Ja mannekes, er is hier den laatste tijd al heel veel gesproken over vriendschap, maar wat is vriendschap nu eigenlijk?. Awel mannekes, ik ga u dat ne keer uitleggen, en bij het lezen van deze tekst zal u bemerken dat vriendschap daar wat mee te maken heeft.
Maar in feite is dat meer een gedicht, dan een verhaal hoor.
Vriendschap.
- Vriendschap is een heel kostbaar bezit, en iets heel fijns om het te mogen bezitten. - Vriendschap is geven en nemen. - Vriendschap is samen lachen, maar ook samen huilen. - Vriendschap is vrienden kunnen vertrouwen, en de éne roddeld niet over de ander. Als dat niet zo is, dan is dat ook geen echte vriendschap, maar wel een nep vriendschap. - Vriendschap is niet natrappen als de ander iets doms gedaan heef. - Vriendschap is niet jezelf schoon praten, over de rug van een ander. - Vrienschap is niet de ander de schuld, te geven van je eigen gedrag. - Vriendschap is niet om jou woorden, in een ander zijn mond te leggen. - Vriendschap is niet meepraten met de ander, maar zelf een mening geven. - Vriendschap is niet de ander veroordelen, voor je het hele verhaal kent. - Vriendschap is elkaar alles gunnen, en niet jaloers zijn op een ander. - Vriendschap is kennis met elkaar delen, en alles voor elkaar doen. - Vriendschap is elkaar niet leegzuigen, en dan een ander dumpen. - Vriendschap is geen éénrichtingsverkeer, maar wel delen van het geluk. - Vriendschap is kunnen vergeven, maar vergeten is een andere zaak. - Vriendschap is respect tonen voor de ander, en nooit een ander kwetsen.
Awel mannekes, als ge deze zestien regels in acht neemt, dan ben je op weg om een goeie vriend te worden.
Ik hoop dat deze tekst een steentje kan bijdragen tot een echte Vriendschap.
Awel mannekes, ik lees hier de laaste tijd wreed veel over vriendschap en over relaties.
Maar wat verstaat ge over vriendschap en over relaties?.
Awel mannekes, flipper de fli zal u dat ne keer uitleggen.
Om zo iets op te starten moet ge natuurlijk eerst beginnen met een vriendschap op te bouwen, maar wel een vriendschap waar beide partijen er zich goed bij voelen.
Ja mannekes, de tijd van vandaag is dat niet al te simpel hé, om een echte vrienschap op te bouwen. Om nog maar te zwijgen over een echte relatie, die tot het einde stand houd. In de eerste plaats moet men respect kunnen opbrengen voor elkaar, want zonder respect gaat de trein verkeerd rijden hoor.
Maar ik peis toch dat ge precies moet weten aan wat ge begint, om toch maar zeker van te zijn dat ge niemand zal kwetsen.
En natuurlijk moeten beide partijen akkoord gaan, dan pas kan je beginnen met de eerste steenlegging van een langdurige vriendschap, die later misschien kan uit monden in een echte relatie.
De dag van vandaag zijn er al te veel mensen die gekwetst zijn geweest, dat ze nu nog veel meer banger zijn, om terug gekwetst te worden.
Sommige mensen blijven dan voor altijd in hun schelp zitten en anderen wagen opnieuw hun kans, met de bedoelig om samen gelukkig door 't leven te kunnen gaan.
We leven maar éne keer en het leven is al zo kort, dat we nu nog tijd hebben om er het beste van te maken, zonder daarbij iemand te moeten kwetsen.
Ja mannekes, een vriendschap moet ge opbouwen, en een relatie moet groeien hé.
In het leven zijt ge beter van iets op te bouwen naar uw zin dan tegen uwe zin, dan gaat ge daar later dan ook wreed kontent van zijn.
Iedereen heeft in zijn of haar leven al iets meegemaakt en toch moeten we vooruit kijken, om de toekomst tegemoet te gaan.
Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen keuze, maar toch leven we met zijn allen maar naar één bepaald doel, en dat is gelukkig zijn.
Maar de vraag die we ons stellen is: Wat is geluk?.
Maar wat zeker kan helpen is: Af en toe eens een babbelke maken met uwe medemens.
En wat we nog kunnen doen is: Af en toe ne keer naar een bijeenkomst gaan.
Met deze tekst wens ik jullie allen een fijn en gezond weekend toe.
't Is maar om u te zeggen dat 't leven schoon kan zijn hé.
PS. Het leven is een schaakspel, waar er ne winnaar en ne verliezer is.
Ja mannekes, zondag gaan we met zijn allen naar de stembus om te gaan stemmen, maar voor wie moeten we eigenlijk gaan stemmen?.
Voor mijne pa kan ik niet stemmen, want diene brave mens zit ginder boven aan de ronde tafel rijstpap te eten, met gouden lepelkes.
Misschien stem ik dan wel voor mijn dierbare moeder, omdat ze vroeger altijd voor mij gestemd heeft, als ik de misére zat en nu nog.
Dat ging zo: Wanneer ik per ongeluk in de put zat, zei mij moeder tegen mijn drie andere broers dat ze moesten kiezen, wie van de drie mij uit diene put wilde trekken.
Maar toen mijne pa dat hoorde, die moest ik op eigen houtje en op eigen krachten uit diene put kruipen. Vroeger werd er ook veel minder verkiezingen gehouden dan nu hé.
Nu wordt er alle dagen en aan de lopende band verkieringen gehouden, zodat het kiezen dan ook veel gemakkelijker is geworden.
De dag van vandaag mogen de kinderen zelf kiezen wat ze morgen gaan eten, of hoeveel zakgeld ze moeten hebben.
Vandaag wordt Miss katoes gekozen en morgen Miss Bromvlie.
Overmorgen Miss Konijn en de dag nadien wordt Miss sneeuwvinkske gekozen, omdat Miss nachtegaal moet gaan optreden met het wasserettekorps van Vlaanderen.
Ook bij mij thuis is er elke dag een ander verkiezing hoor.
Zo heb ik vanavond gekozen voor een zeer speciaal menu, die tamelijk moeilijk is om klaar te maken en dat is:
Bollonaisesoep aan 't spit en kalkoenribbekes op vaders wijze.
En morgen kies ik als voorgerecht aardappelen in het groen, voor het nagerecht kroketten en als hoofdgerecht Vlaamse frieten in roomsaus.
Maar ja, een kiezing is tegenwoordig als een bestelling, vandaag iets bestellen en morgen moogt ge uw bestelling al gaan afhalen.
Als een vrouw nu met ne opgezwollen buik bij de doktoor gaat, omdat ze per ongeluk tegen de tafel of tegen de kleerkast is gelopen, omdat die kleerkast open stond of de vierkante tafel niet rond waren, dan vraagt diene mens u op voorhand wat ge moet hebben.
En als ge dan toch graag een dochter of ne zoon wilt hebben, dan worden ze gecopieërd ook. Vroeger moest ge u kontent stellen met wat ge kreeg, of anders moest ge uw bestelling uitstellen.
Als we vroeger aan tafel zaten, om te eten zei mijne pa altijd tegen mij:
Manneke, ge gaat eten wat de pot kookt.
We waren vroeger veel rapper kontent met wat we hadden, want we hadden simpelweg niet te kiezen.
Wat ik wel weet, is dat ik ga wachten tot zondag om te stemmen.
Eerst en vooral wil een dankwoordje uitbrengen aan Chauffeurke die alles in goeie banen heeft gehouden, samen met zijn kersverse verloofde, die ons even ne goeie dag kwam zeggen vanuit het verre China.
En ook onze Charlotte die werdt bijgestaan door haar tweelingszus Nita waren van de party, om die fantantische een sucsesrijke groepsdag zeker en vast tot een goede einde te brengen.
Maar vooral wil ik mijne speciale dank uitbrengen aan al de mensen die er aanwezeg waren, en die het mogelijk hebben gemaakt dat de opkomst zo talrijk was, om er een geslaagde dag van te maken.
Maar ook een dankwoordje aan de mensen die van ver moesten komen, en aan degene die van over de plas zijn gevaren met hun zelfgemaakt roeibootje.
Ik hoop dan ook dat iedereen goed is thuisgekomen, met of zonder vertraging.
Ja mannekes, afscheid nemen van ne groep mensen waar ge ne ganse dag mee doorgebracht hebt, is niet al te gemakkelijk hé. Zelfs voor Manneke Pis was dat afscheid en wreed emotioneel moment, want da klein manneke die nog even groot was dan bij zijn geboorte, stond daar met de afscheidstranen in de ogen.
Zelfs den Muur van Geraadsbergen begon al een beetje te krimpen van verdriet, om nog maar te zwijgen over de fijne sfeer die in en rond de stad van Geraardsbergen heersde.
Maar wat mij wel is opgevallen bij onze wandeltocht, dat iedereen die eraan deelgenomen heeft zonder kleerscheuren is aangekomen.
Dus een dikke proficiat aan onze moedige wandelaars-sters. Ik heb er in elk geval van genoten, niet alleen van de heerlijke mattentaarten maar ook van deze mooie bijeenkomt en van het heerlijk zonnetje die er ook gratis en voor niks mocht aanwezig zijn.
Daarom nogmaals mijne hartelijke dank aan al degene die er voor gezorgd hebben dat het een waardig familiefeest was.
PS: Charlotte, die mattentaarten kwamen niet van mij, maar wel van de bakker hoor.
Zaterdag 30 September 2006, ne dag waar er velen onder ons naar uitgekeken heeft, en waar deze dag in het rood werd aangeduid.
Ook flipper de flip stelde hem verschillende vragen, en om deze vragen te kunnen beantwoorden zijt ge beter om daar zelf aanwezig te zijn.
Awel mannekes, dat heb ik met bibberde beentje gedaan, zodat al mijn vragen ter plaatse werden opgelost en beantwoord werden. De avond ervoor ben ik in mijne warme donsnest gedoken met één oog toe en 't ander oog open, om toch maar zeker te zijn dat ik zou zien hoe laat het was. Want als ge gaat slapen en uw twee openstaande ogen vallen per ongeluk toe, dan kunt ge niet zien hoe laat het is hé.
Maar ik had geluk dat maar de éne helft in slaap gevallen was, en de andere helft nog klaar wakker was omdat ik twee dagen daarvoor zodanig mijn best had gedaan om de twee kanten te doen slapen. Ik heb 's morgens mijn strijkijzer wat opgewarmt om mijn gefronst haar plat te strijken terwijl, ik in de badkamer mijn valse tanden aan het poetsen was.
Mijn gladde benen nog wat ingevreven met talkpoeder, om diene oplopende Muur goed te kunnen verteren. Mijn rechtstaande flaporenoren platgerold met een deegrol, en mijn kromme teennagels in 't blauwgrijs gelakt.
Ja mannekes, ge kunt het maar nooit weten of ge bij de beklimming per ongeluk uw twee schoenen verliest, en vergeten zijt van uw zwarte kousen aan te doen. Voor alle zekerheid ben ik wat vroeger vertrokkken met de trein, om toch maar met zekerheid op tijd te zijn wanneer het avondeten werd opgediend.
Nog een geluk dat ik wat vroeger vertrokken ben en mijn gladde benen had ingevreven met talkpoeder,want juist voorbij Zottegen viel dienen trein plotseling stil omdat het stillekes bergop begont te lopen.
Maar ik peis toch dat da géne klimtrein was,want ne klimtrein kan overal op.
Allé, ze kwamen ons vriendelijk vragen of we goesting hadden om een handje te helpen, maar omdat er zo vroeg in de morgen niet teveel volk was die veel goesting hadden om de handen uit de mouwen te steken, heb ik dan maar mijne goede hart laten zien.
Awel mannekes, ik heb dienen trein daar zo nen duw gegeven, dat ik niet eens wist dat hij al aangekomen was.
Waarschijnlijk moeten ze dat geweten hebben in de statie van Geraardsbergen, want al die stilstaande treinen stonden daar al gereed om ons 's avonds terug te brengen.
Dienen mens die daar achter zijnen bureau zat had mij waarschijnlijk van onder dienen ondergrondse trap zien komen zeker, want ik had dat precies al willen zien dat hij daar naar mijn witte tanden aan het kijken was.
Waarschijnlijk ziet diene mens niet elke dag schone witte gekleurde tanden hé.
Buiten waren de mannen van de stad Geraardsbergen al druk aan het kuisen en poetsen, om toch maar alles proper te krijgen tegen dat het avond werd, om toch maar te kunnen zeggen tegen hun baas: Baas, ik voel mijn benen niet meer.
Dan zijn ze zeker dat ze de zondag niet moeten werken, en wat langer mogen slapen. Ondertussen had flipper de flip zijn mattentaarten besteld, en zo was die warme bakker al direct uitverkocht. Omdat flipper de flip toch nog wat tijd over had, zette hij zich aan een leegstaande tafef wachtend om hem te bedienen.
Na enige tijd komt er daar een schoon juffrouwke naar mij gestapt die waarschijnlijk tegen de tafel had gelopen ofwel tegen haar kleerkast, want hare rug vooraan was tamelijk wreed gezwollen.
- En wat mag het zijn voor meneer?. - Awel madammeke, ik zou graag een taske warme koffie hebben, maar wel koffie van vandaag hé. - Jamaar meneer, we hebben maar alleen koffie van vandaag. - Ha ja, dat is goed en ge moogt mij ook nog twee verse mattentaarten brengen. - Jamaar meneer, we hebben geen verse mattentaarten meer, wat ge hebt daarjuist al onze verse mattentaarten al besteld.
- Ha ja, 't is waar ook, maar allé, breng dan maar een taske warme koffie.
- Juffrouw, ik zie dat u met ne gezwollen rug rond loopt, zou ge niet beter ne keer naar den doktoor gaan?.
Amai zeg, die kon er precies niet mee lachen, want hare lach was direct weg.
Allé, ik heb dan ook maar met een rapke mijne warme koffie naar binnen gekapt, en hun gezegd dat ze minstens nog een half uurke moesten open blijven, voor mijn bestelling te komen halen.
Terug aan het het station aangekomen, kwam Chauffeurke daar aangereden met zijn kersvers lief, die ondertussen was weergekeerd uit het verre China. En ge kent dat hij, als ge iemand moet begroeten die uit het verre China komt, dat da ne heel andere groet is dan bij ons hé.
Awel mannekes, ik heb dat op een Chinees manier gedaan, door mijne kop tussen mijn gespierde benen te steken en op mijn twee ronde knieen te gaan zitten en hare wang te kussen.
Amai zeg, ik ben toch blij dat ik hier in ons klein Belgenlandje woond, en niet in het verre China. Na het ophalen van mijn bestelling, kon diene warme bakker zijn deur sluiten en kon voor ons de warme groepsdag eindelijk van start gaan.
Chauffeurke en zijn kersvers lief die speciaal was overgevlogen vanuit het verre China met een Britse hairbus 1812, reden we naar de beruchte Muur van Geraardsbergen, waar we vriendelijk werden ontvangen. Eén per één kwamen de senioren en de seniorettes daar toe, om er een mooie dag van te maken. En ik moet u zeggen, dat het inderdaad een zeer mooie en warme dag is geweest hoor.
PS: Chauffeurke, ik wens je nog zeer vele gelukkige jaren toe, samen met je kersvers lief Yitse die speciaal vanuit het verre China is overgevlogen, om ons allen te verwelkomen en deze mooie zonnige dag tot een goed einde te hebben mogen beleven.
Deze morgen ben ik toch wel uit mijne warm nest gevallen zeker, waarschijnlijk van een aardbeving die op komst is, denk ik.
Amai zeg, is dat hier een wreed gevecht, dat die vissen aan het uitvechten zijn.
Deze namiddag was ik mij aan het douchen in mijn schuimend bad, en waarschijnlijk moeten mijn twee vissen daarvan geprofiteerd hebben zeker, om ne keer voor mijne computer naar de binnen lopende maitjes te kijken.
Toen ik in mijn woonkamer kwam, had mijne blauwe ringvingervis een oor afgebeten van mijne kwikkwasspelvis.
En mijne kwikkwasspelvis van zijne kant had de staart afgebeten van mijne blauwe ringvingervis, tot aan zijne platte rug. Ja mannekes, tegenwoordig zijn vreemde namen erg in trek hé.
Vroeger moest ne mens overleggen met de familie, om ne naam te kiezen.
Ik weet het nog heel goed, dat gans mijn familie er drie maand over gedaan hebben voor mij ne naam te geven. Maar aan mij hebben ze niets gevraagt, precies of ik was geen familie.
Toen ik naar Gent kwam wonen, kocht ik mij op de rommelmarkt ne hond die gene naam had. Awel mannekes, ik heb gans mijn straat en de omliggende gemeenten bijeen geroepen, om te overleggen welke Vlaamse naam ik aan dat beestje zou kunnen geven.
Awel mannekes, ge gaat mij niet niet waarschijnlijk geloven, maar na vier weken te hebben vergaderd hadden we nog gene passende Vlaamse naam gevonden.
Ik heb dan maar zelf diene dubbele vissersknoop doorgezaagd, en ne keer gekeken in diene oude Bijbel die ik ne keer gekregen hebt voor mijne plechtige communie.
Ik las juist een verhaal van Patroeska die thuis weggelopen was van huis, en zo heb ik mijne hond die toen nog naamloos was, Patroeska genoemd.
Maar 't schoonste was, wanneer ik voor den eerste keer Patroeska riep, mijne diene hond al naast mij stond. Zo zie je maar, hoe die vreemde namen direct in de oren kunnen klinken hé.
Ondertussen lig mijne kwikkwasspelvis op de operatietafel, want naar 't schijnt hebben die mannen ginder nog een varkensoor liggen die was bedoeld voor in moeder hare hutsepot te smijten.
En mijn blauwe ringvingervis lig op zijnen spiernaakte onderbuik, want naar 't schijnt gaan ze daar een betonnen achterrug aan vast vijzen, met van die platte klinknagels.
En nu maar afwachten tot ze weer thuis zijn hé.
PS: Maar ik peis toch dat ik die vissen aan een koperen ketting ga leggen hoor.
Ja mannekes,'t is bijna zo ver, nog éne keer slapen en we gaan met zijn allen naar Geraardsbergen, om samen dienen gevreesde Muur te gaan beklimmen en van die heerlijke mattetaarten te proeven.
Ook Manneke Pis staat al klaar om ons te verwelkomen, en de treinen zijn ze ook al aan het schoon maken. Zelfs de rails worden met boemwas ingesmeerd, om er zeker van te zijn dat de mensen die van ver moeten komen, toch op tijd op het bestemming te kunnen brengen.
Maar naar het schijnt zijn er senioren bij die ginder drie dagen gaan verblijven, maar ik denk dat ze ginder in Geraardsbergen een bedevaart gaan van maken.
Awel mannekes, als dat zo is,dan moeten we naar Lourdes niet meer gaan om een kaarske te doen branden. Maar dat zien we morgen wel, maar één ding is zeker, dat we senioren gaan mogen verwelkomen die we nog nooit hebben gezien.
't Is in feite zo dat ge in levende lijve kunt praten met mensen waarvan ge u anders de vraag stelt, wie is dat en hoe ziet hij eruit?. Naar mij moet ge niet kijken, want de diene is de laatsten tijd wreed gekrompen.
Hij is zodanig gekrompen dat hij zijn eigen niet meer ziet lopen, waarschijnlijk lijd hij aan krimpingsverschijnselen. Maar ge moet niet bang zijn, volgens mijne doktoor:
Van Schijnselbek is dat toch niet erfeljk.
Ik heb daarnet mijn oude verscheten schoenzolen nog ne keer goed ingesmeerd met van de blinkende boemwas, om toch maar diene Muur wat proper te houden. Juist nog mijn lakens verversen die daar al meer dan 20 jaar opliggen en mijn fluwelen matras omkeren, omdat er sleet begint op te komen.
Straks ga ik mij een schuimbaddeke nemen, om mijn valse tanden te laten afweken en voor al dat grijs die ondertussen in mijn haar is gegroeid, te laten verkleuren.
PS: 't Is maar om u te zeggen, als ge zo naar een bijeenkomst gaat, dan moet ge u een beetje opmaken hé.
Ja mannekes, de Muur van Geraardsbergen ligt er proper bij en blinken gelijk nen doffe spiegel.
Ik ben met mijne spiksplinternieuwe koersfiets ne keer naar boven gereden, en ik moet u zeggen dat ik geen enkele putteke hebt zien liggen.
Chauffeurke heeft dat goed gedaan en onze Yitse was erbij, om te zien of alles wel goed werd gedaan. Maar ik heb me laten wijsmaken dat er bij de volgende bijeenkomst zeker een kabelbaan naar boven gaat lopen, of misschien nen roltrap op wielekes.
Naar 't schijnt zijn er vier poetsvrouwen aangeworven door de stad Geraardsbergen, die morgen de Muur moeten gaan dweilen.
't Is te hopen dat ze al die kasseien niet gaan insmeren met boemwas, anders geraakt er niemand boven. Voor alle zekerheid ga ik toch maar mijn kapotte schoenen aan doen met spikes, om zeker te zijn dat ik ne goeie greep zal hebben onder mijn voeten.
En voor degene die zaterdag komen, ge moet geen tol betalen voor diene Muur te beklimmen.
Toen ik daar passeerde met mijne koersfiets, stond Manneke Pis al wreed zenuwachtig met zijne kop te draaien. Waarschijnlijk is dat klein manneke zodanig zenuwachtig, dat hij precies niet weet hoeveel volk er gaat komen zaterdag.
En de warme bakkers zijn volop in de weer, om tegen zaterdag zoveel mogelijk mattetaarten te kunnen verkopen. Voor degene die van plan zijn om te gaan vissen in de Gavers, moet ik u zeggen dat ze deze week verse rolmops hebben opgestoken.
Zo zie je maar, elke stad doet zijn uiterste best, om zijn bezoekers kontent te stellen hé.
Maar in feite zijn het de mensen die zo een bijeenkomst organiseren, die ervoor zorgen dat alles naar wens loopt.
PS: Awel mannekes, van mij verdienen die mensen nen dikke proficiat.
Ja mannekes, de tijden zijn veel veranderd buiten vroeger hé.
Allé, ge moet eens eerlijk zijn, de dag van vandaag zitten onze kinderen van 's moergens vroeg tot 's avonds laat voor hun tv of voor hun computer. Sommigen weten zelfs niet meer of het avond of dag dag is en worden vetgemest, terwijl ze aan het kijken zijn naar wat er in het buitenland gebeurd.
De dag van vandaag kent men zijn eigen buren niet meer, terwijl men vroeger iedereen kende. Ik weet het nog heel goed alsof het gisteren was, toen ik nog ne kleine snotter was speelde ik vaak voetbal op straat met de buurjongens, omdat er in dienen tijd veel minder stinkende auto's rond reden.
Ge kon zelfs op uw gemakske gaan fietsen of wandelen, zonder omver gemaaid te worden door nen autocoureur die wat vroeger moet thuis zijn, omdat zijn aangebrande soep op hem staat te wachten.
Ja mannekes, in diene tijd kon ge nog spreken van ne echte familieband, maar dat is spijtig genoeg al heel wat minder geworden. De dag van vandaag is de bevolking zodanig toegenomen, dat degene die in de steden wonen hun uitvlucht gaan zoeken naar den boerenbuiten.
Sommige mensen durven zelfs uit schrik hun huis niet meer uit komen, bang om overvallen te worden door jongens die met haat rondlopen.
Maar ja, in feite kunnen we daar niet al te veel aan veranderen hé. Wat we wel kunnen doen is ons eigen leven leiden, en voor de rest ons niveel aantrekken. Ik denk dat dat nog het beste is, en voor de rest alles laten verlopen zoals het nu is. En nu ne keer heel iets anders, want er moet nog een beetje gelachen worden ook hé.
Ze zeggen dat de mensen wreed agressief zijn, maar ook sommige dieren zijn wreed agressief. Allé, ik was gisteren bezig met het gras wat in te korten, omdat het te lang stond en de vrouw van mijne gebuur had al twee keer hare voet omgeslagen van diene molshoop die daar perongeluk lag.
Ik was daar aan het rond toeren met die super de luxe grasmachien, en opeens hoorde ik daar ik de verte een wreed luid geroep van. Ik legde de motor stil en ging kijken wat er daar gaande was, en opeens zie ik daar diene zwarte blinde mol boven de grond aan het vechten tegen zijn eigen kinderen of waren het zijn klein kinderen....dat weet ik precies niet meer.
- Héleba, is 't hier gedaan met ruzie te maken. - Meneer, we zijn bezig met te oefenen, want in Manolala mogen we ook op onze kinderen slaan om te oefenen.
Ja mannekes, ik heb mij er nij niet te veel van aangetrokken hoor, want in feite zijn dat mijn zaken niet.
Awel mercie zeg, ne mens kan op zijn gemakske geen gras nimeer maaien.
Gisteravond toen ik naar huis kwam reed ik met mijne fiets voorbij een weide waar daar nogal veel koeien stonden te grazen, en 't was toch weer van dadde zeker.
Ginder in de verte waren ze toch wel ook aan het vechten zeker. Ze waren aan het kaarten, maar 't was daar waarschijnlijk een koe bij die tegen haar verlies niet kon.
Amai zeg, was dat een wreed gevecht.
Die éne koe had een blauw oog en die andere koe was haar valse tanden kwijt.
En als ge uw valse groene tanden kwijt zijt in da groen gras, dan is da veel kans dat ge uw valse groene tanden kwijt zijt hé. Er liep daar ook nog een koe bij die wreed aan het manken was, waarschijnlijk is ze over diene molshoop gestruikeld.
Ondertussen waren er al twee koeien weggevoerd naar het dichtsbijgelegen koeienkliniek, om het de familie gemakkelijk te maken. Die éne koe had een klaverenhaas ingeslikt, en de andere koe had haar twee koeienogen binnen geslikt.
Allé, 't is toch weer allemaal goed gekomen, want nu lopen er twee koeien teveel op die weide.
PS: 't Is maar om u te zeggen, dat het overal wat is hoor.
Toen ik deze morgen in mijn badschuim zat te ploeteren, had ik per ongeluk het stopkontakt uitgetrokken. Het water en de schuim stroomde gelijdelijk van me weg, zodat ik binnen de kortste keren zonder water en schuim kwam te staan.
Maar ik had zo een gevoel dat ik stillekes aan meegezogen werd en met al mijn overblijvende krachten begon ik fel tegen te spartelen om toch maar niet meegezogen te worden.
Maar ja,als ge zo wreed aan het spartelen zijt,en uwen asem begint al langzaam weg te vloeien, dan is daar niveel meer aan te doen hé.
Dus was ik verplicht van me over te geven aan de kracht van het badwaterschuim, en zo doende werd ik ook meegezogen. Amai zeg, azo meegezongen worden naar een onbekende plaats, dat had ik nog nooit niet meegemaakt. Toen ik daar in die afvoerbuis een beetje geklemt zat, omdat ik nog maar juist ne boterham of 36 naar binnen had gespeeld, en al dat badwaterschuim over mijnen natte halfve kletskop kreeg, was ik toch wel in ne diepe slaap gevallen zeker.
't Is niet omdat ik 's avonds in mijne nest niet goed slaap, maar ik had mijne soepkom op mijne natte kletskop niet gezet, en van de druk van al dat nat badwaterschuim was ik toch wel in diepe coma geraakt zeker.
Na enige tijd werd ik daar toch wel in ne diepe slijkerige put gedumpt zeker, en werd ik uit mijne diepe coma ontwaakt. Amai zeg, dat doet toch raar hoor, wakker worden en niet weten waar ge zijt en dan nog poedelnaakt zonder kleren aan.
Maar allé mannekes, ge moet eens eerlijk zijn, wie gaat er nu in bad met zijn kleren aan?.
Als ik een verstopte neus heb, dan durf ik wel eens mijne pyjama aan houden hoor. Toen ik in diene slijkeruge put werd gedumpt, ben ik zeker vier keer onwel geweest.
En voor te zwemmen ging dat ook niet, want op dat bord stond te lezen: Verboden te zwemmen.
Amai zeg,ik heb daar wreed afgezien,maar met wat geduld ben ik toch in ne plas water terecht gekomen waar ik kon zwemmen,gelijk ne vis in het water.
Awel mannnekes,'t is daar dat ik voor den eerste keer de buikslag hebt gezwommen,omdat de waterstroming nogal fel te keer ging.
Ik peis dat da water wreed verschoten is,van plots nen spiernaakte man te zien en dan nog zonder kleren aan ook. Maar ik moet u wel zeggen dat ik wel enoem vooruit aan het drijven was,en plots kwam er daar nen grote snoekpalingvis aan gezwomenmet nen kleine rugzak op zijne visrug gebonden.
Toen hij naast mij kwam zwemmen vroeg hij hij mij of ik gene kou had,en hij haalde een uit zijne kleine rugzak een zwemkostuum te voorschijn en gaf het aan mij. Waarschijnlijk had hij dat zwemkostuum gekregen van ne vis die het waarchijnlijk veel te warm had gegregen zeker.
Allé, ik heb dan maar een zwempauze ingelast hé, om dat zwemkostuum te kunnen aantrekken. Nog geen 200 meter verder waren er twee wilde dolfijnen aan het bekvechten, waarschijnlijk was dat om een uit de hand gelopen vissenruzie, denk ik.
Ja mannekes, tegenwoordig met al die ruzie's gebeurd er van alles hé.
Plots kwam er naast mij een groot containerschip gevaren, en ik hoorde op de radio juist nen oproep van mijne gebuur, dat ik vermist was.
Ja mannekes, mijne gebuur is direct wreed ongerust als ik niet thuis ben, zeker na een paar dagen. Maar ik moet u wel zeggen dat mijne gebuur wreed veel van vissen houd, vooral op plaatsen waar ge veel vis kan en moogt vissen.
Want als hij gene vis kan vissen, dan koopt hij in de viswinkel nen bokaal rolmops om het aan zijn vrouwke te geven voor hare vishutsepot.
't Is daarom dat hij elke week ietske meer zakgeld krijgt en hoe meer hij vangt, hoe meer zakgeld hij krijgt. Op nen zekere dag zat mijne op ne visbak te vissen waar het krioelde van de vis, maar plots zag hij daar ne rare vis tussen liggen met op zijne rug een groot plakaat,waar op te lezen stond: Ik ben uwe gebuur, help....red mij.
Hij pakte zijn visnet en schepte mij op en bracht mij terug naar de lokale grond, waar ik terug als gewone man door het leven kan gaan. Maar één ding weet ik zeker, als ik nog eens in mijn schuimbad ga om te douchen, ga ik toch eerst heel goed kijken of dat stopkontakt goed vast zit.
PS: 't Is maar om te zeggen, dat ge zoveel fantasieën en dromen moogt hebben, maar dat alles goed en wel op zijn pootjes terechtkomt.
Awel mannekes, als ge zo ne ganse nacht niet kan slapen, omdat ge gene vaak hebt of omdat die vervelende muggen u komen ambeteren, dan is dat wreed ambetant hé.
En wat doe je zoal, om uwen slapeloze nacht door te komen?.
Awel mannekes, ik heb dat ook ne keer meegemaakt, dat ik maar niet in slaap viel omdat mijn twee kleine spleetoogskes die ik toen had, maar niet wilden toe vallen. Ik was de avond daarvoor in mijne donsnest gekropen uit vermoeidheid, en ik lag te wachten op een rustige dromerige nacht die maar niet wilde komen.
Amai, ik heb daar liggen wroeten zeg, zodanig liggen wroeten dat al de plooiskes van mijn onderlaken plat gestreken waren. Maar ik moet waarschijnlijietske teveel gewroed hebben zeker, dat ik gelijk ne steen op de harde grond terecht kwam en mijn twee kleine spleetoogskes hebben wakker gemaakt.
En ik moet u zeggen, als ge zo van die twee kleine spleetoogskes hebt, dan ziet ge daar niet veel mee hé. Vroeger zei mijn moeder altijd tegen mij, manneke, uw twee spleetoogskes vallen weer toe. Kruip maar rap in uwe stronest, en slaap u maar ne keer goed uit.
- Ja ma.
Ja mannekes, in dienen tijd bestond da nog niet hé, een donsdeken en was ik wel verplicht van in ne stronest te slapen, om toch maar een beetje warmte te hebben.
Awel mannekes, na vijf minuten lag ik al ferm te snurken en te snurken, dat de mensen die in een andere gemeente woonde, dachten dat er een aardbeving op komst was.
Er waren zelfs mensen bij die telefoneerde naar Arman Pien, om te vragen uit welke richting die aardbeving kwam. Maar mijne pa heeft dat direct opgelost en ne brief gestuurd naar Arman, om hem te zeggen dat het geen aardbeving was, maar wel mijn gesnuk en geronk.
Die mensen waren ginder zo op hen gemak gesteld, dat ze direct beginnen feesten zijn.
Awel mannekes, ge gaat me niet geloven, maar toen ik daar op diene harde grond lag, is die kleine buil op mijne kop beginnen groeien.
't Was precies ne paddestoel die uit de grond schoot, en 's middags was het juist paddestoelensoep met geroosterde gehakt balletjes.
Ik ben dan van colére maar opgestaan, en heb de nacht vaarwel gezegd. En toch heb ik mijne slapeloze nacht goed kunnen opvullen, zodat het morgen was zonder dat ik het wist.
Ik heb bijna ne ganse nacht in de badkamer op mijne kop gestaan, om die buil die wreed aan het groeien was, tegen te houden.
Awel mannekes, ge kan het nog altijd zien in mijn slaapkamer waar ik gevallen ben, want verleden week was ik verplicht om dat putteke op te vullen met zwarte pek die mijne gebuur had gekregen voor zijne verjaardag.
Ne mens is soms verplicht om zijn slapeloze op te vullen, wil hij de nacht die komt goed en rustig kunnen slapen.
Awel mannekes, ik moet u zeggen dat ik de laatste tijd wreed goed en rustig slaap, want twee uur voordat ik in mijne donsnest kruip, zing ik voor mijn twee goedkijkende spleetogen een Chinees wiegeliedje.
Ja mannekes, ik heb dat geleerd van mijn Chinese kat, die zong altijd in het kinderkoor in China van: Wuaim, Wuaim. 't Is daar dat ze beroemd is geworden, maar het heef niet lang geduurd.
PS: Ze heeft nog in de Chinese top tien gestaan, maar dan wel in China.
Allé mannekes,nog zo 'n thema om er even bij stil te staan,en over na te denken. En dan vraagt ge u af,hoe geraak ik in Godsnaam weer uit diene put ??. Ja,ik hoor het al zeggen van,ge moet maar zien dat ge in géne put terecht komt hé !!. En toch kunnen we daar soms zelf niveel aan doen,en worden door omstandigheden ingedropt zonder het zelf te weten of te beseffen. Nee nee,'t is niet omdat flipperke in de put zit hoor. Hoewel dat flipperke ook al meer dan éne keer in de put gezeten heeft,en ook meer dan éne keer in ne put gevallen is. In ne put vallen is zo erg niet,ge kruipt er weer uit,maar echt in de put zitten,dat is al heel wat anders. Maar met veel geduld en een beetje hulp van buitenaf,ben ik er toch uitgeraakt. En dat heeft mij tot nadenken gezet,omdat ik hier dagelijks mails binnen krijg van mensen die echt in de put zitten. In feite verdienen we dat niet,om echt in de put te zitten.
Daarom ga ik mijn verhaaltje beginnen met een gedichtje die erbij past,denk ik.
Ik wou dat ik het voor het zeggen had, en dat ik mijn eigen leven zelf kon bepalen. Dat ik mijn eigen beslissingen kon nemen, maar helaas,dat gaat maar alleen in mijn eigen dromen, En helaas niet in werkelijkheid.
Als ik voor het zeggen had, zag mijn leven er heel anders uit. Dan was ik een vrolijk mens, een mens dat geen pijn en verdriet kent, een mens dat alleen zonneschijn en roze-kleur kent, maar helaas,ook dat gebeurt maar alleen in mijn dromen.
Waarom loopt alles zo troef, en waarom beland ik steeds in de put ??. Tot nu toe heb ik steeds een slappe trap gevonden,
Een trap die heel erg onstabiel was, en ik beklom steeds die trap om uit de put te komen, en mijn familie en vrienden hebben mij daarbij geholpen, totdat er opeens weer een trede brak,en weer in de put viel.
-Ik zie mezelf liggen in diene put. -Ik zie mezelf weer opstaan uit diene put. -Ik zie mezelf naar boven kijken,vanuit diene put. -Ik zie mezelf denken,over hoe het is geweest in diene put.
En ik denk zo bij mijn eigen: moet ik weer helemaal terug naar boven ??. Ik hoor mijn vrienden roepen,dat ik naar boven moet komen. Ik hoor mijn vrienden roepen,dat ze me willen helpen.
Maar ze willen me wel helpen,allé,dat zeggen ze toch. Maar de vraag is: Gaan ze me ook helpen ??. Vrienden die zeggen dat ze je willen helpen zijn goed, maar de vrienden die je ook Echt helpen,zijn fantastisch.
Dus,ik denk dat het beter is om die slappe onstabiele trap te beklimmen. Als ik dat zelf niet doe,dan blijf ik eeuwig in de put, en dat wil ik niet. Ik wil het licht weer zien, ik wil het nut van het leven weer inzien.
Als ik de uitdaging met diene slappe onstabiele trap niet aanga,dan zal ik eeuwig in de put blijven, en dan zal mijn leven er donker,grauw en koud uitzien, terwijl ik meer van het licht,zonneschijn en warmte houd. Dus,ik heb twee keuzes: ofwel blijf ik in de put zitten, of ik beklim diene slappe onstabiele trap.
Ik kies voor de tweede keuze, en ik probeer gewoon nog éne keer diene onstabiele trap te beklimmen, met in de hoop dat ik weer het licht,zonneschijn en warmte vind.
PS: 't Is maar om u te zeggen,als ge in de put zit,zoek naar diene slappe onstabiele trap en beklim hem tot boven,zodat u weer het licht,zonneschijn en warmte vind.
