Ik ben Bompapatje
Ik ben een man en woon in Wilrijk/Antwerpen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd bediende.
Ik ben geboren op 02/10/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bier, amateurtoneel en schrijfselen.
Ik heb mezelf voorgenomen om gezond en volledig bij mijn verstand 120 jaar te worden
Hier se, hier se een bezoeker se.....
Welkom in mijn nederige blog...
Iets drinken?... Als je een biertje wenst, klik dan even op de foto onder de datum en kies maar... keuze genoeg. Gezondheid!
17-10-2014
Ode to Kath
I am alone, now I know it's true There was a time when we were two... Those were the days when we would chat Doing little jobs of this and that We'd go to the shops and select our meals But now I'm alone I know how it feels To try and cook or have meals on wheels The rooms are empty there's not a sound Sometimes I'm lost and wander round To look for jobs that I can do To bring back the days when we were two When darkness falls and curtains drawn That's when I feel most forlorn But I must be honest and tell the truth I'm not quite alone and here's the proof Because beside me in her chair She quietly waits our time to share Kath said to me some time ago Darling when the time comes for us to go Let's mix our ashes and be together So we can snuggle up for ever and ever.
Je hebt me nodig Ik ondersteun je Ik vraag wat er is Het lucht je op Je moet je verhaal kwijt Ik luister Maar ik heb jou ook nodig Maar wil je niet belasten Ik wil dat je vraagt wat er is Maar je merkt het niet Ik moet mijn verhaal kwijt Maar ik stop het weg Jij hebt het al moeilijk genoeg Dus ik verbloem de pijn Ik lach naar je Maar voel verdriet Ik maak je vrolijk Maar kan niet echt blij zijn Ik steun je Maar heb dat zelf nodig Ik troost je Maar ik wil huilen Maar toch, voor jou blijf ik leven Voor jou zal ik troosten Voor jou zal ik vrolijk doen Voor jou zal ik er zijn Voor jou... Doe ik alles Zolang jij maar lacht
Kan mij iemand eens uitleggen, hoe je iemands godsdienst, geaardheid, ras en/of cultuur kan doen verloochenen? Kan er mij iemand eens uitleggen, hoe je iemand van godsdienst, geaardheid, ras en/of cultuur kan doen veranderen? Met een vuurwapen op het hoofd, met het mes op de keel, of met een touw om de hals? Is er één geaardheid, ras, cultuur en/of godsdienst, die men kan doen ontkennen?
Is er één geaardheid, ras, cultuur en/of godsdienst, waarvan men kan genezen?
Door een vuurwapen op iemands hoofd, door een mes op de iemands keel, of met een touw om iemands hals?
Bestaat er één ras, cultuur, godsdienst en/of geaardheid, die belangrijker is dan een ander?
Bestaat er één ras, cultuur, godsdienst en/of geaardheid, die boven alle anderen kan en mag staan?
Onder dwang van een vuurwapen op iemands hoofd,
onder dwang van een mes op iemands keel, of met een touw om iemands hals?
Is er één cultuur, godsdienst, geaardheid en/of ras, die het recht heeft zich superieur te voelen aan een ander?
Is er één cultuur, godsdienst, geaardheid en/of ras, die het recht heeft zich de enige ware te vinden?
Omdat ze een vuurwapen op ieders hoofd houden, omdat ze een mes op ieders keel zetten, of een touw om ieders hals strikken?
Waarom staan godsdienst, geaardheid, ras en/of cultuur toch zo vijandig tegenover elkaar?
Zal er dan nooit vrede zijn en respect voor een ander?
Zonder vuurwapens,
zonder messen of touwen,
maar met een luisterend oor, verdraagzaamheid, begrip en - vooral - een gezonde dialoog!
Ook al gaat het niet zo goed met het weer of het gemoed met de mensen om je heen of komt alles gelijk bijeen, maar wat ze je ook aandoen... blijven lachen moet je doen
Ook al is de wereld naar de kloten en is er niets meer om te hopen. Al die oorlog en geweld, alleen maar voor het geld en 'niet' om het fatsoen... toch blijven lachen; moet je doen.
Rassen-, homo- en volkerenhaat, vluchtelingen in je straat. Daklozen, zwervers en marginalen steeds meer en veel associalen. Maar weet je wat je doet?... lach hen toe, het doet hen zeker goed.
Ook al is 't milieu bedreigd en de politiek niet echt geneigd om de vuiligheid op te ruimen en alzo hun taak verzuimen, ook al mis je al dat groen... lachen moet je blijven doen.
Ooit komt alles wel weer goed vroeg of laat... behoud de moed! Geloof in 't menselijk verstand en zet je zorgen aan je kant, want zelfs met veel tegenspoed... blijven lachen, dat doet je goed
Gechoqueerd was ik toen ik gisteren op o.a. facebook boze berichtjes las, omdat bepaalde sportmanifestaties niet konden doorgaan omwille van de veiligheid, betogingen en/of andere manifestaties naar aanleiding van de oorlog in Palestina of Oekraïne. Niet zo zeer werd ik gechoqueerd door die berichtjes op zich. Ik begrijp dat mensen teleurgesteld kunnen zijn omdat hun geplande sportnamiddag of -avond in 't water valt. Ik aanvaard zelfs dat men, zonder bijbedoelingen, z'n frustratie daarover even kwijt wil en deelt op facebook, of op één of ander ander sociaalnetwerk. Een mens heeft nu eenmaal het recht en de behoefte om af en toe eens z'n zinnen te verzetten en stoom af te laten... en wat is er dan beter dan bijvoorbeeld een boeiende sportwedstijd ? Gechoqueerd ben ik vooral van de commentaren die ik daarbij las. Ronduit schandalig, racistisch en mensonterend....Wraakroepende uitspraken als: "dat ze begot in Palestina gaan betogen" of "give me a gun and tell me who to shoot" of "nergens zijn die klootzakken gelukkig, behalve daar waar ze niet thuis horen".... meer van die schandalige uitspraken wil ik hier echt niet herhalen.
Gechoqueerd ben ik omdat sportwedstrijden blijkbaar belangrijker zouden zijn dan het protest om het leed van zoveel onschuldige mensen. Nee, ik hoef niet te zeggen welk ideaal men moet goed- of afkeuren... welke kant men moet kiezen... of men 'pro' of 'anti' moet zijn. Maar je kan toch op z'n minst verwachten dat 'elke' weldenkende mens (Moslim, Christen, Jood, atheïst of al eender) tegen oorlog en geweld is... Dat 'elke' weldenkende en gevoelige mens beseft dat sport uiteindelijk maar een ondergeschikt luxe entertainment is, terwijl er op hetzelfde ogenblik elders op de wereld doden en gewonden vallen; onschuldige kinderen en vrouwen, maar ook mannen en vrouwen die zich - ondanks alles - durven verzetten tegen al dat brutaal geweld en onderdrukking. Gechoqueerd ben ik vooral omdat sommigen van de mensen, die zulke berichtjes gepost hebben, mij bekend zijn en ik kan alleen maar hopen dat zij 'niet' achter de geleverde commentaren staan... Samen stonden we trouwens nog achter de Flower power ideologie: "Make Love no War!" ... Soms liepen we zelfs samen mee in één van de vele vredesbetogingen.
Echt.... GECHOQUEERD BEN IK...
ja... GEDEGOUTEERD van zoveel haat...
PLAATSVERVANGENDE SCHAAMTE!!!
Is het dan een boodschap van haat, die we onze kinderen willen meegeven voor 'hun' toekomst?
Hopelijk laat men de kans niet liggen, om bij de herdenkingen van de eerste wereld oorlog (1914-1918), de mensheid wakker te schudden/houden voor de afschuwelijke werkelijkheid die momenteel nog steeds ergens op deze aardbol heerst.
PS.: Het zou tof zijn, mocht ik weldra weer inspiratie hebben voor een leuk en positief schrijfseltje.
Bompapatje's bierindex van bestaande en verdwenen bieren uit binnen- en buitenland Laatste update op maandag 18/08/2014 = (voorlopig) totaal: 2.200 Bieren
Dat een volk, dat relatief recent bevrijd is van een Stalinistische dictatuur, droomt van een Tsaristische hiërarchie en daarbij steun zoekt en krijgt van een macho president die blijft geloven in het Sovjet regime…
Dat een uitverkoren volk zich gedraagt als übermenschen; een volk dat toch door zijn geschiedenis zou moeten geleerd hebben wat het is om vervolgd te worden of moet beseffen wat genocide betekent…
Hoelang nog, zullen ‘extremen’ de beschaving, de democratie blijven afremmen of beschadigen, de mensenrechten met de voeten treden en onschuldige burgers doden?...
Hoeveel mensen moeten er nog op de vlucht slaan, alvorens de spreuk ‘horen, zien en zwijgen’ meer betekent dan… luisteren naar muziek, kijken naar sport en zwijgen over de ellende in de wereld?...
Wanneer zal het mensdom eindelijk rijp genoeg zijn om in vrede en met wederzijds respect samen te leven… om eindelijk eens aandacht te hebben voor het oplossen van de echt problemen, de armoede en het milieu?...
De wereld staat in brand, maar we houden koppig onze oogkleppen op en het eigenbelang gaat voor op het ‘ver van mijn bed gebeuren’… Och, misschien leggen we toch nog even ergens een boeketje bloemen neer, of schrijven iets mooi in één of ander rouwregister.
Bompapatje's bierindex van bestaande en verdwenen bieren uit binnen- en buitenland Laatste update op 15 juli 2014 om 09.uur 00 (voorlopig) totaal: 2187 Bieren
Zet voor de gelegenheid jullie politiekgekleurde brillen eens af. Kijk eens met gewone mensenogen naar wat er gebeurt.
De straten zien zwart-geel-rood … Overal vlaggen, wimpels, vaandels en spandoeken. De mensen lopen er vrolijk bij. Allen verenigd door diezelfde driekleur… zwart-geel-rood. Pleinen, cafés, clublokalen en zelfs woonkamers lopen vol.
WE LOVE YOU BELGIUM
Geestdrift, spanning en verwachting staat op ieders gezicht te lezen…. zelfs strijdlust…Verbroedering alom.
WE LOVE YOU BELGIUM
Menige pint zal voorzekers teveel gedronken worden… hese kelen zonder twijfel... Niets, maar dan ook niets kan voorlopig de pret bederven…
WE LOVE YOU BELGIUM
Walen, Brusselaars, Duitstaligen en migranten… samen één… Belgian united… zwart-geel-rood!...
WE LOVE YOU BELGIUM
Eendracht maakt macht ... Geen leeuw, geen haan, of wat dan ook zal die samenhorigheid vandaag verbreken. Zelfs bij verlies zal het verdriet samen gedragen worden.
WE LOVE YOU BELGIUM
Jullie beleidsmakers kunnen met je federalisme, confederalisme of separatisme dit landje uiteen doen vallen, maar laat ons a.u.b. dan toch dit samenhorigheidsgevoel behouden… al was het maar als een etnografische, archeologische folklore. Houden jullie in de politiek maar het brood, maar laat de spelen aan het volk.
Langzaam sterft wie slaaf van sleur wordt, elke dag hetzelfde pad beloopt, niet van doel verandert, de kleur van zijn kleren niet durft te veranderen, en niet met vreemden praat.
Langzaam sterft wie hartstocht schuwt, voor zwart op wit kiest en liever de puntjes op de i heeft dan kolkende gevoelens, die ogen weer doen vonken, glimlachjes vrijwaren van verveling, harten behoeden voor val en tranen.
Langzaam sterft wie de tafel niet ondersteboven keert als zijn werk hem ongelukkig maakt, die niet verzaakt aan zekerheden om een droom na te jagen, niet ten minste één keer in zijn leven zich permitteert wijze woorden in de wind te slaan.
Langzaam sterft wie niet reist, niet leest, niet naar muziek luistert, zichzelf niet aardig vindt.
Langzaam sterft wie zijn eigenliefde vernietigt, wie geen hulp aanvaardt.
Langzaam sterft wie zijn dagen vult met weeklachten over zijn droevig lot of de obstinate regen.
Langzaam sterft wie een project opgeeft nog voor het is aangevat, geen vragen stelt bij wat hij niet kent of geen antwoord geeft op vragen over wat hem vertrouwd is.
Het leven kost veel meer moeite dan louter ademhalen.
Enkel brandend geduld zal ons in staat stellen stralend geluk te veroveren.
Als ik mijn eigen psycholoog zou zijn, stelde ik bij mezelf de volgende diagnose…WILD RIVER SYNDROME…
Blijkbaar ben ik ooit met mijn levenskano in een voor mij veel te wilde rivier gestapt… vol goesting om alles aan te gaan… overtuigd om alles aan te kunnen...
Peddelend in het wilde water….uitdagende stroomversnellingen doorstaan… draaikolken omzeild… rotsen vermeden en bochten genomen…
Hoe dikwijls ben ik dan toch met mijn hoofd tegen die rotsen gestoten?
Hoe vaak ben ik wel niet kopje onder gegaan?
Maar elke keer opnieuw boven water gekomen, adem gehapt en verder gepeddeld… en nog eens… en nog eens… en nog eens…
Blind voor de medepassagiers die mee kopje onder gingen…
Doof voor de waarschuwingen langs de kant…
Koppig…verstand op nul…blik op oneindig… spieren gespannen, de peddel stevig in de hand… de eigen pijn verbijten… de vermoeidheid negeren…
Uiteindelijk opnieuw kopje onder… worstelen, maar niet boven komen… verdrinken in mijn eigen wilde rivier.
De dagelijkse sleur fysiek kapot mentaal labeur maar goesting nog volop Waar is m'n jeugd gebleven de pijn is overal nog zoveel om te leven ambities bovenal Maar klagen doe ik niet met mij gaat alles goed neen klagen moet ik niet dat geeft me zoveel moed Nog rennen en veel vallen
Met de oudste heerlijk dichten met de ander fantaseren met het ventje forten bouwen en met 't meisje in de pan in spanning wachten op broer of zus met de laatste wordt het lente Ik weet dat ik nogal zagen kan maar ze houden mij goed bezig 't is zo zalig en plezant telkens anders maar ook weer niet want in ben hun Bompapatje en elk van hen mijn hartedief.
Ik ben Bompapatje
