Russen lijken erg vlot in het leren van Nederlands. Die ervaring heb ik met Russische migranten in België en vooral met hun kinderen die hier schoollopen. Het zijn vaak sterke karakters, doorzetters en verstandige leerlingen. Ook onze gidsen ter plaatse spraken opmerkelijk goed Nederlands. V. de vriendelijke jonge man, die we via via  als contactpersoon in Sint-Petersburg ontmoetten, vertelde over zijn werk in de bouw. Het is volgens hem de sector waar gelukkig nog veel jobs zijn. Hij werkt zes dagen op zeven, soms zeven op zeven, voor een niet al te schitterend loon, te vergelijken met een minimum loon, om net in leven te blijven. Hij vertelde dat het dan ook levensnoodzakelijk is voor vele Russen om op de een of andere manier iets bij te verdienen. Ook onze ‘gepensioneerde’ universiteitsprofessor waarmee we in de stad aan de Neva kennis maakten, werkte nog op hoge leeftijd omdat hij met zijn pensioen, van omgerekend honderd euro per maand, niet kon overleven in een stad waar de prijzen van voedsel en levensonderhoud met de Belgische te vergelijken zijn.

Je kan dus niet anders dan mild zijn voor de gevraagde hoge prijzen in de straatwinkeltjes en de slinkse manier waarop een van de obers een doosje, geniepig in een servet verstopte, kaviaar wilde slijten aan de hotelgasten.