|
Soms bekruipt het me weer dat ik te moe ben voor enig geschrijf. Dan staart de wereld me aan als een ongestelde open vraag en vluchten de antwoorden in het achterland. Dan is het leeg en eenzaam bij het kijken naar de maan en de grijze lucht. Je voelt het komen. De drukte van de feesten en de aankondigingen bij de bakker en de slager. Ze zullen open zijn
maar je hebt nog geen plannen en de liefde is onbestaand, zo verweesd als de zomerse kusten
. de avond valt zwaar. De duiven wachten
.tien opgehaalde schotbalken
nog niemand durft het te denken of het woord te benoemen
. Ver weg nog
. De lente
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Floreanne
|
