'n Vlaamse wildreuzen lange oren... Redelijk gewillig, maar zeer angstig, lieten ze zich bij hun broetje/zusje in de kattenbak opsluiten.
Na enig verder speurwerk werd er geen enkele Pagadder meer gevonden... We misten er nog drie!... Volgens Bikkel hadden ze zich verstopt onder de pergola (zie foto); maar die breek je niet zomaar af om een paar kleine konijntjes te vangen... Pech voor vandaag dus en zorgen voor morgen.
Pagadder 5 zagen we later op de dag plots achter zijn/haar moeder aan lopen. Snel spurtte ik naar de konijnen- en kippenren... De sukkel stoof in paniek naar dezelfde plaats als de andere pagadders, waar ik het gemakkelijk kon vangen om bij de anderen voegen.
De konijntjes kregen wat te eten en te drinken en zo konden ze toch een beetje tot rust komen, zij het dan in een zeer beperkte ruimte... Maar ze gaan een leuke tijd tegemoet... in volle vrijheid huppelend ergens in een wei voor de rest van hun leven.
Och, 5 van de 7 is geen slecht resultaat zou ik zeggen en die twee andere vangen we ook nog wel...
'Fluitje van en cent' hoor ik u al denken... Maar ik kan u verzekeren; om die val te spannen, zijn (naar mijn gevoel) heel wat palen in de grond geslagen, meters extra kippendraad gespannen en tonnen houtblokken verzet... dagen zijn we in de weer geweest... opdat die kleintjes, niets vermoedend, zouden denken dat we een speeltuin voor hen aan't aanleggen waren...
In elk geval, iedereen was doodop van de spanning. Ik heb er wat 'oorlogswonden' en een pijnlijke rug aan over gehouden... voor de Pagadders was het echt wel een bange en lange dag, maar voor de honden een echte D(og's)-day...
De tuin lijkt nu wel op een slagveld ... een ware puinhoop!
En geloof het of niet, maar vanmorgen zat Pagadder 6 rustig te grazen alsof er gisteren niets aan de hand was... maar van nummer 7 voorlopig geen spoor.
Hopelijk komt er nu snel een einde aan het konijnen-verhaal.
En toch zal ik ze missen die kleine Pagaddertjes met hun koddig witte staartje en veel te lange oortjes... elke avond en elke ochtend dartel huppelend over het gras... klein als een wild, met de oren van een reus... maar een Vlaams konijn.

                               Reageren kan en mag, maar vergeet niet uw e-mail adres te vermelden

24-06-2013 om 00:00 geschreven door Bompapatje

22-06-2013 om 16:57 geschreven door Bompapatje

Je zou ons moeten bezig zien; Bikkel, Syenna en Bompapatje... de drie hardnekkige konijnenjagers.
Zoals iedereen uit mijn voorgaande schrijfseltjes weet, zitten we met een nest jonge Vlaamse wildreuzen, maar die moeten weldra weg. Gelukkig hebben we voor hen een andere thuis gevonden dan de maag van de slangen van de landbouwschool... Maar, dan moeten we ze wel eerst kunnen vangen natuurlijk.
Met twee jachthonden - Bikkel en Syenna - in huis moet dat (normaal gezien) een makkie zijn...
De honden houden tijdens de dag (als Bompapatje gaan werken is) de tuin in de gaten... waar zitten de konijntjes?... Wat doen ze?... Waar verschuilen ze zich? Bovendien verplaatsen ze zich regelmatig op strategische plekken, om te voorkomen dat de konijntjes kunnen ontsnappen... Soms vlakbij... soms op een afstand(je)... af en toe verdoken achter de rozelaar... Spanning ten top!!
De hele dag zijn ze op de been... de sukkelaars... maar ze geven niet af!... Want vanavond komt Bompapatje terug thuis en kan de jacht pas echt beginnen.
Klokslag 17.00 uur zit Bikkel al aan het raam op de uitkijk, terwijl Syenna ondertussen buiten de boel in de gaten blijft houden... Omstreeks 18.00 uur is Bompapatje gearriveerd... Bikkel blaft het signaal door aan Syenna... de zenuwen gieren door hun ferme hondenlijven...de staarten opgewonden kwispelend...  
DE JACHT IS EINDELIJK OPEN!...
Na wat getreuzel van Bompapatje (details zullen we hier niet beschrijven) is het eerst etenstijd voor de kippen, de grote konijnen, hond en mens. Pas daarna kan eindelijk de zoektocht beginnen...
Snuffel hier... snuffel daar... een beetje grollen en grommen... putteke graven... enzo... en Bompatatje maar met zijn pillampeke schijnen in alle gleuven, gaten en spleten... soms wel plat op zijn buik... en vooral alle drie samen overal onze neus insteken... liefst in’t zelfde gat.
Veel resultaat levert het voorlopig niet op, maar we geven niet af... de valstrikken die we spannen zullen hoe dan ook hun werk (moeten) doen... Maar als wij moe en uitgeput de luie kussens van de zetels opzoeken, beginnen die kleine langoren totaal ontspannen over het gras te huppelen... alsof er van heel de dag niets aan de hand was... de deugnieten!
Eerlijk gezegd en geschreven: “dat is eigenlijk feitelijk wel plezant zene!”  
We zullen ze nog missen onze langorige vriendjes, met hun koddige witte staartje

11-06-2013 om 21:12 geschreven door Bompapatje

Volgens het woordenboek betekent het: "Goor; behorend tot de zelfkant van de maatschappij"
We kennen allemaal het fenomeen wel... 'De familie Flodder' (zie foto)... weet je wel!?
Je loopt op een markt ergens in Vlaanderen, of elders, maakt niet uit, en ze vallen meteen op... De Marginalen... slonzig, ruig en plat van taal, vulgair soms... speciaal in elk geval... Simpele zielen die veelal ook nog met een overdreven hoeveelheid tattoos en peercings zijn versierd... Ze dragen maar al te vaak, met enig trots, dagelijks de kleuren van hun favoriete sportclub en lijken op de één of andere manier, al dan niet lichtjes, gestoord of zo... en fris zien ze er ook al niet uit... armoedig zelfs... vreemd.... anders.
Maar we mogen en kunnen ze niet allemaal over dezelfde kam scheren... Want dikwijls merken we het zelfs niet eens; tot ze door de mand vallen... een vulgair gebaar, een vies woord of een stevige vloek verraadt hen dan.
Maar geef toe... het zijn toch ook maar mensen... Ik persoonlijk vind ze zelfs eerlijk en oprecht... naïef misschien of aandoenlijk... grappig om naar te kijken en te luisteren... inspirerend... Zo heel gewoontjes zonder complexen... schaamteloos.... "je m'en fou!" ... En ik moet eerlijk toegeven, dat ik juist daarom soms wel eens stiekem een beetje jaloers op hen ben.
Ze kunnen er zelf niets aan doen én je moet ze niet onderschatten. Opvoeding, scholing en/of begeleiding is hen weliswaar maar al te dikwijls vreemd, maar sommigen onder hen zijn erg intelligent en/of handig; al was het dan maar op één enkel vlak... Enkelen gaan daar zelfs zover in, dat ze de pers halen... er geld mee verdienen... koppig hun eigen zin, creativiteit en fantasieën doordrijven... Juist daardoor worden ze soms zelfs erg geliefd... men wil ermee op de foto... uitpakken... schijnbaar tot hun vriendenkring behoren...Voorbeelden zijn er genoeg; in de kust, muziek en theater... ja zelfs enkele hooggewaardeerde wetenschappers zijn er bij... Zulke marginalen worden dan weer apart, origineel en bijzonder genoemd... zonderlingen... of met een chick woord... excentriek.
'Marginaal/excentriek'... of toch maar 'gewoontjes' zoals jij en ik... 't ja!... 't is een wereld van verschil.
In elk geval... marginaal, excentriek of gewoontjes, het maakt je niet meer of minder 'mens' en het bepaalt zeker je 'gelukkig zijn' of 'status' niet.

(reageren kan en mag, maar vergeet niet uw e-mail adres te vermelden)

04-06-2013 om 17:40 geschreven door Bompapatje

Bijna had ik mijn doel bereikt... bijna!
Ik wil namelijk zo graag de 10km lopen in minder dan 60 minuten. Afgelopen zondag dacht ik even dat ik het zou halen... maar strandde op 1uur en 01 minuut.
Balen deed ik niet echt, maar 't was er zo verdomd dicht bij!... zo dicht bij man!
Ik weet het, 10km in minder dan een uur lopen, is niet meteen wereldschokken... maar mag de wereld eens voor één keer voor mij alleen schokken aub?... op mijn chronometer!?... Eén keertje maar... en ge zult zien, dan ben ik voor even de gelukkigste man op aarde... kan ik me even kampioen wanen...
Als oudere man een tijd lopen waar zelfs veel jongere lopers nog maar van kunnen dromen... waar gewoon heel wat mensen zelfs nog niet aan denken, laat staan aan beginnen...
Trots zijn op mezelf... de pijn waarschijnlijk verbijtend, maar wel een grens verlegd... dromen van meer en beter... The sky is the limit!... Mijn eigen Olympische droom...
Ach vergeef me mijn kinderlijk enthousiasme en fantasie... Woensdag loop ik weer en de hond Syenna (mijn loopmaatje) loopt wellicht met me mee... wie weet (als zij tenminste onderweg geen boodschapje moet achterlaten) helpt zij mij misschien wel tot een recordloop... duimen maar!...

(reageren kan en mag, maar vergeet niet uw e-mail adres te vermelden)

03-06-2013 om 20:24 geschreven door Bompapatje

"Laat jongeren jong zijn, net zoals onze ouders en grootouders dat waren" schrijven de jongerenvoorzitters van de traditionele partijen in een openbrief.

Als (bijna) 60 jarige man kan ik daar alleen maar achter staan, omdat ik maar al te goed besef dat ‘wij’ tenminste de kans hadden... de ruimte en de gelegenheid... om te doen wat jongeren nu eenmaal doen. De normale, ja zelfs broodnodige fase in de puberteit ; op weg naar de volwassenheid. Wij konden nog spelen en ravotten in de wei of op de heide, op braak liggende gronden, op nog niet voor het publiek afgesloten ruimtes; zoals stortplaatsen, bossen, bunkers enzo. Weg van de volwassenen, uit het zicht van ouders, leraars, pastoors, nonnen enzovoort. Onder vrienden... fantaseren over de meisjes... onze eerste sigaret... seksboekjes... onze eigentijdse muziek keihard... ravotten... eksperimenten... discuteren en ruzie maken... en wat weet ik nog allemaaal... en dat alles zonder dat er ook maar één iemand buiten onze groep daar last van had...(en voor de meisjes zal dat wel niet veel anders geweest zijn zeker?)... Mocht men dat vergeten zijn, (her)lees anders de boeken van Ernest Claes maar eens... Wij konden tenminste gewoon jong zijn!

Maar geleidelijk aan werd alles volgebouwd, afgesloten en/of verboden terrein verklaard. Niet dat ik die evolutie niet begrijp, maar dat is dus niet de schuld van de ‘jeugd van tegenwoordig’!... Hangjongeren worden ze genoemd... een bedreiging voor de rust en het veiligheidsgevoel... Een generatieconflict met GAS-boetes tot gevolg, alsof  jong zijn de dag van vandaag zo goed als crimineel is...

Wat doen, in Gods naam, de kids van vandaag anders dan wat wij deden? Zij noemen het zelf  chillen en moeten het noodgedwongen op dezelfde plaatsen doen waar ook ouderen en kinderen zijn. Wat mij betreft, duikt ook hier alweer het  alomtegenwoordige spook van de onverdraagzaamheid op. Ditmaal tegen onze eigen kinderen en kleinkindren... en dat is erg!... héél erg!!...

Ach, laat aub de jongeren toch jong zijn, net zoals wij ,onze ouders en grootouders dat waren. Laten wij ze als volwassenen op een volwassen manier begeleiden naar de volwassenheid en schaf die vervloekte GAS-boetes toch gewoon af...
Creëer plaatsen waar jongeren zich (wie weet soms zelfs thuizer dan) thuis en op hun gemak kunnen voelen... onder elkaar.

30-05-2013 om 21:26 geschreven door Bompapatje

Sinds kort is Hanne Koenders uit sint Lenaerts werkzaam in de brouwerij Domart-en-Ponthieu in Frankrijk om er het nieuwe hoppige donkerblonde Salut te brouwen.

De ouders van Hanne runnen het koetshuisvan het kasteel Eester in Sint-Lenaarts; een bed & breakfast met leefacademie voor herbronning.

De jonge brouwer, dit altijd al een voorliefde voor bier heeft gehad  en er ook een eindwerk over maakte, deed ervaring op bij veschillede brouwerijen zoals Westmalle en Het Anker. Hij werkt de ene week in de horeca in ons land en de andere week in de ambachtelijke brouwerij Le Brasserie de la Somme in Domart-en-Ponthieu in Frankrijk, tussen Abbeville en Amiens.

28-05-2013 om 18:23 geschreven door Bompapatje

27-05-2013 om 19:13 geschreven door Bompapatje

27-05-2013 om 00:00 geschreven door Bompapatje

Hahaha… en de ratten dachten dus de slimste te zijn en hun buikje eens goed rond te kunnen eten met onze kleine, pas geboren konijntjes… Hahaha…!Dan hebben ze er toch eentje gemist… hahaha!!!Zaten wij gisteren aan tafel en zie ik daar toch wel plots een (dacht ik dan toch eerst) een rat met grote oren lopen in de konijnen- en kippenren. Ik riep geschrokken: “kijk nu, daar loopt een klein konijn in de ren!”… iedereen lachen natuurlijk.Twee minuten later loopt dat ding daar weer... wij daar naar toe… niks te zien… zoeken dan maar… tot we een echt konijnenfort ontdekten tussen de populier en het schuilhok… met onze handen begonnen we te graven en te graven… en ja hoor… hebbes… een lief klein konijntje… van het door mezelf benoemde ras ‘Vlaamse wildreus’… Vlaams en dus moeilijk tam te krijgen J(voor wie mijn vorige schrijfseltjes niet gevolgd heeft; dat is een kruising tussen een Vlaamse reus en een wild konijn)De snoodaard had ons en de ratten dus goed kunnen verschalken. Na een grondige controle leek het een mannetje (rammelaar) te zijn en dus noemden we hem spontaan Pagadder… en hij is z’n naam meer dan waard: klein, dapper en een deugniet.Maar wat er nu met hem gaat gebeuren is nog niet zeker. Persoonlijk wil ik hem zien opgroeien tot een volwassen konijn… nieuwsgierig als ik ben hoe zo’n Vlaamse wildreus er uiteindelijk uit gaat zien.

PS.: Geloof het of niet, maar plots liepen er daar in die ren nog 4 (vier) andere Pagadders rond... hahahahaha... Goed bezig :)
ps.

25-05-2013 om 00:00 geschreven door Bompapatje

24-05-2013 om 19:45 geschreven door Bompapatje

Om het eens over ’t kiel te hebben, maar niet over Beerschot...

Ik woon er zelf niet en ben er ook niet geboren, maar ik ken het goed, woon er dichtbij en passeer er alle dagen.

Maar beter dan Axel Peleman in zijn liedje - ’t kiel is een kleurdoos -  kan ik het niet zeggen.

Ik zen kik hier geboren
ik zen hier opgegroeid
sinds dak op straat mocht spelen
hebben al die mensen mij hier geboeid
der was ne gele chinees en nen bruinen marokkan
ne spierwitte jood en ne grijzen afgaan
we speelden aan de blokken
met Hakim en de Paul
die lesten was nen dikke
daarom stond’m altijd in de goal
g’had ne beigen Turk en ne rooien Peruviaan
g’had kastanje bruin maskes met hun sjallekes aan
‘t kiel trekt op een kleurdoos
de wereld in een volkswijk
‘t kiel trekt op een kleurdoos
hier voel’k ik mij rijk
licht donker tussenin blinkend of mat
soms zagde nen oranje maar die kwam van’t stad
‘t kiel trekt op een kleurdoos
de wereld in een volkswijk
‘t kiel trekt op een kleurdoos
hier voel’k ik mij rijk
‘t kiel trekt op een kleurdoos
de wereld in een volkswijk
‘t kiel trekt op een kleurdoos
hier voel’k ik mij rijk

23-05-2013 om 14:17 geschreven door Bompapatje

Ik wil niet ratsistisch zijn, maar wat ons nu overkomt…Iedereen die mijn schrijfseltjes een beetje gevolgd heeft, weet dat onze konijnen, Gertrude en Hanelore op een schandelijke manier misbruikt werden bij hun uitstapje naar ’t Schoonselhof en beide zwanger zijn geraakt. Alle twee zijn  ze ondertussen bevallen van… ‘t ja hoe noem je zo’n kruising tussen Vlaamse reuzen en wilde konijnen?... Vlaamse wildreuzen?...Enfin, wij, Bompapatje en Mamamia, zo fier als een gieter geboortekaartjes gemaakt, suiker bonen geraapt (want het kot lag er vol van), tot we plots merkten dat alle kleine konijntjes verdwenen waren… ééntje lag nog dood in ’t konijnenkot…
Het vermoeden dat de betrokken vaders hun kroost zijn komen ontvoeren, werd al snel opgegeven, want eigenlijk onmogelijk… Ondertussen weet ook iedereen dat wij nogal eens last hebben van ongewenst rattenbezoek… dus… zoals ik al zei:” ik wil niet ratcistisch zijn!”… maar toch… ‘k weet het niet hoor!?... Maar dat hun voetbalploeg het op dit ogenblik moeilijk heeft om de kop boven water te houden en te overleven, geeft hun nog lang niet het recht om op strooptocht te gaan!...
OK, ik geeft toe dat we die kleintjes niet hadden kunnen bijhouden, want te wild, en dat ze reeds bedoeld waren om als voer te dienen voor de slangen van KTA Horteco http://www.kta-horteco.be/index.php/studierichting/7de-dierenzorg ... Die beesten hebben ook eten nodig, die instelling is zeer pedagogisch bezig en het is nu eenmaal de natuur dat slangen kleine huisdieren eten, die anders door de school zelf moeten gekweekt  worden.

En omdat ik echt niet ratcistisch ben, ga ik er maar vanuit dat de ratten de eieren van onze nieuwe kippen, Blanche en Brunette, niet zullen komen roven.

Voila… ik heb gezegd!

20-05-2013 om 12:13 geschreven door Bompapatje

Daar heb je meneertje Burn-out  weer!

Onaangekondigd en opdringerig...en zoals altijd stoort hij de gemoedsrust, brengt ongerustheid en onzekerheid ... stelt niet te beantwoorden vragen... hij brengt weer chaos in het hoofd en doet de zorgenberg hoger lijken dan hij werkelijk is... Innerlijke emoties laaien hoog op, met diepe dalen...

Maar meneertje Burn-out trekt zich daar geen bal van aan... Hij komt en gaat zoals het hem uitkomt... onverwacht... storend... onrust zaaiend...

Een volle agenda en het slechte weer zijn voorzeker zijn bondgenoten... Hij maakt me moe... oververmoeid zelfs... ongeduldige, gespannen en verdrietig.... en zoals steeds laat hij een leegte na... dan ben ik onhandig en afwezig.

Maar we geven niet toe!... We ‘beseffen’ dat hij weer aan ’t stoken is... Coen(en) en dapper vechten we terug... koppig... ons meneertje Burn-out zoveel mogelijk negerend... Maar gemakkelijk is dat niet, want hij steelt al mijn energie... rust en slaap zijn nog de enige goesting....Nee! .... niet in de sofa met een sponzen pyama met warme voetjes aan naar ’t songfestival op TV kijkend (zoals een vriend aanbeveelt)... maar waarom eigenlijk niet nog eens naar de sauna... wellnessen in geboortekostuum (zolang dat het nog past)... platte rust... verstand even op nul... even weg... en toch weer niet... Zen... enfin ontspannen!

Nee, nee meneertrje Burn-out!... mij krijg je niet klein!... VERGEET HET MAAR.... Ga elders stoken en laat mij geRUST!

17-05-2013 om 18:19 geschreven door Bompapatje

Als de naasteliefde wordt vergeten

en verdraagzaamheid verleden

wordt elk mens ‘die ander’

en dus uw tegenstander.

Een leven zonder mededogen

als met het kwade meegezogen

wordt zo verdomd onleefbaar...

maar voor velen onbespreekbaar!

… Gelukkig maar! …

16-05-2013 om 00:00 geschreven door Bompapatje

Wat ze tegenwoordig toch allemaal niet verzinnen!

Binnenkort zullen festivalgangers misschien hun pintje als manna uit de hemel zien vallen.

Het Zuid-Afrikaanse bedrijf Darkwin Aerials ontwikkelde namelijk een speciale drone (ge kent die dingen wel... onbemande vliegtuigjes), die op vraag van de klant de bestelling zal droppen op de aangegeven plaats. Dit systeem zal uitgeprobeerd worden op 8 tot 10 Augustus in Northam/Zuid-Africa op het OppiKoppi-festival (een speciaal proefproject)

De bedoeling is dat de klant zijn bestelling plaatst via zijn/haar smartphone en dus in principe op voorhand betaald. De bestelling wordt dan in zo’n OppiKoppi-bierdrone geladen , waarna dit achtproppellerige, onbemand helikoptertjes het blikje bier aan een kleine parachute op z’n bestemming dropt.

Om te vermijden dat iemand zo’n blikje op het hoofd krijgt, zal er op voorhand gewaarschuwd worden dat er cargovliegtuigjes in de lucht hangen.

Uiteraard kan de bestelling ook in verkeerde handen vallen, daarom werd beslist op de pintjes gratis aan te bieden bij wijze van promotiestunt.

Voorlopig moeten deze toestelletjes nog manueel bestuurd worden, maar er wordt aan gewerkt om ze in de toekomst helemaal automatisch via GPS te sturen.

14-05-2013 om 19:52 geschreven door Bompapatje

Op de markt in Heist op Den Berg heb ik dit weekend twee Duitse legkippen gekocht….

Jawel!... Ge leest het goed ‘DUITSE’ legkippen…

Nu weet iedereen dat Duits en ik… nee!... dat gaat niet goed samen!… Sinds de één of andere Duitser tijdens zijn vlucht  in 1945 mijn grootvader zijn fiets heeft gestolen en nooit heeft terug gegeven… Nee!... Vijf jaar miserie en dan uitgerekend ‘mijn’ grootvader zijn fiets pikken om te gaan lopen (allee fietsen dus eigenlijk)… dat kon ik als kleine jongen niet aanvaarden… en dat is zo heel mijn leven blijven hangen!... Nee dus…. Duits en ik gaat niet samen… punt!

Maar dan toch ‘Duitse’ legkippen dus… maar ik zal ze verzorgen alsof het gewone legkippen zijn… Ze zullen de Belgische nationaliteit krijgen, een Franse naam en kakelen in het Vlaams!!!... En dat ze met een ei zitten… zoveel te beter!... hoe meer hoe liever zou ik zeggen!

En dat die Duitser dat (ondertussen) verroest wrak van een zwarte fiets met een kapot achterlicht maar bijhoudt!

12-05-2013 om 15:26 geschreven door Bompapatje

Het probleem met een hobby als deze is, dat veel mensen er van uit gaan dat wij (bierliefhebbers) heel veel bier drinken en meestal op café te vinden zijn...

Maar geloof me, de verstandige bierliefhebber houdt het bij  proeven, smaakvol degusteren en ‘vooral’ genieten. Per dag 2 glazen voor mannen en 1 glas voor vrouwen blijkt zelfs gezond te zijn.

De echte bierliefhebber houdt z’n goesting onder controle, maar behoudt de passie... Mijn leuze is altijd geweest: “Kunnen drinken, is weten wanneer je moet stoppen!”

En dit geldt eveneens voor alle wijn-, whisky- en andere alcoholliefhebbers.

Hij/zij die dezelfde hobby uitoefent en zich niet aan deze regel houdt, is geen lang en gezond leven beschoren... Overdaad schaadt!... en dat weet het kleinste kind... En och ja hoor... we hebben allemaal al wel eens de grens overschreden... We zijn tenslotte ook maar mensen hé!?

Ter info:

Mijn bierindex telt op dit ogenblijk reeds 2042 biertjes.

Ge gerust eens kijken (klikken op de foto onder de datum) en maak uw keuze.

Veel leesplezier en goesting gewenst.

Gezondheid!

10-05-2013 om 18:49 geschreven door Bompapatje