Vuurwerk op Ferropolis te Grävenhainichen (Oost-Duitsland)

Zaterdag 1 september, onze laatste avond. We zijn uitgenodigd op de site van Ferropolis met zijn reusachtige Bruinkoolgraafmachines. (Daarover volgt later nog een aparte blog ) Op de heenreis was dit onze eerste kennismaking met dit verbroederingsstadje van Eurozoersel.

Er zou plaats zijn voor 25.000 man.

We waren al van voor 19u present voor een goede plaats achter de VIP genodigden.

De burgemeester, Harry Ruszbült opende de avond met gitaar en zang, begeleid door een rockgroep. Pas daarna barstte het geluid oorverdovend los, slagwerk en trommels gaan nog, maar de rest, kein Speck für unseren Beck!

De spreuk indachtig: ‘Een kermis is een geseling waard’ heb ik het uitgehouden, maar sommigen van ons gingen lopen.

De geseling duurde wel erg lang: tot 10 uur.

Het ging om een vuurwerkcompetitie tussen vijf groepen. Het verliep crescendo, ook met lasertaferelen.   (Zie vervolg foto's)  

Foto’s

 Een zomeravond met volle maan

Gele Ganzenbloem, mijn mooiste Onkruid

In 1970 nam ik een nieuw perceel in gebruik als moestuin, dat toen nog zeer zandig was. Ik herinner mij dat dan al de gele ganzenbloem mijn mooiste onkruid was.

Ondanks de bodemverrijking met gesteentemelen en veel compost groeit de gele ganzenbloem nog zeer weelderig.

Achteraf heb ik beseft dat de moestuin van de boerderij wellicht vol stak met ddt; want er was erg gespoten. Rond het huis groeide geen sprietje gras en op de 8 000 m2 geen enkele netel of dovenetel!

Tomatenoogst

We zijn terug van Gräfenhainichen waarmee Eurozoersel verbroederd is. Het was weer tijd voor een oogst van tomaten. Ik schreef erover in de vorige blog.

Even een Onderbreking in de Zomer?

Na de koude en uiterst natte juli, bracht augustus al drie weken warm zomerweer. Ik ben gelukkig met de 12 l regen van vorige nacht en de bijkomende 11 l van deze voormiddag.

Vooral de jonge aardbeiplanten kunnen water gebruiken en de knolselder had vocht nodig.

Een goede zaak van de warmte was dat in de plastiekserre de aantasting door phythophtora (de aardappelplaag) stilgelegd werd. Je kan immers niet vermijden dat de schimmelsporen binnendringen. Vroeger was dit nog veel erger toen ik de planten nog goot. Nu groeien ze droog. Enkel bij de planting begin mei krijgen ze het nodige startwater. Het condensvocht volstaat voor de resterende tijd. Ik heb momenteel een overvloed aan vruchten.

Wemeldinge   1

Uitstappen op de ‘boulevard’

Afdalen van de dijk

Molen

Lunch in “De Oude Sluis”

Bloemen

Thuis bij kunstschilder Willem Ploum

Idem

Idem

Idem

Wemeldinge   2

Waterjuffer tussen het groen

Oude fruitschuur. Let op de kleine ventilatieopeningen. De benedenmuren zijn dik: 2 steen.

Moestuin in het dorp

Halssnoeren

De lange dorpstraat, zou beter dorpslaan heten.

Aleide en de echtgenoot van Jenni van Geest genieten  blijkbaar van de werken.

Beeldhouwwerk

Molens

Jachthaven

Met Art Fan naar Zierikzee en Wemeldinge (zo. 19/8)

Monique, Mylene, Peter en Ruud hadden de reis voor ons voorbereid..

We reisden op de warmste dag van het jaar, maar op de bus merk je dat niet.

Op het eerste kruispunt voorbij Goes staat rechts Wilhelminadorp aangeduid. We zijn er meerdere keren geweest toen er, tot een 20 tal jaar terug, het proefcentrum voor de fruitteelt gevestigd was. Ik heb er ooit een busuitstap naartoe ingericht.

Iets verder rijd je over de 5 km lange Oosterscheldebrug Schouwen-Duiveland binnen. Dit is nu één grote gemeente geworden. Enkele km verder kom je aan Zierikzee.

Zierikzee kreeg al stadsrechten in 1248. Het was in de Middeleeuwen een belangrijke havenstad.

Bij het naderen zie je de Nobelpoort van het begin van de 14 de eeuw met 2 ronde, spitse torens. Er zijn nog 2 andere poorten.

We stappen uit bij de massieve St. Lievensmonstertoren. Ooit was hij geconcipieerd om 207 m hoog te worden, maar verder dan 58 m is men nooit gekomen. We wandelen tot het stadhuis (eind 14 de eeuw) met sierlijke toren, nu een pas gerenoveerd museum.

We zijn iets te vroeg en als we wachten wijst iemand op een speciale labyrint tegel voor de ingang. Dit is een QR-code (Quick Response, vlug antwoord), een verdere ontwikkeling van de streepjescode. Met een smartphone haal je de informatie op, maar dat speeltje heb ik (nog) niet. De QR-wandeling gaat langs 15 bezienswaardigheden. Ze zijn er modern!

We zijn allemaal eerst toe aan een bakje koffie om daarna het museum te verkennen. Een filmpje is een goed begin. Men herinnert o.a. ook aan de grote stormramp van 1 febr. 1953 waarbij in Nederland 1835 mensen verdronken; in België 28. Het was een zondag en ik zat in de poësis van het college te Torhout. Met klaskameraden Roger en Remi zijn we er toen uitgemuisd en per fiets tegen de storm in naar Oostende gereden. De binnenstad stond onder water en ook hier waren mensen verdronken.  Het ziedende water was over de zeedijk en de kaaimuur van de vissershaven gezwiept, had de kasseistenen weggespoeld en erg diepe geulen uitgegraven. Van zeer dichtbij heb ik toen de piepjonge koning Boudewijn gezien.

Het stadhuismuseum is een fijne belevenis. De wortels van de Meekrab voor het rode kleurpigment waren vroeger een belangrijk handelsproduct. Mooi dakgebinte.

Na het museumbezoek volgde nog een door onze Nederlanders gegidste wandeling.

Terug de bus op ,de zeelandbrug en door de Zeeuwse fruitstreek over Goes en Kapelle, bekend om zijn fruitmuseum, naar Wemeldinge. Het dorp verder is het bekende mosseldorp Ierzeke.

Te Wemeldinge wordt voor de 15 de maal de ‘Kunst en Natuurroute’ ingericht. Vandaag 19 augustus is het de afsluitdag. 44 kunstenaars betrekken zeer verschillende locaties. Als je alles wil bezoeken valt er flink te wandelen. Men geniet gewoon van de natuur in het dorp.

Eerst hadden we een fijne lunch in ‘De Oude Sluis’ met Paulette en Anita.

FOTO’S

Zierikzee   1

De Nobelpoort uit de 14 de eeuw

De massieve St. Lievensmonstertoren.

Op Stap

Wachtend voor het stadhuismuseum

Welkom

Peter gaf het commentaar

Dinora

Vrouwen

Op de bank

 Zierikzee   2

Stadhuistoren

Trouwzaal

Zolderzaal en gebinte

Stilleven

De waag

Wortel van de meekrab

Ermee geverfde saai

Laken

Zeearend, werd er honderden jaren geleden gehouden als symbool

 Zierikzee  3

Einde bezoek stadhuismuseum

Detail stadhuis

Toren spits stadhuis

Oud huis

Markthal rechts naast de gedempte binnenhaven

Vismarkt

Op stap

Aan de haven

Bus

Met Guvelingen naar Oost-Duitsland

1-4/8

Guvelingen is de Kring rond de Tuinbouwschool van Sint- Truiden. www.stugu.be   Eddy Leclere is al 12 jaar voorzitter. De kring blijkt meer dan 70 jaar te bestaan. Raf Rutten, verkoper van Boomkwekerijen Carolus heeft in de streek vele contacten en nam ons ter plaatse op sleeptouw.

Hotel Ibis met 3 grote blokken is zeer centraal gelegen in Dresden.

De warme avondwandeling in Altstadt Dresden in het Engels werd zeer gesmaakt. Voor ons was het een fijn weerzien na zeven jaar. Toen werden we in het Esperanto gegidst.

En zeggen dat al het moois dat we zien herrezen is uit de as van het zware geallieerde bombardement van 13 februari 1945 met als sluitstuk de heropening op 3 oktober 2005 van de protestantse Frauenkirche, met ervoor het standbeeld van Martin Luther.

FOTO’S      BEZOEK AAN DRESDEN

Groep met gids

Idem

Vele torens

De gids

Een paleis

Het 5 sterrenhotel. Hier kost een kamer €5000 per nacht, ontbijt niet inbegrepen

Op naar de Zwinger, het beroemdste bouwwerk van Dresden.

Het barokke poortgebouw

Idem

VERVOLG  1

De groep op het binnenplein

Op het binnenplein

Doorgang naar de Theaterplatz

We komen op het plein met rechts de Katholische Hofkirche en aan de buitenkant de hofburg zelf

Toren van de hofkerk

Links ligt het Semper theater

Het pantergespan

We staan voor de Hofburg

Nog de hofburg. Rechts ziet u de verbinding boven de staat met de hofkerk

VERVOLG  2

Links is de historie van Saksen uitgebeeld op 24 000 tegels van porselein van Meissen

De trotse koningen

De burgers

Elbebrug

Op de wandelkaai bij de kunstacademie

De overkant

De heropgebouwde Frauenkirche

Er voor het standbeeld van Martin Luther

Dessertwandeling na het avondeten

Oost-Duitsland   2/8

Op donderdag 2 augustus stond het bezoek aan Sachsen Obst, in de streek onder Leipzig op het programma. In de coöperatie werken 4 geïntegreerde bedrijven maar ook een biobedrijf. Opvallend is dat er weinig peren geteeld worden: 100 Ha tegenover 900 Ha appelen. Krieken worden veel geteeld: 150 Ha en zelfs 43 Ha hazelnoten.

Na de uiteenzetting volgde de rondrit in een zeer golvend landschap en kronkelende wegen. De nieuwe aanplant gebeurt met GPS plaatsbepaling en betonpalen. Curieus is dat de palen in biopercelen bruin gekleurd zijn.

Na het middagmaal ging men de aanplantingen verder bekijken.

Ik maakte met Aleide het alternatieve programma mee: gegidste rondleiding naar de twee kastelen van Wermsdorf, maar binnen mochten we niet. Echter ook buiten was veel te bewonderen. Slechts op het einde kwam een regenvlaag.                                                      We konden gelukkig tijdig schuilen.

De chauffeur kreeg een lift om de bus te halen. Bij het opstappen zei hij dat we dringend de uitgeregende mannen moesten gaan ophalen.

We stopten echter bij een bedrijf en de mannen waren daar. Ze waren droog, maar het vocht spoelde zo naar binnen uit grote bekers waarop stond ‘Sachsen Obst’.

FOTO’S

Aankomst bij Sachsen Obst

Bedanking van de directeur na zijn uiteenzetting met illustratiemateriaal.

Rode peren

Aan de voet van de peren had men zaagsel gelegd. Dit belette het dieper invriezen ’s winters en brengt humus in de bodem.

We stappen uit

Hun nieuw ras

Meer dan 50 ton te oogsten. Hier geen verminderde vruchtzetting dit jaar.

Medewerker

Medewerker

Bioappelen

VERVOLG   1

Bioappel-aanplant

Streuobst : oude peren langs een zijweg

Streuobst met appelen. Deze hoogstambomen hebben niet alleen een schoonheidsfunctie . Het fruit dient voorverwerking.

Zonnepanelen farm

We zien meerdere windmolenparken

Zo’n windmolen is wel indrukwekkend

Oooievaar

Lunchtime in een plaatselijk restaurant

De mannen worden afgezet en wuiven ons na als we vertrekken naar Wermsdorf.

VERVOLG  2

De gids heeft zich bij ons gevoegd.  Het valt wel een beetje tegen als we vernemen dat we nergens binnen mogen.

De gids is wel interessant en heeft veel illustratiemateriaal bij. Eigenlijk zijn we meer geïnteresseerd in fruit dan in de Saksische koningen. De gebouwen zijn wel indrukwekkend.
Op het einde moeten we gaan schuilen voor de regen.

Het eerste jachtslot

Je passeert onder een koepelpoort

En komt op een groot plein omzoomd door gebouwen

Met rechts de Koninklijke residentie: de Hubertusburg, het grootste jachtslot van de koningen van Saksen in barok-stijl, begonnen in 1721.

De mannen zijn helemaal niet nat van buiten;

Maar wel welgezind.

Oost-Duitsland 3/8

Vandaag staat het bezoek aan de fruitstreek ten zuiden van Dresden op het programma. We rijden door een streek helemaal beplant met fruitbomen, haast allemaal appel, ontzettend grote velden.

Eerst staat de directeur van de coöperatieve veiling VEOS ons te woord. Het is een druk bezette man, want enkele keren is er onderbreking door gsm gesprekken, business as usual. Hij coördineert de gezamenlijke, massale verkoop van honderden hectare grote bedrijven die samen handel drijven.

Ik had de indruk dat op een aantal gerichte vragen niet het gewenste antwoord kwam? Maar ik ben maar een volslagen leek in deze materie.

Daarna ging men grote spuitmachines bekijken waarmee men een groot aantal hectaren per dag kan behandelen. Dit bedrijf was verder een echt industrieel-archeologische site met tal van machines van enkele decennia geleden die te wachten staan op een desbetreffend museum.

Na het middagmaal op een soort regionaal winkelcentrum bezochten we het bedrijf van de heer Beck.

Voor de Wende was hij bedrijfsvoorlichter en bouwde sinds 1989 een bedrijf uit van 165 Ha.

Ik had de indruk dat onze telers de teeltvoering met rassenkeuze, kwaliteit en kwantiteit (gemiddeld 50 ton per ha), al een paar jaar machinale snoei en hagelnetten konden waarderen.

De pluk begon met vroege Golden en Piros, een ras van Pillnitz.

Mij viel op dat toch een aanzienlijk aantal van dit laatste ras bezweken was aan kanker.

Men beschikt hier over uitstekende fruitgronden. Ik hoorde dat men al 3 maal na elkaar, tweemaal herinplant, zonder problemen bomen op M27 kon telen

FOTO’S.

In deze streek zie je bijzonder veel windmolens

Aankomst bij de coöperatieve VEOS

De secretaresse ontvangt ons

Dan komt de directeur

Meermaals is er onderbreking voor een GSM

Twee telers zijn mee van de partij: Griesbach (33 ha) en Beck  (165 ha).

Idem

De groep

Allemaal fruit

VERVOLG  2

De mooi gepresenteerde Schnitzel

De eretafel

Piros

Idem

De Piros is vrij kankergevoelig

Met de heer Beck bezochten wij zijn aanplantingen

De heer Beck

De groep

Bedanking

Pillnitz Oost-Duitsland 3/8 

Laatst staat het bezoek aan het proefstation te Pillnitz op het programma. Ik had er naar uitgekeken want daar doet men al 40-50 jaar onderzoek naar resistente rassen om minder te moeten spuiten.  Andere onderzoeksinstituten zijn daar pas veel later mee begonnen.                                                                                In mijn natuurlijke tuin heb ik een aantal van hun rassen staan. Het meest tevreden ben ik over Relinda, een bewaarras dat steeds goed draagt behalve dit jaar; totaal bevroren. Remo is een grote appel voor sap. Rewena is ook een winterappel evenals Resi die ik pas dit jaar aangeplant heb. Reanda is de ontgoocheling. Re staat voor resistentie maar bij dit ras is deze doorbroken.

De Pi-rassen waren minder resistent tegen schurft. Het bekendste ras Pinova werd dikwijls beschreven als resistent maar is dit allerminst. Het is wel een regelmatige drager, doch dit jaar alles bevroren. In een bijna schurftvrij jaar waren het prachtige appelen. Van Pilot heb ik maar een tak. Het vroege ras Piros hadden we eerder op de dag kunnen proeven; goed, maar mijn voorkeur gaat toch eerder naar Early Golden.

De aankomst bij het proefcentrum was opvallend: zeer kleurrijke bloemenborders. Men viert immers dit jaar het 90 jarige bestaan. Men is er gestart in 1922.

Frau Kraus(?) ontving de groep. Naast onderzoek op fruit doet men ook onderzoek op groenten en planten; daarnaast ook op druiven. Uit lectuur merkte ik dat er in die streek ook aan wijnbouw wordt gedaan. Er is een Weinstrasse in deze streek, maar daar kwamen we niet.

We werden meegenomen naar de percelen met de gangbare rassen waarop men pas onlangs gestart is met mechanische snoei. Ik hoorde de opmerking van onze mensen dat men als onderzoekscentrum op dit punt al veel verder had moeten staan. PCF Kerkom bij ons speelt een betere voorlichtingsrol.  Men had het ook over hagelnetten. Er werd uitgeweid over de lange duur bij het onderzoek naar nieuwe rassen, maar bij een dergelijk perceel geraakten we niet. Terwijl men aan de ene kant naar de appelen stond te kijken ontdekte ik aan de andere kant een proefveld van krieken in biologische teelt. Dit kwam echter niet ter sprake.

Gelukkig kreeg achteraf iedereen een brochure met al hun op de markt gebrachte rassen ‘Pillnitzer Obstsorten’ uitgave 2009: appelen, peren, kersen, krieken, kersenonderstammen Piku, pruimen, aardbeien, veredelde lijsterbes, Josta’s Jochina en Jocheline, een vitamineroos en de resistente (ook gedeeltelijk tegen luizen) appelonderstammen  1, 2, 3 (vervangers voor M9) en PI 80, vervanger voor en beter dan M26, vroegere en iets hogere vruchtdracht. Toch indrukwekkend.

Daarna reden we naar de aanleg van de stoomboot (Dampfschiff) op de Elbe voor de terugvaart stroomafwaarts naar Dresden, ongeveer 15 km. We vonden nog een plaats helemaal vooraan. Je schrikt als de stoomfluit een eerste maal oorverdovend losbarst.

Betoverend is het opdoemen van het stadssilhouet van Dresden met de vele torens. Een heerlijke avond.

FOTO’S  (van mijn vrouw Aleide Lagrou en mezelf)

Bloemen naast de toegangsweg

Idem

Frau Kraus(?)  ontvangt de groep

Idem

Er is nog een medewerker bijgekomen

Medewerker

Vitamineroos

Bij de Pillnitz appelen

Namenlijst der rassen