Awel mannekes, als ge zo ne ganse nacht niet kan slapen, omdat ge gene vaak hebt of omdat die vervelende muggen u komen ambeteren, dan is dat wreed ambetant hé.

En wat doe je zoal, om uwen slapeloze nacht door te komen?.

Awel mannekes, ik heb dat ook ne keer meegemaakt, dat ik maar niet in slaap viel omdat mijn twee kleine spleetoogskes die ik toen had, maar niet wilden toe vallen. Ik was de avond daarvoor in mijne donsnest gekropen uit vermoeidheid, en ik lag te wachten op een rustige dromerige nacht  die maar niet wilde komen.

Amai, ik heb daar liggen wroeten zeg, zodanig liggen wroeten dat al de plooiskes van mijn onderlaken plat gestreken waren.
Maar ik moet waarschijnlijietske teveel gewroed hebben zeker, dat ik gelijk ne steen op de harde grond terecht kwam en mijn twee kleine spleetoogskes hebben wakker gemaakt.

En ik moet u zeggen, als ge zo van die twee kleine spleetoogskes hebt, dan ziet ge daar niet veel mee hé. Vroeger zei mijn moeder altijd tegen mij, manneke, uw twee spleetoogskes vallen weer toe. Kruip maar rap in uwe stronest, en slaap u maar ne keer goed uit.

- Ja ma.

Ja mannekes, in dienen tijd bestond da nog niet hé, een donsdeken en was ik wel verplicht van in ne stronest te slapen, om toch maar een beetje warmte te hebben.

Awel mannekes, na vijf minuten lag ik al ferm te snurken en te snurken, dat de mensen die in een andere gemeente woonde, dachten dat er een aardbeving op komst was.

Er waren zelfs mensen bij die telefoneerde naar Arman Pien, om te vragen uit welke richting die aardbeving kwam. Maar mijne pa heeft dat direct opgelost en ne brief gestuurd naar Arman, om hem te zeggen dat het geen aardbeving was, maar wel mijn gesnuk en geronk.

Die mensen waren ginder zo op hen gemak gesteld, dat ze direct beginnen feesten zijn.

Awel mannekes, ge gaat me niet geloven, maar toen ik daar op diene harde grond lag, is die kleine buil op mijne kop beginnen groeien.

't Was precies ne paddestoel die uit de grond schoot, en 's middags was het juist paddestoelensoep met geroosterde gehakt balletjes.

Ik ben dan van colére maar opgestaan, en heb de nacht vaarwel gezegd. En toch heb ik mijne slapeloze nacht goed kunnen opvullen, zodat het morgen was zonder dat ik het wist.

Ik heb bijna ne ganse nacht in de badkamer op mijne kop gestaan, om die buil die wreed aan het groeien was, tegen te houden.

Awel mannekes, ge kan het nog altijd zien in mijn slaapkamer waar ik gevallen ben, want verleden week was ik verplicht om dat putteke op te vullen met zwarte pek die mijne gebuur had gekregen voor zijne verjaardag.

Ne mens is soms verplicht om zijn slapeloze op te vullen, wil hij de nacht die komt goed en rustig kunnen slapen.

Awel mannekes, ik moet u zeggen dat ik de laatste tijd wreed goed en rustig slaap, want twee uur voordat ik in mijne donsnest kruip, zing ik voor mijn twee goedkijkende spleetogen een Chinees wiegeliedje.

Ja mannekes, ik heb dat geleerd van mijn Chinese kat, die zong altijd in het kinderkoor in China van: Wuaim, Wuaim. 't Is daar dat ze beroemd is geworden, maar het heef niet lang geduurd.

PS: Ze heeft nog in de Chinese top tien gestaan, maar dan wel in China.

Groetjes van flipper de flip.

Allé mannekes,nog zo 'n thema om er even bij stil te staan,en over na te denken.
En dan vraagt ge u af,hoe geraak ik in Godsnaam weer uit diene put ??.
Ja,ik hoor het al zeggen van,ge moet maar zien dat ge in géne put terecht komt hé !!.
En toch kunnen we daar soms zelf niveel aan doen,en worden door omstandigheden ingedropt zonder het zelf te weten of te beseffen.
Nee nee,'t is niet omdat flipperke in de put zit hoor.
Hoewel dat flipperke ook al meer dan éne keer in de put gezeten heeft,en ook meer dan éne keer in ne put gevallen is.
In ne put vallen is zo erg niet,ge kruipt er weer uit,maar echt in de put zitten,dat is al heel wat anders.
Maar met veel geduld en een beetje hulp van buitenaf,ben ik er toch uitgeraakt.
En dat heeft mij tot nadenken gezet,omdat ik hier dagelijks mails binnen krijg van mensen die echt in de put zitten.
In feite verdienen we dat niet,om echt in de put te zitten.

Daarom ga ik mijn verhaaltje beginnen met een gedichtje die erbij past,denk ik.

Ik wou dat ik het voor het zeggen had,
en dat ik mijn eigen leven zelf kon bepalen.
Dat ik mijn eigen beslissingen kon nemen,
maar helaas,dat gaat maar alleen in mijn eigen dromen,
En helaas niet in werkelijkheid.

Als ik voor het zeggen had,
zag mijn leven er heel anders uit.
Dan was ik een vrolijk mens,
een mens dat geen pijn en verdriet kent,
een mens dat alleen zonneschijn en roze-kleur kent,
maar helaas,ook dat gebeurt maar alleen in mijn dromen.

Waarom loopt alles zo troef,
en waarom beland ik steeds in de put ??.
Tot nu toe heb ik steeds een slappe trap gevonden,

Een trap die heel erg onstabiel was,
en ik beklom steeds die trap om uit de put te komen,
en mijn familie en vrienden hebben mij daarbij geholpen,
totdat er opeens weer een trede brak,en weer in de put viel.

-Ik zie mezelf liggen in diene put.
-Ik zie mezelf weer opstaan uit diene put.
-Ik zie mezelf naar boven kijken,vanuit diene put.
-Ik zie mezelf denken,over hoe het is geweest in diene put.

En ik denk zo bij mijn eigen:
moet ik weer helemaal terug naar boven ??.
Ik hoor mijn vrienden roepen,dat ik naar boven moet komen.
Ik hoor mijn vrienden roepen,dat ze me willen helpen.

Maar ze willen me wel helpen,allé,dat zeggen ze toch.
Maar de vraag is:
Gaan ze me ook helpen ??.
Vrienden die zeggen dat ze je willen helpen zijn goed,
maar de vrienden die je ook Echt helpen,zijn fantastisch.

Dus,ik denk dat het beter is om die slappe onstabiele trap te beklimmen.
Als ik dat zelf niet doe,dan blijf ik eeuwig in de put,
en dat wil ik niet.
Ik wil het licht weer zien,
ik wil het nut van het leven weer inzien.

Als ik de uitdaging met diene slappe onstabiele trap niet aanga,dan zal ik eeuwig in de put blijven,
en dan zal mijn leven er donker,grauw en koud uitzien,
terwijl ik meer van het licht,zonneschijn en warmte houd.
Dus,ik heb twee keuzes:
ofwel blijf ik in de put zitten,
of ik beklim diene slappe onstabiele trap.

Ik kies voor de tweede keuze,
en ik probeer gewoon nog éne keer diene onstabiele trap te beklimmen,
met in de hoop dat ik weer het licht,zonneschijn en warmte vind.

PS: 't Is maar om u te zeggen,als ge in de put zit,zoek naar diene slappe onstabiele trap en beklim hem tot boven,zodat u weer het licht,zonneschijn en warmte vind.

 Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, als ge zo tegen geen bloot vlees kan, is dat wreed ambetant hé. Allé, voor mij toch. Want als ik nog ne jonge snotter was en ik zag bij de beenhouwer een rauw biefstuk voor de venster liggen, dan viel ik direckt fauw. Ik weet het nog heel goed, toen ik in mijne blote flikker op de wereld kwam, ben ik direct flauw gevallen bij het van mijn naakt lichaam. 

Allé, 't was precies Adam die daar zonder zijn Adamkostuum aan stond te wachten achter Eva, om samen in de hof te gaan wandelen.

Awel mannekes, ge gaat mij niet waarschijnlijk geloven, maar de eerste veertien dagen durfde ik niet naar buiten komen hoor. Toen heeft mij moeder mij toch maar een tijgervelleke gekocht van een jong tijgerke die veel te vroeg aan zijn einde kwam, want ik zat al twee dagen met een zware kopvalling in mijne kop.
't Was niet moeilijk hoor, de deur stond altijd op een kier en ik zat juist in de trok met mijn klein kindermondje open naar diene vogel aan het kijken, die mij aan het uitlachen was.

Zelfs als ik mij 's avonds moest wassen, die moest ik altijd mijn twee klein oogskes toe doen.

En als we naar de zee gingen, dan moest ik altijd wachten tot het pikke donker was, om in dat nat water te gaan. Het was zelfs zo erg geworden dat ik draaiïngen kreeg, wanneer ik naar mijne grote teen keek. Ik heb zo neer keer vier dagen ik coma gelegen, van naar een meiske te kijken die poedelnaakt op ne foto stond.

Waarschijnlijk was dat nen foto voor degene die daar geen last van hebben, of om het straatbeeld wat mooier te maken hé. En als ik bij ons thuis op de boerderij een kieken zag lopen die geen pluimen had, dan kreeg ik daar altijd kippenvel van zodat al mijn melktandjes begonnen uit te vallen en mijn wit donshaar die op mijne klein kinderkopke stond, kwam recht van de schrik.

Ja mannekes, in diene tijd heb ik wreed veel afgezien, bij het kijken naar bloot vlees.

Nu is dat al heel wat minder geworden, want ik ben ondertussen ook al wat ouder geworden.

Af en toe heb ik daar nog wel last van, maar dat is meestal 's avonds als ik in mijne gepluimde nest kruip en er vliegt daar juist boven mijne kop een spiernaakte vlieg, dan val ik direct in slaap.

Awel mannekes, ge gaat mij waarschijnlijk niet geloven, als ik u zeg hoe vervelend dat kan zijn. Zo ben ik ne keer naar een bijeenkomst geweest van de senioren, en mijn tanden die waren al aan het bibberen voor ik binnen was.

Ik ben ne keer bij de doktoor geweest en hem dat ne keer gezegt, en weet ge wat hij zei:

Dat ik beter ne keer mijn ogen zou laten testen, want dat ik waarschijnlijk verkeerde ogen heb. Ze hebben mij dan ogen gegeven die bij passen, zodat ik nu nog veel beter kan zien, dan voor mijn geboorte.

Diene doktoor zei tegen mij: Zet ne keer diene bril op, dat zal al heel wat beter zijn voor uw oogskes.

Potverdikke zeg, nu zie ik alles dubbel en nog twee keer hetzelfde ook. Ik ben gisteren bij mijn moeder geweest, en ik zag mijn moeder twee keer.

Amai, dat doe raar zeg, zo twee keer hetzelfde zien, terwijl ge het in feite maar één keer zou mogen zien. Maar nu heb ik mij ne goeie kijkbril gekocht zonder glazen, en alles is nu weer normaal. Ik heb me ooit ne keer laten wijsmaken, dat ge alles op uw gemakske moet laten slijten.

Ik heb dan ook alles op het gemakske laten slijten, en weet ge wat het resultaat daarvan is:

Dat ik ondertussen al zoveel jaar ouder geworden ben, en ook veel beter kijk heb gekregen op het leven. Mijn bibberende tanden die bibberen nu niet meer tegen elkaar, en ook mijn haren komen niet meer naar omhoog.

PS: 't Is maar om u te zeggen dat we allemaal poedelnaakt geboren zijn, en dat we daarom onze ogen niet hoeven dicht te doen.

Goetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, ge moet eens eerlijk zijn, hoeveel van die oude beroepen zijn er nog?. Niet veel meer hé. Maar af en toe ziet ge hier in ons klein Belgenlandje nog ne mens rondlopen, die wreed veel gehecht is met zijn oude ambachtelijk beroep, en ze ook nog uitoefend. Dat zijn meestal mensen die daar moeilijk afstand kunnen van nemen, en ze hebben nog gelijk ook.

Ik herinner mij nog heel goed, die leuvense stoof die daar aan het branden was met zwarte kolen, die door de mijnwerkers naar boven werden gehaald, om ons toch maar ne warme winter te bezorgen. 't Is in feite dank zij de koolmijnen en de mijnwerkers, dat we onze leuvense stoof kon branden houden. Want een koolmijn zonder mijnwerkers, is als een café zonder een cafébaas of bazin. Ik weet het nog heel goed, toen ik als kleine snotter mee mocht gaan op schoolreis naar Charleroi waar de koolmijnen lagen. Die mijnwerkers moesten daar hart werken, voor hun boterham en hun groot gezin te te kunnen onderhouden.

Ja mannekes, vroeger waren dat lange dagen, zeker als ge meer dan acht uur per dag moest werken. Want in diene tijd was het nog geen sprake van een 38 uren week hé. En velen van die mijnwerkers moesten heel diep onder de grond neerdalen, om die zwarte steenkolen te kunnen los kappen of boren hé. Ze waren wit voor het neerdalen, en ze waren pekzwart van 't stof als ze naar boven kwamen. Met de modernisme zijn intrede, is stilaan de steenkolen vervangen door aardgas. Om nog maar te zwijgen over de kasseileggers, die dagelijks kilometers kasseien moesten heraanleggen of vernieuwen. Ja mannekes, vroeger waren er dan ook veel meer kasseibanen dan nu hé.
Nog een paar kasseibanen zijn overgebleven, waar nu de coureurs over daveren met hun dunne bandjes of tubes. Ook die mensen moesten hard werken, maar ze deden het graag. Zowel zomer en winter was dat hard labeur en wreed afzien, waar ge met blaren op uw handen naar huis reed. Maar ook bij regenweer werd af en toe nog doorgewerkt, waar de regentranen langs je gezicht naar beneden liep. En dan kon ge naar huis rijden na nen lange dag van hard labeur, waar het vrouwke u stond op te wachten met ne warme chocomelk.

En de smid, die in diene tijd zijn handen vol had met het smeden van hoefijzers. Hoefijzers om op de onderkant van een paard zijn voeten vast te nagelen, gelijk wij schoenen aan onze voeten doen met onderaan een schoenzool. Of nen smid die een ijzeren hekken moest smeden, of ne ijzeren band van een karrewiel. Zelfs nen molennaar had zijn werk, of ne pottenbakker. Zo zijn er nog heel wat oude beroepen, die spijtig genoeg verdwenen zijn. Allé, bijna toch, want hier en daar worden die oude ambachten nog uitgevoerd of aangeleerd.

Ja mannekes, waar is diene schone tijd naartoe hé.

Groetjes van flipper de flip.

Toen ik nog ne kleine snotter was, was dat voor mij geen probleem, om 's nachts in de pikkdonker op te staan. Mijn donkergroene katogen die zien toch alles, zelfs nog beter dan ikzelf. Die staan elke dag op de uitkijk, omdat het nog maar piksplinternieuwe waren hé. Die zeiden mij 's avonds voor ik in mijne nest dook, dat ik in de pikkedonker gene schrik moest hebben. En iedere nacht als ik moest opstaan, brande het licht al. Ja mannekes, in diene tijd kon ik nog op mijn donkergroene katogen nog rekenen. Allé, ik was 's nachts in de pikkedonker zo ne keer gaan wandelen, om mijn donkergroene katogen te testen, om zeker te zijn dat ik die kon vertrouwen. Awel mannekes, ge gaat mij waarschijnlij  niet geloven, maar de ganse tijd liepen die voor mij, precies of ze hadden compassie met mij.

Ik kon in dienen tijd mijn donkergroene katogen ng veel beter betrouwen dat onze kat die ook donkergroene katogen had. Die struikelde iedere keer over haar eigen kromme poten, en haar ogen vielen toe als ze 's nachts een boswandeling ging maken in het bos. Amai zeg, die kat was lui en had slechte katogen, daar kon ze in feite niveel mee aanvangen hoor. Op ne zekere morgen stond die kat ne keer voor de glazen spiegel naar haar eigen spiegelbeeld te kijken, om te zien hoe lelijk ze wel was. Awel mannekes, ze heeft van 't verschieten haar twee gevulde valiezen gepakt, en met de eerste trein vertrokken naar het zwarte woud. En ze is nooit meer teruggekomen, maar af en toe schrijft ze nog ne brief, om te zeggen dat ze ginder in het zwarte woud een onderdak had gevonden, bij een soortgenoot en van hare ouderdom.

Ja mannekes, uit beleefdheid heb ik hare ne brief teruggestuurd en haar gezegd dat ik haar wreed mis, en toch heb ik haar wreed veel succes toegewenst. Ik heb haar ook geschreven, dat ze beter ne keer met haar twee donkergroene katogen bij nen gespecialiseerde oogarts zou gaan, om twee nieuwe te gaan halen, die nog niet versleten zijn. Awel mannekes, na zoveel jaren beginnen ook mijn twee blauwe katogen van zicht te minderen hoor. Alhoewel ik twee keer in de week naar de wasserij ga om ze te wassen, en om het vergezicht in mijn twee blauwe katogen terug wit te krijgen. Maar dat is zo gemakkelijk niet hoor en zeker niet als ge uw twee katogen al die jaren heb moeten gebruiken, om te zien waar ge loopt. Zeker als ge in de pikke donker uw licht moet aansteken op uw slaapkamer, om naar het toilet te gaan, is dat wreed ambetant hé. Zeker als ge overdag teveel water hebt gedronken, waar ge 's nachts geregeld moet voor opstaan. Awel mannekes, zo heb ik deze nacht ook ne keer moeten opstaan, om bij de ontvanger te gaan. Nee nee, niet om iets te halen hoor, maar wel om overtollig water af te geven.

Potverdikke zeg, ik ben toch wel drie keer gevallen zeker, over mijne dikke teen die de laatste tijd wreed aan het groeien is en mijn twee blauwe katogen die wat trager geworden zijn. 't Is daarom dat ik nu verplicht ben om alles wat rustig aan te doen hé, om toch maar niet mijn twee blauwe katogen nog wat meer te forceren. Deze namiddag ben ik met mijn twee blauwe katogen bij ne oogarts geweest, maar ik heb me toch wel van deur vergist zeker. Ja mannekes, ne mens denk nog altijd ne keer terug aan zijn jeugd hé, zeker als ge met twee spiksplinternieuwe katogen geboren zijt die donkergroen uitsloegen. Allé, ne mens is daar dan wel fier op hé. Allé, ik toch. Ik moet u wel zeggen dat mijn twee donkergroene katogen die ik vroeger had, nu blauw zijn geworden van teveel wit waspoeder te gebruiken. In feite heb ik nu overdag bleekblauwe en 's avonds beginnen die donkerblauw te worden, om 's nachts helemaal donkerblauw uit te slaan.

't Is daarom dat ik nu verplicht ben om 's avonds mijne wekker een half uur vroeger moet zetten hé, omdat ik een uur langer moet zoeken voor dienen knop te vinden. Maar allé, ik loop hier nu rond met éne grote supermoderne wc-bril voor mijn twee blauwe katogen, uitgerust met ne super de luxe ruitenwisser, om beter te kunnen zien in de pikke donker.

PS: 't Is maar om u te zeggen, dat ge moet tevreden zijn met wat ge hebt hé. Zeker als het om uw eigen ogen gaat.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, Ik heb mij ne keer laten wijsmaken dat er zeven zeeën zijn. Dus, was ik dan ook zeer curieus en wilde die zeven zeeën ne keer gaan verkennen, om te zien waar die in feite liggen. Twee dagen voor mijn afvaart ben ik begonnen met een piksplinternieuw roeibootje in mekaar te knutselen, want ik ben ne geweldige prutseraar. Juist nog twee roeispanen moet ik hebben, om vooruit te geraken en dan ben ik ermee weg. Als twee roeispanen heb ik ne hele grote soeplepel genomen en een hele grote vork, waar ik op zee gemakkelijk kon met eten. Ik moet u wel zeggen: Als ge aan iets te begint, dan moet ge ook in een zeer goed conditie zijn, anders ga je veel te rap moe zijn, om nog terug te keren. En om toch maar zeker te zijn dat die roeiboot wel stevig ineen geknutselt is, heb ik twee rondjes rond gevaren ik mijn vplastieken badkuip.

Onderaan aan mijn zelfgemaakt roeibootje beb ik een klein gaatje geboord, om die hele grote golven tegen te houden. Maar één van die golven was toch wel naar binnin gekomen zeker. Maar ik het dat direct kunnen repareren hoor, door dat groot gat toe te vijzen met platte duimvijzen. 's Avonds voor ik aan mijn curieuze wildwatertocht ging beginnen, heb ik mijn zelfgemaakt roeibootje ingesmeerd met hanenvetolie. Want ik had mij ne keer laten wijsmaken dat hanenvetolie wreed goed tegen het wild water kan, en dat ge daarmee veel verder komt dan ne roeiboot die niet is ingesmeerd. Ik heb er twee kleine wielekes aan de zijkanten aangevezen, om ermee naar de watersportbaan te rijden. Want ze hadden mij gezegd dat ik beter zou vertrekken van de dichtst bijgelegen waterplas.  Omdat ik toch in Gent woon, is dat voor mij veel gemakkelijker hé.

Ik kom daar aan diene grote plas water en ik verloor daar toch wel die twee zijwielekes zeker, die ik geleend had van ne mens die al vijf jaar dood was. Maar allé, ik ben toch kunnen vertrekken hoor, en dan nog met een laag waterpeil. Op mijn gemakske roeide ik mijn eerste kilometers af, om zeker niet te vermoeid in Oostende aan te komen, waar de Noordzee in feite nog moet beginnen voor mij. En nergen zag ik plakaten staan met de naam van dat water, maar nog een geluk dat ik mijn Aardrijkskundige geschiedenis goed ken, want ik wist direckt in welke water dat ik aan het ronddobberen was. Want anders komt ge in de Vlaamse Ardennen terecht hé, bij ne boer die denkt dat ge de Ronde van Vlaanderen aan het roeien zijt. Allé, ik heb dan maar de goeie richting gekozen, en ben met de stroom meegevaren hé.
Van Gent naar Brugge had ik de wind mee, maar van Brugge naar Oostende had ik plots tegenwind, zodat ik meer achteruit aan het roeien was, dan vooruit.

Ja mannekes, als ge tegen de strakke tegenwind moet varen met een zelfgemaakt roeibootje en ge zijt dat niet gewoon, dan kunt ge daar ook wreed van afzien hoor. Als ik zo vier aan het roeien was kreeg toch wel honger zeker en met mijn hele grote vork die ik gebruikte als roeispaan, heb ik twee dooie rolmops uit het water gevist en opgepuzeld. In Brugge was het toch wel wilde staking zeker, voor ne buitenlandse tanker die naar zijn land wilde terugkeren en dat niet mocht, omdat hij de verkeersregels niet kende van onze Belgische binnenwateren, zodat ik verplicht was om ne omweg te maken langs de smalle rivierkes. Potverdikke zeg, ik was nog maar juist aan het roeien, of ik moest al terugkeren. Stond daar toch wel een groot plakaat zeker, met daarop in grote koeienletters geschreven: Omleiding: Roeibootjes niet toegelaten. 

Awel merci zeg, ne mens gaat dan ne keer gaan roeien, met zijn zelfgemaakt roeibootje. Awel mannekes, na een week heen en weer te hebben geroeid met mijn zelfgemaakte roeiboot, ben ik eindelijk aan diene grote plas water aangeroeid en kon ik op mijn gemakske verder roeien. Maar de vraag die ik me stelde, is: In welke richting moet ik nu roeien?,met mijn zelf gemaakte roeibootje. Want op zee staan er ook geen plakaten of flitspalen, en moet ge zelf uw plan trekken hé. Nog een geluk dat ik een compas bij had, die ik tien jaar geleden had gekregen van de goeie Sint, voor mij braafheid. En via mijn compas die vier uur aan wees, wist ik direct in welke richting ik moest roeien.
Ik roeide eerst een paar kilometer naar boven, om daarna te kunnen afslaan naar rechts, maar dan wel ietske lager. Ik was al een klein uurke bezig met te roeien, als er plots achter mij geroepen werd van ne bleken garnaal die zijne weg naar het noorden kwijt was van de te laag hangende zon, en omdat hij zijne compas had thuis laten liggen. Awel mannekes, diene bleken garnaal heeft mij dan wel een beetje gezelschap gehouden hoor, maar na een tijdje viel hij van vermoeidheid in slaap.  

 Amai zeg, er kwam daar in de verte ne dikke mist aan, of was het ne vloedgolf die plots de lucht in vloog?. Plots werd het zo grijs voor mijn ogen, dat ik dacht dat Rembrandt ginder bezig was met diene grote plas water een grijs kleurke aan het schilderen was. Ik heb dan maar ne ferme snok gegeven aan mijn roeistuur, en naar rechts geroeid. Wat ik daar heb gezien, heb ik nog nooit gezien en zeker in de Noorzee niet. Sommige vissen waren daar bezig met de lambada aan het dansen, en andere waren dan weer de kusjesdans aan het dansen. 't Was precies of dat de Gentse feesten daar nog bezig waren, en nog wat verder waren de zeerobben ne rock 'n' brol aan het springen. Dat nat water vloog langs alle kanten, en binnen de kortste keren was de Noordzee voor de helft leeg gedanst. Ik ben aan gebrek van water moeten terugkeren, zodat mijn curieuze zeereis is uitgesteld voor onbepaalde tijd.

Awel mannekes, ge gaat mij misschien niet geloven, maar toen ik wakker werd van al dat lawaai en geplonst, lag ik daar toch wel met mijn tenen tenen te spelen zeker, en dan nog in mijn eigen brobbelbad. En wat diene dikke mist voor mijn ogen betrefd, dta was het badschuim dat aan het overkoken was.

PS: Ne mens maakt nog al wat mee hé.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, ik heb ooit  eens ne brief geschreven naar ne persoon die zelf ne brief  aan het schrijven was. Maar wat er op diene geschreven brief stond heb ik nooit kunnen lezen, omdat diene persoon nog bezig was met diene brief te schrijven. Maar wat ik wel weet, dat het ne hand geschreven was, naar ne persoon die ook nog aan het schrijven was. En als zijn geschreven brief geschreven was, dan had hij eindelijk gedaan met te schrijven. En kon hij dan diene geschreven brief, waar dat al zijn geshreven woorden opgeschreven waren posten, om hem te kunnen verzenden naar diene persoon die nog bezig was met zijne hand geschreven brief te schrijven. Wanneer diene persoon gedaan had met zijne hand geschreven brief te schrijven, waar hij nog aan bezig was met zijne geschreven brief te schrijven, kon hij zijnen hand geschreven brief die geschreven was door de persoon die ook aan het schrijven was, ook zijne geschreven brief posten, om hem te versturen naar diene persoon die zijne hand geschreven brief al geschreven heeft en gepost heeft,  zijne geschreven brief eindelijk lezen, als zijne hand geschreven brief tenminste aankomt bij diene persoon, die hem inmiddels ook ne hand geschreven brief heeft geschreven.

Awel mannekes, kunde gulle nog volgen?.

Als diene hand geschreven brief aangekomen was, aan diene persoon die ook ne hand geschreven brief aan het schrijven was, naar diene persoon die hem ook ne hand geschreven brief heeft geschreven, dan kon hij diene hand geschreven brief eindelijk lezen. Ondertussen was diene andere hand geschreven brief ook aangekomen bij de tweede persoon die hem ook ne hand geschreven brief aan het schrijven was.
De eerte persoon die inmiddels de hand geschreven brief al gelezen had, verstond er geen barst van wat er in diene hand geschreven brief stond, die de tweede persoon hem geschreven had. Ook de tweede persoon verstond er geen barst van wat er in diene hand geschreven brief stond, die de eerste persoon hem had geschreven. Potverdikke zeg, ze waren toch wel tot de ontdekking gekomen zeker, dat ze nog niks op papier hadden geschreven, en daarom konden ze dan ook niet die hand  geschreven brieven lezen.

Weet ge wat, ik zal die twee brieven zelf schrijven, en ze persoonlijk gaan afgeven. Dan kunnen ze elk een hand geschreven brief lezen, die door mij zal geschreven zijn en met mijn eigen  hand geschreven woorden. Maar misschien wordt straks mijn hand geschreven brief ook nog wel gelezen, die met mijn eigen hand geschreven woorden zijn geschreven.

't Is maar om u te zeggen, als ge mijn hand geschreven brief met mijn hand geschreven woorden niet verstaat of begrijpt, laat het mij dan  weten, dan zal ik de hand geschreven brief met mijn eigen hand geschreven woorden voor jullie gratis en voor niks vertalen.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, ik ga u een verhaal vertellen over de tijd toen, toen ik nog als ne kleine snotter door't leven ging. Allé, ne kleine snotter is wat veel gezegd, want ik was zo een jaar of twaalf zeker. Maar wat ik wel nog weet, is dat ik nog altijd aan het groeien ben. 't Is niet moeilijk, als ge van jongsaf aan alle dagen van die groeikorrels krijgt om te groeien, en elke dag plat op mijne buik moest liggen, om uitgerolt te worden. Maar allé, ik was toch al groot en oud genoeg om met ons Brabants trekpaard (Bella) en de ploeg, het veld om te ploegen. Ja mannekes, ge weet dat ne boer altijd wreed veel werk had, in dienen tijd. Ik had al een paar keer met ons Bella naar 't veld geweest, maar ploegen mocht ik nog niet van mijne pa.

Ik weet het nog heel goed, alsof het gisteren was. De brandende zon straalde de warmte naar beneden, en de temperaturen schoten al direct met een paar graden naar omhoog. Tegen de middag werd het in de zon al gauw 36 graden gemeten, waar ge zelfs uw eieren kon bakken op de hete grond. Ook onze voeten zagen wreed veel af van de brandende zon, en moesten af en toe ne keer besproeid worden met nat watern om toch maar niet te verbranden. Het meeste werk werd dan ook op het veld gedaan, als wij onze oogst moest binnen halen en dat was meestal in de maand Augustus of de hooimaand. Bij ons noemen ze dat half oogst, of de hoestmaand. Dan werden de rogge en de tarwe afgemaaid met ne maaier die door een paard werd vooruit getrokken.

Die werden dan gebonden en gestuikt, om later opgehoopt te worden op ne grote hooiopper. Dan werden de velden gemest met de uitwerpselen van de beesten, die we gratis en voor niks kregen. Dan werden die hoopkes uitwerpselen open gesmeten met ne riek, om daar enkele dagen het voedsel aan de grond te geven. Mijne pa had mij 's avonds gezegd dat ik 's anderdaags mocht het veld om ploegen met onze Bella. Awel mannekes, ge gaat mij niet geloven, maar ik was zo fier of ne gieter en ik heb dan ne ganse nacht geen oog toegedaan.
's Morgens ben ik dan vroeg opgestaan en heb dan vier dikke boterhammen naar binnen gespeeld, die mijn moeder dan smeerde  met smout met daarop en een schelle spek daar tussen die dan werd gesmeerd met mosterd.

Al dansend van de pijn van die uitstekende stoppels, liep ik achter die pikmaaier aan. Potverdikke zeg, ik was nog geen klein uurke aan het ploegen, als onze Bella daar ineens begint te dansen en te springen geluk ne zot die met zijn blote voeten in ne nagel getorten (getrapt) had. Onze Bella had daar toch wel ne bijennest (wespennest) omgeploegt zeker. Amai mijne frak, ons bella begon daar te spurten zeg,'t was precies Kim Gevaerts die aan haar honderd meter begon. En hoe verder ons Bella liep, hoe meer bijen er achter aan vlogen. In feite werd ons Bella opgejaagt door die bijen, omdat die kwaad waren zeker. Na drie kilometer werden die kwaadaardige bijen doodmoe van achter onze Bella aan te vliegen, zodat ze de strijd hebben moeten staken.

Inmiddels waren er daar al een paar van die kwaadaardige bijen dood gevallen bij gebrek aan zuurstof, en andere lagen daar in ademnoot te roepen en tieren om hulp. Toen ik achter ons Bella aan het zoeken was, kwamen de ziekenwagens in volle vaart aangereden, waarschijnlijk achter die bijen zeker. 't Was daar toch wel ne kleine snotter aan het fotograferen zeker, want in diene tijd gebeurde waren er nog niet zoveel accidenten gelijk nu hé. Awel mannekes, ons Bella kwam na drie dagen weer thuis, zonder bijen achter haar aan.
Maar ondertussen is dat veld al lang omgeploegd, of staan er nu al huizen op, want 't al lang afgebroken. Allé, in ieder geval, 't was toch ne schonen tijd hé.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, Ik gaat vanaf vandaag in ook staking, omdat het de laatste tijd zoveel regent. Nee nee,geen wilde staking, maar een doodgewone staking hoor. Ge kunt t egenwoordig niet meer uit uw huis komen, of ge staat met met uw droge voeten in het nat water. Allé, als uw voeten tenminste droog zijn, anders wordt ge dat toch niet gewaar of het water nu koud of nat is hé. 't Heef hier de laatste tijd zodanig zoveel geregend, dat mijne kelder die op mijn dat staat, volledig onder water gelopen is. Awel mannekes, zou u geloven dat mijne kelder eerder onder water stond, dan mijne zolder die onder de grond is gebouwd. 't Is in feite niet moeilijk, want al dat water komt toch van boven hé. Ik ben hier al twee weken in mijn huis aan het ronddobberen met een zelfgemaakt roeibootje, die ik aan elkaar gelast heb van plastiek. Dat water staat hier zodanig hoog, dat vannacht mijn twee goudgele goudvissen, die ik ne keer heb gekocht op de rommelmarkt en die in solden stonden, zijn verdronken. Maar ik peis toch dat ze ginder mij op diene markt goed hebben liggen, want die twee gele goudvissen konden niet zwemmen. Ik denk toch dat het veel beter zou zijn, om die vissen een paar zwemlessen te laten volgen.

Eén groot voordeel hebben we wel met al dat overtollig water, dat de boeren hun beesten geen water niet meer hoeven te geven. Die beesten weten dat toch niet, of het nu vers of oud water is, koud of warm. Maar voor de mensen is het heel wat minder aangenaam, want we hebben nu plots water teveel.

Ze zouden veel beter dat water naar landen sturen, waar ze geen water hebben, want die kunnen het veel beter gebruiken dan wij. Ik weet het nog heel goed, toen ik nog ne kleine snotter was had het ook ne keer heel goed geregen, en op één twee drie stond de tarwe en de rogge zo hoog als kweet niet wat. En de maïs schoot als paddestoelen de lucht in, gereed om geoogst te worden. En binnen de kortste keren stond alles weer droog, alsof er niks was gebeurd.

Maar ja, wat kunnen we daaraan doen?. Awel mannekes, vanaf morgen ga ik in waterstaking. Ik heb ondertussen al twee grote spandoeken gemaakt, met in grote koeieletters de volgende tekst:  Wij hebben hier al water genoeg. 't Is nu maar te hopen,dat de weergoden dat gaan lezen, anders moet ik nog ne fax sturen ook. In ieder geval raad ik u aan om zwemlessen te volgen, ge weet maar nooit voor wat het goed kan zijn. Maar één ding weet ik zeker, als ik nog ne keer gele goudvissen ga kopen op de markt en ze staan weer in solden, dan moeten ze mij hun zwembrevet kunnen voorleggen.

Dus zonder een zwembrevet, geen gele goudvissen.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, ge hebt zo van die mensen die daar echt een hobby van maken. In mijn straat woond er iemand, die daar echt een hobby van gemaakt heeft.

Kamiel de Verhuizenaar noemen ze hem, omdat diene mens altijd wreed met zijn vak bezig is.
Op ne dag bij mij ochtenwandeling loop ik per ongeluk Kamiel tegen het lijf.
Ja mannekes, ge gaat mij niet geloven, maar de Kamiel was weeral aan 't verhuizen hoor.

- Dag Kamiel, aan 't verhuizen?.
- Ja flipper de flip, als ge hier niet graag woont, dan moet ge wel verhuizen hé.
- Ja Kamiel, dat is wel waar, wat ge zegt.
- Zeg Kamiel, ik heb gehoord dat ge nog tamelijk veel verhuist de laatste tijd, en waar ga je dan overal zo naartoe?.
- Awel flipper de flip, ik verhuis zo 32 keer op een gans jaar.
- Amai zeg, 32 keer verhuizen op één jaar tijd, 't is nogal de moeite hé.
- Nee nee flipper de flip, 32 keer per maand, bedoel ik.
- Maar Kamiel, dat kan toch niet, 32 keer op één maand tijd, en een maand telt maar 30 of 31 dagen.
- Ja ja flipper de flip, dat weet ik wel, maar ik zal het u ne keer uitleggen.

De Kamiel nodigde mij uit om een bij hem thuis een tas koffie te gaan drinken, zodat ik heel goed naar zijn verhaal kon luisteren. Na een tas koffie of twee te hebben gedronken, begon hij met zijn ongelooflijk verhaal.

- Awel flipper de flip, 's avonds als ik ga slapen, dan verhuis ik van mijne living naar mijn slaapkamer, en 's morgens als ik opsta dan verhuis ik naar mijne wc, om diene koffie door te spoelen. En van mijn wc verhuis ik naar mijn badkamer, om mij wat op te frissen, want van al dat verhuizen, zweet ge veel hé.

Ondertussen was het al bijna noen (middag) geworden, en hij had mij nog niet de helft van zijn verhaal vertelt. Na een klein uurke komt hij daar uit de badkamer gewandeld, 't was precies een waterkieken. Hij was toch wel met zijn kleren aan, in dat bad gestapt zeker. Maar na een kwartierke was hij terug droog. Hij had hem gedroogd met de haardroger van zijn vrouw, die al meer dan 20 jaar op een ander aan 't verhuizen was. Daarna begon Kamiel met het tweede deel van zijn verhaal te vertellen, om zeker tegen de avond mij het ganse verhaal te hebben vertelt.

- Awel flipper de flip, als ik van de badkamer kom, dan moet ik terug naar mijne living gaan, wil ik in mijn keuken de patatten kunnen opzetten.
- Terwijl mijn patatten opstaan, ga ik dan ne keer naar mijne ondergronse parking, achter een fles limonade of cola of iets anders.
Awel Kamiel, ik wist niet dat ge nog een ondegrondse parking had, onder de grond.

- Ja flipper de flip, in feite heb ik twee ondergrondse parkings, éne onder de grond en éne boven op de zolder.
 Amai Kamiel, ge zijt hier nogal geïnstalleerd zeg?.

- Ja ja flipper de flip, maar 't is meestal  is ne bovengrondse parking om te schuilen als 't water hier te hoog staat, want de laatsten tijd valt er hier veel nat water naar beneden hé.
Awel Kamiel, in feite zijt ge ne ganse dag bezig met te verhuizen?.

-Ja flipper de flip, 't is daarom dat ik er mijn beroep van gemaakt heb, omdat het nog tamelijk veel tijd in beslag neemt hé.
- Flipper de flip, ik ga nog een beetje voortdoen met te verhuizen, want anders krijg ik hier niet gedaan met mijne verhuis.Awel Kamiel, ik ga dan ook maar ne keer naar huis gaan, en bedankt voor de koffie hé.

Ik besloot dan ook maar ne keer om naar huis te gaan, want de vroege avond was toch aan het vallen. En ik had mijne soepkom niet op mijne kale kletskop, en moest diene vallende avond op mijne kale kletskop vallen, dan loop ik morgen misschien rond met ne molshoop op mijne kale kletskop.

In feite verhuizen we allemaal graag, maar 't is te zien wat ge verstaat onder het woord: Verhuizen hé.

Is het niet van de living naar de slaapkamer of van de slaapkamer naar de wc of de badkamer, dan is het meestal van de veranda naar de hof, om het hoogstaande groene gras wat in te korten of om de dorsttige bloenen wat te besproeien met nat water.
En sommigen verhuizen van hun woning naar het werk dat gedaan moet worden, om 's avonds doodmoe dezelfde verhuis te moeten doen, en met een bezweette lijf bij het wachtende huisvrouwtje te moeten aankloppen.
Eens de verhuizende man is thuisgekomen bij zijn wachtende huisvrouwtje, dan kan hij misshien gerust even uitblazen van zijn verhuizende dagtaak.

Beste mensen, ge moet nu niet allemaal tegelijk verhuizen hé.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, ik moet u zeggen dat het hier wreed veel regent van bijeenkomsten. Een bijeenkomst hier, en een bijeenkomst daar.
Ik peis dat ons klein waterlandje veel te klein gaat worden, om al da volk te kunnen verzamelen. Maar ja, ge moet in klein beginnen, wilt ge groot eindigen hé. Ik herinner mij nog nog heel goed, toen ik als ne kleine snotter naar school ging. Op ne dag hebben ze daar ook ne keer een soort  bijeenkomst gehouden, om elkaar wat beter te leren kennen. Awel mannekes, ik moet u zeggen dat da vroeger toch heel wat anders was dan nu. Wat wilt ge, als er niet veel kleine snotters in uw klas zitten, die nog nooit gehoord hadden van een bijeenkomst.
Maar degene die er wel waren, maakten zoveel lawaai dat het rap gedaan was. 't Was niet moeilijk, we droegen in diene tijd allemaal van die houden klompen, waar de mensen van wakker werden, als ze lagen te slapen.

Kamiel de leugenaar en August de Bleiter, dat was onze directeur en zijn meeloper, die hadden dat georganiseerd. En madam flawie had gezorgd voor de zure rijspap met avermout, om ons toch maar ne prettige dag te bezorgen. De dag nadien was iedereen ziek, en lag in bed met de geelzucht. Trippel de Tram, dat was de doktoor van 't school, diene mens had viertien dagen nodig om bij twintig snotneuzen te gaan. 't Was in feite niet moeilijk, omdat in dienen tijd de mensen veel te ver van elkaar woonde. Kamiel de Gieter, dat was onze schoolmeester, de dienen mocht dan voor veertien dagen op vervroegd pensioen gaan. Maar na veertien dagen moest hij terugkeren, om les te geven aan ons. En Marie Blauvoet, die was onze kuisvrouw. Die moest alle dagen kuisen, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.Awel mannekes, die bijeenkomst heeft nog geen twee uur geduurd.

Awel mannekes, na veertig jaar ik heb bij mij thuis ook ne keer een bijeenkomst georganiseerd. Ik, mijne pa en mijn ma, die juist voor mijn geboorte mijn moeder is geworden en mijn vier broers, die alle dagen voor nirts ruzie maken. Awel mannekes, ik doe dat regelmatig, maar nu met wat minder volk. Ik heb gisteren nen telefoontje gekregen van mijne pa, en de diene vertelde mij dat het ginder boven elke dag een bijeenkomst is. Alle dagen rijstpap met gouden lepels, en allemaal in 't wit hé.

Maar nu met de komt van de senioren en de seniorettes, is dat heel wat anders. Nu zijn ze in verschillende groepen verdeeld, en de groepen worden alsmaar groter en groter. De mensen wonen nu veel dichter bijeen dan vroeger, en kunnen beter communiseren met elkaar. Is het niet via een bijeenkomst, dan is er nog altijd de computer of den telefoon die ons een handje helpt. In feite mogen we niet klagen hé.

't Is maar om u te zeggen, dat zo een bijeenkomst toch veel vrienden kan maakt hé.

Groetjes van flipper de flip.

Gisteravond ben ik wat vroeger in mijne nest gekropen, omdat mijn twee slapoogkes toch al toe vielen van de vaak. En na drie uur in mijne warme nest gelegen te hebben, was ik dan ook verplicht van op te staan hé, want ik lag hier toch maar te wroeten en te draaien, dat gans mijne warme nest overhoop lag. Ja mannekes, normaal gezien lig nog wat aan mijn tenen te prussen of wat met mijn vingers aan het spelen, als ik niet kan slapen. Maar ik peis dat ik de nacht daarvoor wat te veel heb geslapen hoor. Maar nu stel ik mij de vraag, wat moet ik doen om de resterende uren te slijten?. Awel mannekes, gewoon voor mijne computer zitten, en af en toe een plezant verhaaltje aanéén breien hé.

Ja mannekes, mijn verhaaltje gaat dan ook over: Open deurdag, want mijn deur altijd open staat hoor. Vroeger moesten de mensen bellen of kloppen om binnen te komen en dan moest ik van uit mijn luie zetel recht staan, om te gaan kijken wie er voor de deur staat. Ik heb daar wreed lang moeten achter zoeken, om die mensen die aan mijn deur komen bellen op kloppen een beetje gemakkelijker te maken.
Awel mannekes, na veel zoek en denkwerk heb ik het eindelijk gevonden, ik heb mijn deur afgevezen en daar een schoon gebloemd tafellaken aangehangen. Nu moeten die mensen niet meer bellen of kloppen, om binnen te komen hé. Want om de twee maand was die deurbel toch kapot van het teveel te bellen, en hun kneuten deden zeer van te kloppen. Maar ik heb er wel een groot papier opgeplakt met daarop in grote koeieletters geschreven: Gelieve mij eerst telefonisch te verwittigen, voordat ge op bezoek komt.

Ja mannekes, ik moet u wel zeggen dat da wreed goed marcheerd hoor, want elke dag telefoneerd de fakteur mij op, om te zeggen of diene persoon komt of niet. In feite is het bij mij elke dag een open deurdag. Ik vind dat persoonlijk een heel goed idee hoor, want als ge naar een open deurdag gaat die toe is, dan moet ge nog eerst bellen of kloppen, om te vragen als ge binnen moogt. En als ge niet binnen moogt, dan moogt ge nog terugkeren van waar ge zijt gekomen.

Awel mannekes, ik ben ne keer naar een open deurdag geweest, maar ik moet u wel zeggen dat er daar geen enkele deur te vinden was, op diene opendeurdag. Ik mocht daar zelfs gratis en voor niks binnen, en zolang ik maar wilde. Awel mannekes, dat noem ik echt open deurdag, waar ge gratis en voor niks  naar binnen moogt. Er zijn dan ook verschillende open deurdagen, waar ge ook niet op voorhand moet voor bellen hoor. Als ik ne keer goesting heb van naar de rommelmrkt te gaan om iets te kopen of om ne keer rond te lopen, dan moet ik toch ook niet betalen om binnen te mogen. Is die rommelmarkt nu binnen of buiten, binnen moogt ge toch hoor.

Awel mannekes, ik peis dat ik morgen nog ne keer naar een open deurdag zal gaan, want 't is vrijdag en als het vrijdag is, is dat hier in Gent altijd rommelmarkt op de vrijdagsmarkt.

Groetjes van flipper de flipper.

Ja, mannekes, 't is vandaag voor de zoveelste keer vrijdag, en dan denken de meeste mensen aan hun laatste werkdag of aan de gevaren die kunnen gebeuren. Een dag waar iedereen naar uitkijkt, omdat het weekend voor de deur staat en we ons twee dagen kunnen uitslapen.
Allé, uitslapen is misschien wat teveel gezegd, vooral als ge iets geplant hebt hé. Voor de werkende mens zijn deze twee rustdagen dan ook welgekomen, om even wat stoom af te laten die we teveel hebben. De vrijdagavond word dan ook beslist, wat me mens in die twee dagen nadien gaan doen hé. Voor degene die ne uitstap gaan maken van twee dagen, worden dan ook de lege valiezen opgevuld met al het nodige erin.

Soms zijn het twee kleerkasten vol met kledij, want ge weet maar nooit wat ge gaat aantrekken hé. Soms neemt me ook nog twee soorten paraplus mee, ne zomer en ne winter paraplu. De zomerparaplu is meestal geschikt, om de laaghangende zon tegen te houden. De winterparaplu daar tegen dient meestal om de neervallende regendruppels tegen te houden, die naar beneden vallen. En voor de geene die het wat rustig aan willen doen, is het meestal een sportieve twee daagse of één dag sportief te zijn en de tweede dag om uit te rusten.

Om even tot rust te komen van al die stress, en de vermoeidheid dat we hebben opgelopen. Om even te pauzeren en de drukte te ontlopen, of om de platte battereien weer op te laden. Om lekker te gaan fietsen of te gaan wandelen, als het weer het toelaat. Met de hond of met de kinderen, er even tussenuit trekken. Of te gaan vissen op paling in 't groen, of makreel is tomatensaus.

Maar voor de vrouw was dat vroeger meestal ne zware dag, van hard labeur. Zij stonden meestal wat vroeger op dan anders, om te kuisen en het overtollige stof naar buiten te jagen. Het stof dat onverwachts naar binnen kwam, zonder kloppen of te bellen. Om alles wreed schoon te doen blinken, voor het onverwachte bezoek die kan komen. En als dat bezoek zo onverwachts aan uw openstaande deur komt bellen en ge hebt geen eten genoeg in huis, dan is dat zeker vervelend he. Wat dat laatste betreft is dat voor mij geen probleem, want ik ben toch niet thuis. Maar voor alle zekerheid,zal ik een papierke aan mijn deur plakken met in grote koeieletters: Gelieve niet te kloppen of te bellen, want ik ben toch niet thuis. 

Allé mannekes, ik wens ieder van u een goed weekend, met of zonder zon. Maar neem toch maar voor alle zekerheid ne paraplu mee hoor.

Groetjes van flipper de flip.

Voor ik mijne tekst begin, wil ik alle moeder uit het Antwerpse, een gelukkig moederdag wensen.

Ja mannekes, in feite is moederdag de tweede zondag van mei, maar ik denk dat ze ergens een fout hebben gemaakt hoor.

Vroeger bestond de taak van een moeder erin, om voor kinderen en in het huishouden te zorgen. Omdat de meeste gezinnen veel groter waren dan nu, daarom was een gezin met zeven kinderen of meer geen uitzondering meer. Dit vroeg dan ook voor de moeders zeer veel inspannig, en was het dan ook een hele en zware karwei om dit tot een goede einde te brengen. Bovendien konden de moeders niet beschikken over de moderne apparaten van nu. Nee, want in diene tijd waren er nog geen vaatwassers, om al de potten en pannen te doen blinken. Ook geen wasmachine, om ons vuile broeken te wassen en de witte hemd van pa schoon wit te houden. Of ne doodgewone droogtrommel, om het water eruit te persen.

Zelf geen moderne keuken, waar we wat meer tijd zouden hebben om het eten klaar te maken, als we honger hadden. Nee nee, de modernisme lag in dienen tijd nog ver achter ons. Al het werk gebeurde dan ook met de blote hand, zodat de moeders dikwijls met blaren op hun handen rondliepen. De ganse dag was moeder de vrouw bezig met wassen en plassen, om toch maar de ruwe vloer proper te krijgen en het vuil van onze overal weg te krijgen. Zelfs met het strijken van vader's hemden, en het poetsen de ramen. En het koken was ook al een hele karwei, zeker als ge met een heeeeeel groot huisgezin was.

De dag van vandaag hebben de moeders in het huishouden, het heel wat gemakkelijker. Niet alleen omdat ze nu over moderne apparaten kan beschikken, maar ook omdat het huishouden niet langer een moederberoep meer is. Vele papa's steken nu een handje toe, om toch maar op een goed blaadje te komen te staan. Dit geeft vele mama's de kans om buitenhuis te gaan werken. Maar ook daar moeten ze zich extra inspannen, om zich te bewijzen.

In feite heeft een werkende moeder een dubbele taak, en toch worden ze nog altijd minder gewaardeerd.

Groetjes van flipper de flip.

Zoals velen onder ons heb ik ook mijn vaderland moeten dienen, blijkbaar hadden ze mij ginder nodig. Maar voor ik definitief goedgekeurd was voor het vaderland te dienen, moest ik eerst naar het klein kasteeltje in Brussel gaan, om zo gezegd mijn drie dagen te doen.

Awel, na twee dagen was ik al gekeurd en mocht ik weer naar thuis gaan.

Ik vraag me in feite af, waarom ze daar drie dagen van maken, als ge na twee dagen terug naar huis mag gaan. Ik denk dat ze daar ne dag aan toegevoegd hebben, ingeval dat er staking moest uitbreken.We werden daar elke dag naar  verschillende vleeskeurdes gestuurd, en moesten daar verschillende medische testen ondergaan.

't Was precies een vleeskeuring, klaar om in de toonbank gelegd te worden van een keurslagerij. Maar als dat nu de eerste of de tweede kwaliteit was, dat weet ik in feite niet hoor, omdat ik daar nooit heb gelegen.

Na een paar maanden werdt ik definitief opgeroepen, om ons klein vaderlandje te dienen en dat was in het verre Turnhout bij Michel Blaron.
Ik weet het nog zo goed, alsof het gisteren was. Het was de 28ste 1968, waar de sneeuw centimeters dik op elkaar geplakt lag.

Ze zeggen dat ge bij 't leger ne man wordt, en ik ben potverdikke als man geboren.

Maar ik moet u wel zeggen, dat ik wreed veel hebt afgezien.

Zo elke dag van die wreed zware oefeningen te moeten doen, en op mijn platte buik door de witte opgehoopte sneeuw te moeten kruipen. Precies of we mochten niet gezien worden.

En dan nog met een geweer op uwe rug waar er een groot mes op zat die ge niet moogt gebruiken, om uw soldatenkoekskes mee te snijden. En met ne versleten soepkom op mijne half kop, waar ze de dag daarvoor bijna al mijn witte pluimen hadden afgesneden, om mijn legermatras mee op te vullen. En met een Picasso kostuum aan, en met voetbalschoenen aan mijn zere voeten.

Ik had de dag daarvoor teveel op mijn voeten gelopen en die waren zo aan het zwellen gegaan, dat ze zere deden. Om nog maar te zwijgen over het eten, die vier dagen op voorhand werdt klaargemaakt. Af en toe kregen we daar 's middags bij ons soldatenkost blauwe eieren, waarschijnlijk waren die gevallen en hadden ze blauwe plekken gekregen.

De aardappelen leken precis op tennisballen van Wimbledon, waar ze met tennissen. Het vlees was precies een schoenzool die te veel te lang in de zon gelegen had, en waar ge al uw tanden op stuk beet. Ik heb zo ne keer al mijn witte tanden op stuk gebeten, en 's anderdaags kreeg ik twee schoenzolen.

Ik moet u wel zeggen, dat ge daar wel wreed sterke tanden van krijgt, want nu heb ik een vals gebit. Maar dat vals gebit is nu zo vals geworden, dat het niet echt is hé. Na mijn militaire opleiding werd ik denifitief naar mijn officiële eenheid overgeplaatst, en dat was ik Mechelen: TTR. Juist achter de kazerne lag het voetbalveld van KV Mechelen met een looppiste, waar ik mijn sport kon en mocht beoefenen.

Awel, dat was voor mij ne schonen tijd hoor.

Geen wacht te moet lopen, want de oorlog was toch allang gedaan.
Geen piket, want niemand zag mij staan.
Geen manneuvers meer mee doen, want mijn voeten deden toch altijd pijn.
Alleen maar sporten en af en toe éne vervangen, in de telefonische centrale.

Ik was dat zodanig gewoon geworden, dat ik daar mij echt thuis voelde.

Alhoewel ik altijd wreed kontent was, als ik naar huis mocht.

Dat zijn zo van die herinneringen die ne mens altijd zal bijblijven hé.

't Is maar om u te zeggen, dat ne mens af en toe nog graag ne keer graag over zijn verleden verteld.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, ik denk dat we stilaan in een periode zijn gekomen van besparingen. 's Avonds vroeg donder, en de dagen die ook al niet te lang meer klaar zijn. Azo is er altijd iets met onze natuur, of is het de aardbol die aan het draaien is?.

Awel mannekes, ook daar is de modernisme zijn ronde aan het doen.

Ja mannekes, af en toe is het bij mij ook besparing hoor, en is het vroeger donker dan normaal. Niet dat ik verplicht ben van te besparen, maar omdat ik soms geen goesting heb van om langer mijn lichten aan te laten.

't Zijn niet alleen de mensen die daar last van hebben, ook de dieren hebben daar wreed veel last van. Die beesten weten om de duur niet meer wanneer ze 's avonds moeten gaan slapen, of wanneer ze 's morgens moeten opstaan. Want die beesten hebben horloge aan, of geene wekker om te zetten hé.

Toen ik deze namiddag het gras aan het afrijden was, stond er een plakaat op die molshoop. En weet ge wat er opstond?: Niet teveel lawaai maken aub, want ik ga vroeg gaan slapen.

Awel mercie,tegenwoordig stellen die beesten hun wetten zelf.

Ja mannekes, 's morgen moet ge geen gras afrijden, want die beesten slapen nog en in de namiddag moet ge wreed kalm zijn, om hun nachtrust niet te storen hé.

Ik ben ne keer met mijne vélo voorbij een weide gereden, en die koeien konden precies weten wanneer ze 's avonds moesten gaan slapen en wanneer ze 's morgens moesten opstaan.

Die koeien hadden allemaal een horloge aan hunne rechter voorpoot, waarschijnlijk gekregen voor hunne verjaardag zeker.

Deze zomer heeft het twee keer gebrand bij mijne gebuur, zijne visvijver was verhit geraakt, waarschijnlijk van de hitte zelf, denk ik.

Zomer en wintermaanden hebben verschillende voor en nadelen, wat besparingen betreft. Ik denk,al wat we nu besparen, het in de zomer terug verdienen. Maar niet op alles wordt er bespaart, maar dat moeten helaas ermaar bij nemen. Met of tegen onze goesting, we kunnen er weinig aan veranderen.

't Is maar om u te zeggen, dat er wreed veel bespaart wordt de laate tijd. Maar niet bij mij hoor, want op het einde van de maand is mijn portefeuille ver leeg.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, ik ga u een verhaaltje vertellen over eenzaamheid.

Heel wat mensen voelen zich eenzaam, omdat ze per ongeluk iemand verliezen. Iemand verliezen waar ge zoveel van houd, is voor ieder onder ons niet plezant. Hetzij je liefhebbende echtgenoot of echtgenote, of iemand uit je dierbare famillie. Zelfs je beste vriend of vriendin verliezen is al een moeilijke zaak. Maar ja, het leven gaat verder en ook wij moeten verder.

Ook al is het voor de éne al wat moeilijker, dan voor de andere persoon die eenzaam achter blijft. Toch heeft ieder van ons ne steun nodig, soms een schouderklopje van: Kom op, laat de moed niet zakken. Een shouderklopje kun soms deugd doen, maar nog veel meer is nen echte steun. Op een echte steun kun je bouwen, denk ik. Een schouderklopje geef je alleen maar de moed om door te gaan, denk ik.

Awel mannekes, ik moet u zeggen dat ik af en toe ne keer tegen mensen babbeld, die zich eenzaam voelen. En wat mij het meeste opvalt, is dat die mensen die zich eenzaam voelen, precies herboren worden. 't Is precies een bloem die open bloeid, van de simpele aandacht die ze krijgen. Ge kunt natuurlijk op verschillende manieren eenzaam zijn hé.

Maar echt eenzaam zijn is, niemand meer om zicht heen hebben die je kan helpen. Daarom ben ik echt blij dat Pascal Vyncke  het seniorennet heeft opgestart en af en toe een bijeenkomst organiseerd, waar ze ze hun thuis voelen.

Ook ik ben af en toe een beetje eenzaam, en dan moet ik denken iaan al die andere duizenden die nog veel eenzamer zijn dan ik. Ik voel me alleen maar eenzaam 's avonds als ik thuis kom, met die vier lege stille muren om me heen. Maar in feite mag ik niet klagen, er zijn die het veel moeilijker hebben.

Ik denk dan ook aan de mensen die noodgedwongen in ne rolstoel zijn beland of die dagelijks verplicht zijn van naar een kliniek te gaan. Of mensen die te bed moete blijven, en mensen die met hun gezondheid te kampen hebben.

Awel mannekes, ge moet ne keer eerlijk zijn, de wereld is toch niet eerlijk verdeeld hé.

Dit verhaal heb ik geschreven voor al degene die zich eenzaam voelen.

Met dit verhaaltje wil ik ieder van ons ne steun geven, en hun veel moed en sterkte toe wensen.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, ik peis dat de dagen aan wreed aan het krimpen zijn, en de nachten uitgetrokken worden. 't Is precies nen elastiek, als ge daar aan trekt, rekt hij uit hé. En laat ge hem los, dan krimp hij in elkaar.

Ja mannekes, we gaan stilaan naar de herfst hé. Straks moeten we weer onze horloge verzetten,en kunnen we weer een uurke langer slapen. De dagen gaan ook met een uurke langer worden,maar het gaat wel vroeger donker worden,omdat de zon wat vroeger gaat slapen dan anders. Amai zeg, azo ne uitleg.

Ik ben nu al bezig met zijne wintervoorraad op te slaan, maar hoe koud de winter gaat worden en hoe lang hij zal duren, dat zijn een ander paar mouwen hoor. Ze hebben mij ooit ne keer wijsgemaakt, dat ge daar vroeg moet mee beginnen. De vorige winter had ik geen voorraad genoeg opgeslagen, en heb midden in de nacht gekleed in mijne purperen pyjama hout moet gaan kappen om toch maar een beetje warmte te hebben.

Op mijne zolder heb ik nog een antieken leuvense stoof staan, die niet meer brand. Maar voor alle zekerheid wil ik brandbaar brandhout op mijne zolder leggen, om deze te kunnen gebruiken in nood. Flipper de flip verwarmt hem met aardgas, maar verleden winter ben ik geconfroteerd geweest met een ondergrondse storing onder de grond.

't Was potverdikke toch wel ne blinde mol, die aan één van die buizen zat te knabbelen zeker. Hij had waarschijnlijk gedacht, dat hij in mijne hof aan ne wortel aan het knabbelen was.
Ne mens wordt soms onverwachts verrast hé.

Ik ben dan maar op zoek gegaan naar brandbaar brandhout die brand, want brandbaar brandhout die niet brand, daar hebt ge niks aan hé.
Awel mannekes, als ik brandbaar brandhout gaat kappen, dan neemt hij altijd ne gasbrander mee. Als ik ne boom zie staan, dan steek ik dienen boom eerst in brand, voor ik hem omkap. Dan weet ik zeker dat het ne brandbare boom is hé.

Allé, 't is nu maar te hopen dat diene winter niet te streng gaat worden, gelijk mijne strenge opvoeding.

Ja mannkes, vroeger waren dat stenge winters ook hé. Als dat strenge winters zijn, dat kan ik nog altijd een kampvuurke maken in mijne frigo hé.

Awel mannekes, ik heb dat ne keer gedaan, azo een kampvuurke gemaakt in mijne frigo en al mijn vissen die erin lagen waren direct gebraden en mijn vleeskroketten gereed, om te verkopen op de rommelmarkt.

Allé, ik ga maar stoppen met schrijven, anderes verbrand ik mijn vingers nog.

Ik wens jullie nog vele korte dagen, met vele lange nachten.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, dat is nu ne titel waarover ge op uw gemakske kunt over nadenken. Maar er zijn wel dieren die echt kunnen praten, omdat men ze heeft leren praten.

Ik weet het nog heel goed, toen ik nog ne kleine snotter was hadden we thuis ne papegaai die Beo heette. Diene Beo kon heel goed praten, 't was juist ne advokaat die in de rechtbank het oordeel aan het vellen was. Maar één ding had hij gemeen, ge verstond hem bijna niet.

Of het nu ne buitenlander was, dat ben ik nooit te weten gekomen. Hij had nooit geen paspoort bij, en hij wist zelf niet van welk land hij afkomstig was. Maar in elk geval, 't was ne hele slimmen papegaai hoor. Waarschijnlijk had diene Beo in zijn jonge jaren les gekregen van nen stotteraar, want stotteren kon hij wreed goed. Mijne pa vroeg ne keer aan diene Beo hoe laat het was, en weet ge wat hij zei?. Kwaa.....kwaa....rt......v....oor.....dr....ie, kwaa.....kwaa.....rt.....v.....oor.....dr....ie.

Ja mannekes, hij zei alles twee keer, om zeker te zijn dat we hem verstonden. Mijn ma die was er elke dag mee bezig, van waar is bazeke en wie is uw bazeke. Maar de dienen wist in feite niet wie zijne baas was, omdat iedereen hem dezelfde vraag stelde.

Maar hoe meer mijn moeder met hem praatte, hoe slimmer hij werd. Diene Beo wist dat hij achter klein kleutertje moest gaan slapen, en 's morgen voor dat onze haan kraaide was hij al bezig met zich te kammen en hem wat proper te maken.

't Was precies of hij ging naar de kermis. Af en toe maakte hij wel eens van zijne geslepen bek, maar meestal was hij toch heel goed gezind.Vanneigens was hij meestal goed gezind, hij mocht gratis en voor niks inwonen.

Diene Beo werdt graag gezien hoor, want elk jaar met zijn verjaardag kwamen de buren hem een gelukkig verjaardag wensen. Met de tijd wist diene vogel niet meer hoe oud hij was, maar van mijne pa kreeg hij voor zijn zoveelste verjaardag nen scheurkalender.

Elke morgen als hij wakker werd trok hij een wit blad papier af, van diene scheurkalender.

Af en toe trok hij twee of drie scheurblaadjes af, zodat het jaar rap voorbij was voor diene vogel. Onze Beo vierde altijd Kerst en Nieuwjaar viertien op voorhand, hij kon dan twee keer genieten van Kerst en Nieuwjaar. Hij was zo slim geworden, dat hij vervroegd op pensioen moest gaan van mijne pa. Hij heeft dan nog een paar jaar van zijn schoon leven kunnen genieten, en nu zit hij waarschijnlijk in het dierenrijk bij zijn dierenvrienden.

PS: Als dieren konden echt konden praten, dan zouden we ze veel beter begrijpen.

Dat was een verhaaltje van onze Beo, die nu opgevuld op de kast staat.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, dat moet toch wel juist lukken zeker, dat er hier ne mail komt aangevlogen van ne zekere persoon die ook Merel heet.
Allé, ik bedoel niet zijne of hare echte naam, waar wel hare nicknaam. Nicknamen zijn toch rare namen hé. Maar ik zal het hebben over nen zwarte merel, die geregeld bij ons kwam logeren.

Toen ik nog ne snotter was, was ik wreed wild van vogels. Niet dat ik zelf wreed wild was, maar het scheelde toch niet veel. Ik was echt nen dierenliefhebber, van spreeuwen, mussen en merels. Af en toe vloog er daar een vinkske tussen, om de soortgenoten wat te verdelen zeker. Ook vlogen er zwaluwen rond, maar die vlogen meestal apart. De vogel die mij de meeste aandacht gaf was de merel, niet dat hij geregeld in onze boom zat te pikken aan de kersen. Maar omdat hij een wreed schoon zwart kostuum aan had, en elke morgen zijne gele snavel deed blinken. Ge kon diene vogel ook temmen en kunstjes aanleren, zoals op uwe schouder komen zitten of liedjes fluiten die in de top tien stonden.

Awel mannekes, ik heb in diene tijd wreed lang ne zwarte merel gehad, en dat was ne slimme hoor. Kunsten dat hij kon uitvoeren, hij sprong van de éne naar de andere tak. Maar 't was wel ne dief hoor, als ge hem in huis liet rondvliegen. 's Morgens als het brood op de tafel stond, moest ge u haasten of ge had geen eten meer. Af en toe vloog hij ne keer naar de kelder, om te zien wat daar te fretten (eten) viel.
Maar het was het wreed kieskeurig, want radijzen en rabarber moest hij niet hebben. Zijn lievelingskost waren kersen, appelen en peren. Maar hoe meer ge daar met bezig zijt, hoe vriendelijker hij wordt.

't Is nen echte kameraad, maar ge moet enorm veel geduld hebben. In feite staat mens en dier niet zover uit elkaar, want als ge wreed goed met een dier kan omgaan, dan krijgt ge er alles van gedaan. En als ge zeer goed bevriend zijt met uwe medemens, dan krijgt ge ook veel vriendschap van terug. Dieren kunnen niet praten, maar ze verstaan alles hoor. Mensen kunnen praten, maar sommige begrijpen elkaar niet.

Groetjes van flipper de flip.