Wisselend Fruitjaar

Ik neem me voor hier meer over te berichten dit jaar.

Van Andre Vandenberghe van de

Fruitwerkgroep "VELT-Beernem".

Wat betreft de fruitoogst, ook hier zal deze dit jaar niet overvloedig zijn. Een beetje pruimen, de peren zullen wel goed zijn, en van de appelen is het zeer wisselvallig. Vanda en Alkmene zijn hier goed, daarentegen is alle bloei van de Boskoop afgevallen wegens niet bevrucht. Andere appelsoorten zijn ook zeer wisselvalig wat dracht betreft. Dus zeker geen goed jaar voor de appelen. Perziken zullen we er een paar hebben, maar geen grote hoeveelheden.

Ik denk dat de oorzaak velerlei is, te koud weer, dus onvoldoende kiemen van het stuifmeel, en door het koude weer onvoldoende insecten die bevruchten, geen bijen die vliegen bij dit koude weer, en neem er maar bij de bijensterfte die veel koloniën gedecimeerd hebben.

Bij mij is Vanda eveneens goed. Ik ben Alkmene gaan bekijken: opvallend veel schade door de Kleine Wintervlinder en haast geen vruchten. Het betreft de ene helft van een forse boom op onderstam M7. De andere helft is Schone van Boskoop. Hier is de bladstand veel beter en zijn er een beetje vruchten.

De peren doen het hier ook goed.

Weinig pruimen.

Het wordt wel een uitstekend notenjaar.

http://www.fruitwerkgroep.yucom.be

E-mail: fruitwerkgroep.velt.beernem@gmail.com

P.S.

Zondag 16 juni 2013. Herkennen van voedingsgebreken, ziekte- en insectenaantasting.

Van 09u30 tot 12u00.

Bij Lieve en Gilbert Putman. Lattenklieverstraat 156 te St.Joris.

Komen aan bod:

·        Hoe voedingsgebreken herkennen en verhelpen.

·        Algemene ziekte beelden in de fruittuin herkennen. O.a. vruchtboomkanker, schurft, witziekte, enz...
En, wat is hieraan te verhelpen op een ecologische manier.

·        Aantasting van boom en vrucht door insecten herkennen en ecologisch voorkomen en bestrijden.

·        Enkele ecologische middelen en nuttige insecten voor verhelpen aan deze ongezonde toestanden.

·        Ook wordt aandacht besteed aan de nieuwe reglementeri

13-06-2013, 11:08 geschreven door Daantje

Vulkanisch Gesteentemeel

Al 40 jaar gebruiken de ecologische telers steenmeel: basalt, lava, bentoniet…

Ik kreeg volgende link door

Vulkanisch steenmeel op Hollandse bodems

Op Bezoek bij Peter Vandendaele  van Bio-Pajottenlandersappen

Peter heb ik in het begin der tachtigerjaren leren kennen als lid van Veltjeugd.  De kernleden, waaronder onze dochters maakten eerst deel uit van Natuur 2000, een jeugd-natuurbeweging in het Antwerpse.  Uit onmin met de voeding op de kampen begon een kern met een eigen groep. De haast wekelijkse activiteiten waren vooral natuurstudie en uitstappen en kampen. Meerdere malen naar de Kalmthoutse heide. Maar ook naar het Centraal Massief in Frankrijk in 1982. We gingen er onze dochters ophalen en er werd nog een week wandelen op de GR-paden aan toegevoegd. Op het einde van die week vernam ik het overlijden van mijn vader, 92 jaar oud. We hadden hem nog bezocht op de heenreis.

Veltjeugd telde een goede 50 leden. Hun blad ‘Paloke’ typten ze met onze schrijfmachines op stencils die dan hier uitgedraaid en samengeraapt werden, gebundeld en geniet; alles op één dag. Het waren gezellige dagen. Meerdere keren gingen ze ook helpen bij de toenmalige bioboeren.

Peter Vandendaele is al 25 jaar gevestigd te Pepingen in het Pajottenland. Aan het huis grenst een majestatische hoogstam boomgaard. Er staan nog enkele honderd jaar oude bomen. Ik verwonderde mij vooral over de gezonde kriekenbomen, diverse cultivars Schaarbeekse krieken, waaronder de selecties van Gemboux. Maar ook zeer grote en vrij gezonde noordkrieken. Bij mij in het Kempische zand heb ik die al 30 jaar geleden moeten rooien. Het begon met afstervende takeinden door de monilia. Als er vruchten waren werden die pas het laatst aangetast. Na een paar jaar is de boom zo verzwakt dat hij zelfs niet meer bloeit. Ik heb mijn 5 rassen gerooid. Er was wel geen Schaarbeekse kriek bij.

Mijn Kempische pruimen lijken eenzelfde weg op te gaan.

Een spreuk die ik bij de beginjaren van de bioteelt vaak hoorde: "De grond van de zaak is de zaak van de grond!"  kwam uit mijn onderbewuste naar boven.  Goede leemgronden zijn veel beter geschikt voor grootfruit. In zandgronden doet ook kleinfruit het redelijk goed. Maar de lekkere braambozen lijden dan weer onder strenge wintervorsten.

Van een vorig bezoek bij hem bracht ik een chip mee. Ik dacht een Winterramboer. Het zou eerder een Grijze Winterreinette kunnen zijn. Deze herfst moet uitsluitsel kunnen geven.

Bij een glas appel-framboos en appel-bosbes (echte, geen blauwe bes) vertelde Peter over zijn bedrijf: meer dan 20 verschillende bio-sappen. Het bedrijf telt 8 Ha eigen bio-boomgaarden.

Marc Lateur van de Universiteit Gembloux heeft onderzoek gedaan naar de beste appelrassen in bio-teelt voor appelsap: Reinette Hernaut, Reinette de Waleffe, Reinette Baumann, Reinette de Blenheim, Reinette des Capucines, Eisdener Klumpke, Joseph Musch, Keuleman, Suntan, Trezeke Meyers. Belangrijk is betrouwbaarheid, volume en aroma.

Interessant was ook te vernemen dat Gembloux nog een 3 tal nieuwe rassen voor hoogstam (enkel nog op nummer) en zelfs een zevental voor laagstam aan het uitproberen is.

Gembloux werkt volledig biologisch.

www.pajottenlander.be

Velt Open-Tuinen dag 2 juni

Vandaag was het blijkbaar eindelijk weer een droge dag in deze zeer late, natte en koude lente.

Gisteren kwamen we terug -en dan met een ambulance, 2 bestuurders, een man en een vrouw, 950 km, waarbij vele uren in de regen, in 10u15' met 1 sanitaire stop, met het bed naar de gehandicapten wc en 2 maal tanken, immers in Italië is de brandstof het duurst- uit Zuid-Tirol, het gebied dat na de eerste wereldoorlog bij Italië aangehecht werd. De bus doet er 3u langer over met o.a. de verplichte stops. We waren er met de senioren van Zoersel in het 4 sterren hotel Terentnerhof in het dorp Terenten, op een hoogteligging van 1250 m. Het was er net als hier geen te best weer.

De tweede dag bezochten we de burcht Taufers en op de weg terug kwam Aleide ongelukkig ten val en liep hierbij een enkelvoudige breuk op boven de knie. In het hospitaal van Bruneck op 16 km, kreeg zij en serieuze blok aan het been: een zware plaaster tot boven de knie. Dat maakt je behoorlijk gehandicapt en meteen werd ik verpleger.

Gelukkig had ik het fruitboek Apfel- und Birnesorten Europas voorgestelt auf der  EUROPOM 2005 in München, uitgave Obst- und Gartnerbauwverlag München bij , ISBN 13:978-3-87596-120-1.

Er worden 495 appel- en 100 perenrassen in beschreven. (In het Duits spreekt men van Sorten). Op de linker bladzijde staan er 5 beschrijvingen en op het rechter blad de 5 afbeeldingen.

Ik was er vele uren mee zoet.

Het ontstaan wordt vermeld; de rijpheidstijd; de vrucht wordt beschreven: grootte, kleur en fijnheid van het vruchtvlees, sappigheid, zuurzoet gehalte en al of niet aroma. Vervolgens de aanwending: vers gebruik, gebruik in de keuken en mogelijke verwerking. Aanplant als laagstam voor het huishouden of als half- of hoogstam voor de Streuobst (zeg maar als landschapselement, of als wegbeplanting  (Iets wat wij spijtig genoeg niet kennen). Als besluit enkele interessante opmerkingen.

Korte, duidelijke, Duitse degelijkheid.

Vandaag was er behoorlijk belangstelling voor de open Velttuin: 49 man registreerden zich, maar bij een aantal werd dit vergeten. Het viel mij op dat er meer niet-Veltleden bij waren dan in het verleden. Een drukke dag met veel vragen en vooral interesse voor het vele kleinfruit. Als gevolg van deze koude lente is nog geen enkele aardbei rijp. Vorig jaar deze tijd waren er al de eerste aardbeien Sonata en dit jaar zelfs nog geen enkele rijpe Clery, een vroeg ras dat minstens een week vroeger rijp is dan Sonata.                                                      Ik zag onder andere Eddy terug die de twee Velt-weekreizen meemaakte die ik in 1999 en 2002 inrichtte naar Engeland. Enkele maakten van de gelegenheid gebruik om insectengaas aan te schaffen.

Dank zij het goede weer was ook Aleide van de partij. In haar rolstoel kon zij menige geïnteresseerde laten genieten van haar rijke ervaring.

Een speciale attractie was ook de permatuin die Berten bij ons heeft. Hij gaf uitleg over de manier waarop hij hier 3 jaar terug mee begon.  Berten is ook medewerker op het pas gestarte permatuinproject van de Veldstraat te Zoersel. Sommige van onze bezoekers waren ook daarin geïnteresseerd.

Maar ook minder goed nieuws: het in de vorige blog aangekondigde 12 de Afrikaans Tuinfeest op 7 juli wordt als gevolg van het accident met de organisator Aleide spijtig genoeg afgelast.

Naar de Bruinkoolontginning bij Aken

Met de senioren van de Landelijke Gilde met 2 bussen van De Blauwvoet  (Balen) naar Vaals (Nederlands Limburg) met het Drielandenpunt, het hoogste punt van Nederland: 321m. en dan verder iets voorbij Aken naar de Bruinkoolmijnen.

Wij zitten boven op de dubbeldekker met 70 plaatsen. Onderweg rijden we door de regen. Chauffeur Yves vertelt mij dat hij vooral op Londen rijdt.

Na de koffiestop in het restaurant bij de Wilhelmina-uitkijktoren van Vaals  stapt de gids op de bus. Hij wijst ons de interessante plaatsen van de streek. We hebben relatief geluk: het regent niet meer, doch het zicht is niet zeer helder.

Te Aken toont hij de gespecialiseerde brandwondenkliniek en vertelt hij over de grote universiteit met 60.000 studenten, die tot in Nederland een kot zoeken, slechts een 5 tal km verder.

Vandaar naar de plaats Inden, een van de drie bruinkoolontginningsgebieden in de streek, niet ver van Aken.

Te Eschweiller met de indrukwekkende elektriciteitscentrale –wordt o.a. gestookt met bruinkool- verlaten we de autoweg om naar het eerste uitkijkpunt te rijden.

De groeven zijn reusachtig en de machines navenant. Men graaft tot ongeveer 200m diep. Een reeks panelen geeft uitleg. Zie foto’s.

Na de ontginning over enkele tientallen jaren wordt het een groot meer, See in het Duits. Iets dergelijks hebben we gezien bij het bezoek vorig jaar met Zoersel aan Gräfenhainichen (bij Leipzig, in het vroegere Oost-Duitsland) waarmee de gemeente verbroederd is. De ontginning is daar al 20 jaar gestopt, grote meren, doch een 5 tal van die reuzen-machines heeft men samengebracht rond een openluchttheater.                                 (klik in de rechtermarge op de blogs 22/10-28/10 2012 . Als je bij zoeken bovenaan links Ferropolis intypt krijg je slechts een gedeelte te zien en spijtig genoeg niet de machines)

Daarop rijden we naar de grote uitkijktoren. Er zijn een 20tal gegadigden voor de beklimming van de 216 gemakkelijke treden.  In de namiddag, vanaf 14u kan je wel met de lift.

We rijden weer naar het grote restaurant te Vaals voor een degelijk middagmaal.

Daarna gaan we opnieuw op tocht met de gids door het mooie, groene, golvende Limburgs landschap.

Eerst staat een bezoek aan een schapenboerderij op het programma. Het begint opnieuw te regenen en op een bepaald moment ook te hagelen. Het uitstappen gebeurt in de regen. Er stond een demonstratie van schapen-drijven op het programma, doch daarvoor is het geen weer. Ik schat het rond de 10°.

De boer, man met baard en bruine hoed, een echte herder geeft uitleg. Hij kweekt een paar duizend schapen en heeft 8 schaapsherders in dienst, die elk met een kudde natuurgebieden onderhouden. Dit brengt verschraling mee van de gronden met als gevolg een grotere soortenrijkdom aan planten en bloemen. Vervolgens gaat het naar de stallen. Een aantal geïnteresseerden verdringt zich rond de herder.

Het doet deugd weer op de warme bus te stappen.

Als we verder rijden is de regen gestopt. We dwarsen een reeks dorpjes met nu en dan een mooi panorama. We komen o.a. ook door Valkenburg. Te Margraten zijn we nog net voor sluitingstijd (17u) op het Amerikaans kerkhof met 8.000 graven en nog eens 2.000 namen van de vermisten op de muren. Velen vielen in de slag van de Ardennen. Bij het binnenrijden zie je bij het huis van de Amerikaanse conservator een knappe boomgaard. De gids vertelt dat er te Margraten nog een fruitveiling is. Zuid-Limburg is naast De Betuwe, Zeeuws-Vlaanderen en de Flevopolder nog een belangrijke fruitstreek. Hier is ook de grote boomkwekerij Frijns gevestigd. In het verleden ben ik er een paar keer geweest. In Echelrade, dorp van de Fusiegemeente Eijsden-Margraten bezocht ik een achttal jaar geleden Marc Vandewall, kweker van de prachtige, resistente herfstappel Colina. Hij ontwikkelde nog een paar beloftevolle rassen, doch ik heb er geen verdere informatie over.

In de particuliere tuinen zie je ook meer fruit dan bij ons en er zijn eveneens (rest)boomgaarden. Hetzelfde in Duitsland. Niet ver van de bruinkoolontginning bloeide nog een late appelboom; een courtpendu of een Reinette de France?                                                                            

Nog een derde maal naar het restaurant te Vaals voor het avondmaal. Bij momenten breekt zelfs de zon door en dan naar huis.

Het viel mij in de bus op zo weinig vermoeide mensen te zien. Blijkbaar zorgde de avondmaaltijd voor nieuwe energie, ook voor mezelf.

FOTO’S van mijn echtgenote Aleide. U zijt alvast welkom op het 12 de Afrikaans Tuinfeest op zondag 7 juli in de namiddag op de Lage Weg 60 te 2980 Halle-Zoersel.

Info: aleide@cozoego.be ; www.cozoego.be

tel 03 383 12 37

De Wilhelmina uitkijktoren bij het restaurant in Vaals

Op het uitkijkpunt van de groeve bij Inden

Uitleg over bruinkool

Reusachtige machine

Yves, de chauffeur heeft iets opgemerkt

De mijn

Idem

De elektriciteitscentrale van Weisweiler die hoofdzakelijk draait op bruinkool

Vervolg

De centrale van Weisweiler

Uitkijktoren

De rivier Inden

Boomgaard

We passeren de centrale

Ze tappen ook het het vaatje van de zonnepanelen

Koolzaad

De brandwondenkliniek te Aken

VERVOLG   2

Medereiziger-duivenmelker uit Wommelgem weet mij iets leuks te vertellen

Huis in vakwerk

Naar de schapenboer

Zijn plakkaat

Schapenboer

In de stal

Toehoorders

De zwarte kop van het Suffolk-ras

Boomkweker Louis Mampay van Viersel op de voorgrond

VERVOLG   3

In de stal

Herdenkingszuil van het Amerikaans kerkhof te Margraten

Tekst

Landschap

Wolken

Geploegd land

Melkkoeien van het Hollands ras

Het wordt vroeg avond bij het terugrijden

Kasteel van Freÿr

Met KVLV Halle en Schilde

Het is betrokken maar de voorspelde regen blijft, op wat spatjes na, uit.

In het Brabantse zien we af en toe geel oplichtende koolzaadvelden. Voorbij Namen is het vooral een weidestreek.

Het kasteel van het dorp Freÿr, gemeente Hastière- vroeger dagelijks in het nieuws met het aantal opgehaalde schotbalken- ligt op de linkeroever van de Maas, ongeveer halfweg Dinant-Givet.

De parkeerplaats is nauwelijks te zien en Gerard, de chauffeur zet ons toch af bij het kasteel. De smalle weg er naartoe is weinig geschikt voor bussen. Als je uit richting Dinant komt is het kasteel en de parking te weinig duidelijk en te weinig uitnodigend aangeduid.

De gids vertelt dat dit het enige, lang geleden, heropgebouwde kasteel in renaissancestijl is in de buurt.  Door de smeedijzeren toegangspoort betreden we het binnenplein met eeuwenoude kinderkop-kasseien. De gebouwen aan de zuidkant werden halverwege de jaren 1700 afgebroken en vervangen door het smeedwerk. Aldus was er meer licht en warmte van de zon voor het kasteel. Tevens werden toen de tuinen in de klassieke stijl van Le Nôtre aangelegd. Men spreekt hier van een Versailles in het klein.

Het interieur is een prachtige verrassing: wandtapijten, kostbare meubilering, plafondfresco’s, grote schilderijen met jachttaferelen en verder portetten van belangrijke heersers en familieportretten. Sinds 1410 is het kasteel nog steeds in handen van dezelfde familie, reeds 20 generaties. De gids weet boeiend te vertellen.

In 1995 was er een grote overstroming: de Maas buiten haar oevers. Binnenin stond er 1m water: veel schade. Alles is prachtig hersteld. Op een deur zijn de sporen nog te zien (foto).

Lodewijk XIV heeft er gelogeerd. Die was op veroveringstocht. Vroeger had hij al Frans-Vlaanderen aangehecht bij Frankrijk. Nu wou hij veel verder doorstoten. Aanvankelijk had hij succes, maar de Alliantie (Holland, Oostenrijk en Engeland), geleid door de eerste hertog van Marlborough, John Churchill, die in de Cotswolds (Midden Engeland) Blenheim Castle optrok, genaamd naar Blenheim in Beieren, waar hij een belangrijke slag had gewonnen, won het pleit. Winston Churchill, een nazaat werd er geboren. Fruitliefhebbers kennen de Blenheim Orange, een lekkere herfstappel die daar ontstond.

We herinneren ons nog de verwoesting en beschieting van Brussel in 1695. (Blog van 6/4/2013 over de vorige uitstap. Je kan bij Zoeken, linksboven Brussel invullen). Had Lodewijk XIV gewonnen, dan waren wij nu misschien Fransen?

We zien de 18 de eeuwse koets van de kinderen, met alles erop en eraan, gebouwd door een Brusselse koetsenmaker, wiens bedrijf destijds werd overgekocht door de familie d’Ieteren, nu welbekend van Volkswagen-Audi.

Vervolgens gidst een mevrouw ons door de tuinen in klassieke stijl. Er is de lengteas, aansluitend op het kasteel, met waterpartijen en sterk geknotte bomen. De lindes zijn vrij oud maar bleven beperkt in groei door de sterke snoei. Verjonging komt door een nieuwe scheut. Dit kan zelfs binnenin in de vermolmde binnenkant van een boom (foto).

Dan is er een dwarsas die boven op de helling bekroond wordt door een paviljoen in Roccoco-stijl.

In het tweede gedeelte van de lengteas weer waterpartijen, maar alle aandacht gaat nu naar de appelsienenbomen in bakken met openklapbare wanden voor het onderhoud. Drie exemplaren zouden al 300 jaar oud zijn. Het zijn grote bonsai-bomen. Achteraan vinden die in het koude seizoen een plaats in de twee oranjeries, de oudste van de Nederlanden. Immers appelsienbomen verdragen hoogstens -2°.

In de oranjeries kunnen ze aan een katrol omhoog getild worden voor (wortel)snoei en vervanging van de grond.

We zien nog enkele andere tropische boompjes.

Tussen de hoge hagen wandelen we omhoog tot aan het roccoco paviljoen met prachtig stucwerk. In het kasteel had de gids ook al gewezen op het zeer oude, nog intacte stucwerk.

Bij de hagen zien we veel bloeiend daslook. De gids spreekt van ail des ours, berenlook, naar de wetenschappelijke naam Allium ursinum. De chauffeur komt ons ophalen naast het renaissance kasteel en de Maas.

Voor mij was dit een onverwachte schoonheidsbeleving. Freÿr is wellicht te weinig bekend; maar ligt ook in een uithoek van het land.

Zie de vele foto’s van Aleide

1.Koolzaadveld

2.Veeteeltstreek

3. We stappen uit

4. Gids

5. Zonnewijzer in de kasseien

6. Interieur

7. Jachttafereel

8. Smeedijzeren balustrade

9. Het peil van de overstroming van 1995 is nog duidelijk te zien op de deur

VERVOLG

10. Zaal

11. Wandtapijt

12. Haard met vuurplaat

13. Wandtapijt

14. Nog eens de haard

15. Schilderij

16. Echte koets op maat voor de kinderen, 18^de eeuw

17. Zoldering

18. Kamer

VERVOLG  2

19. Schouw in streek-marmer

20. Stucwerk in de kapel, heel oud, nog intact

21. Vertrek

22. Tuin

23. Tuin

24. Oude lindemet binnenin deopvolger

25. Kwekeling

26. Paviljoen

27. Gidse

VERVOLG  3

28. Gidfse met appelsienboom

29. Oranjeries

30. Citroen?

31. Katrol

32. Gewelf oranjerie

33. Hagen

34. Maria Van Wesenbeeck (met rode sjaal), reisleidster-voorzitster

35. Stucwerk in het roccocopaviljoen

36. Kasteel van Freÿr aan de Maas

Grotten van Han

Over Dinant rijden we naar de autoweg. We passeren het centrum, bekroond door de citadel. Saxofoons langs de weg verwijzen naar de beroemde inwoner, muziekinstrumentenmaker Adolphe Sax.

We rijden naar Han, afrit Wellin op de E 411, net op Luxemburgs grondgebied, afslag naar links, nog een 10 tal km, terug in de provincie Namen.

We eten in restaurant Pavillon, op het domein van de Grotten, eigenlijk vlak bij de uitgang van de grot, zoals we later merkten. We proeven een Blonde van Han. Chauffeur Gerard- Gerarke voor de dames, zoals hijzelf zei- ging de bus halen om ons terug naar het Centrum te brengen, waar een treintje vertrekt naar de grotten.  Na het bezoek aan de Grotten is het restaurant gesloten en rijdt het treintje niet meer.

Het is 65 jaar geleden dat ik Han bezocht op schoolreis (1948).

Ik zat toen in de zevende voorbereidende. Ik werd speciaal in het oog gehouden door de onderwijzer van het 4 de leerjaar. We wandelden in het dal naar de grotten en toen ik even wat hoger wou klimmen werd ik onmiddellijk ter orde geroepen. Zou men mij nu relatine gegeven hebben?

Nu wandel je in de grotten heel comfortabel op een gebetonneerd pad, met veel trappen op en af, een traject van 2 km. Toen was alles nog veel primitiever, slijkeriger en avontuurlijker. Op een bepaald traject deed men het licht uit en liep men op de tast. In de grote zaal is er nu een klank en lichtspel –best te genieten-; toen kwam een man in het donker met een brandende fakkel naar beneden gelopen.

In die tijd verliet men de grot per boot en weergalmde een kanonschot. Nu wandel je naar buiten en braakt nog steeds een kanonschot. Een echogalm heb ik deze keer niet bemerkt.

FOTO’S

Dinant, met zijn Citadel

Hier werd de uitvinder van de Saxofoon geboren, Adolphe Sax

Gerard, de chauffeur

Op het treintje

In de grotten

Voor de Regen

Gisteren was het koud en viel er veel regen en nauwelijks 10°, geen groeiweer. Vandaag is het nauwelijks beter. Vanmorgen, voor de nieuwe regen enkele foto’s genomen.

Links Seringen: stond er al vele jaren voor we hier in 1962 kwamen. Er achter staan 2 samen groeiende kerspruimen of myrobolanen, 7-8 m hoog, ongeveer 10 jaar. Rechts steekt een pas bloeiende tak van de oude Bellefleur in de lucht. De boom is meer dan 100 jaar, maar ligt geveld door de storm van augustus 1992. De oude kruin is twee jaar geleden bezweken (te vinden op de blog). Maar er zijn enkele nieuwe takken gegroeid.                                                                                        Rechts bloeit de appelbes (Aronia melanocarpa), cultivar Viking.

OPEN Dag  Prov. Tuinbouwschool Mechelen

5 mei

Ik wou wat van het aanbod tomaten van Guy De Kinder. Hij is er leerkracht.  Veel bekender is hij als medeauteur van de 'Fruitencyclopedie' en de website  'De Houtwal'. Eerst naar de fruithoek en kwam er in excellent gezelschap terecht. Ik zag er Louis Hoegaerts terug, hersteld van zijn gezondheidsproblemen van vorig jaar. Hij noemt zich een verzamelaar en heeft 800 rassen van appelen en peren. Momenteel bouwt hij zijn collectie om naar het haagsysteem. Met fierheid vertelde hij over de formidabele rozen in het Vrijbroekpark te Mechelen waar hij verantwoordelijk tuinier was. De verwezenlijking haalde de internationale pers en van overal ter wereld kwam men kijken.

Men kwam vragen naar druivenplanten. Met het ziekteverlof van Vincent waren die er niet. Er waren jaren dat hij hier stekken kwam snijden.

Het was mij een genoegen er Roger Van Engelhem  te leren kennen. Hij verzorgde er de stand van De Volkstuin. Als o.a. oud-leerkracht van Vilvoorde heeft hij er veel van het fruit daar zien teloorgaan.

Zijn zoon runt nu een fruitbedrijf in Australië. Ze hebben er Greenstar en Kanzi binnengebracht. Toen ik wees op de kankergevoeligheid van Kanzi vertelde hij dat men in Australië geen kankerproblemen kent, ook niet met de Gala-achtigen, waartoe Kanzi behoort. Tussen haakjes in het laatste nummer van Pomologia vertelt Paul Van Laer over zijn bijdrage tot het ontstaan van dit ras toen hij werkte bij de firma Nicolai. Nu is hij een nieuwe sterkhouder bij de Nationale Boomgaardenstichting.

FOTO'S

Links Louis Hoegaerts, Rechts leerkracht fruit Louis Bamps

Guy De Kinder bij de tomaten

Tuinbeurs Pulhof

Vorige zondag was het ook Tuinbeurs in het Provinciaal Domein Pulhof te Wijnegem

Marc Geens van het Proefbedrijf.eu te Zomergem, gespecialiseerd in resistent kleinfruit had er een stand. Een gelegenheid om terug een vrouwelijke duindoornplant (Leikora) aan te schaffen. Duindoorn is tweehuizig. Ik had nog een mannelijk exemplaar, doch het vrouwelijke was bezweken.

De heer Vermeeren van St-Kathelijne-Waver stond er met vele tomatenrassen

De Barbarieeend

Als enige resterende kan zij het relatief stellen bij de kippen. Haar zus verdween in de voorwinter. Ik veronderstel afgeschoten door de jagers. Was het wat later, dan zou zij hebben kunnen verdwijnen met een vrijer.

De overgebleven eend heeft niet aangepapt met een wilde eend die ik af en toe zie op de vijver-sloot. Ze blijft bij de kippen en is goede maatjes met de haan: zie een voorgaande blog.

Ze zit graag op de trampoline. Doch haar souvenirs worden niet geapprecieerd door de jeugd-trampoline adepten.

Niet verwarren met de witte bloemblaadjes van de volle bloei van de Jonagold cultivars, o. a. King Jonagold. Op de decoratieve boom erachter draagt elke tak een ander ras: Pomme Jeruzalem, Reinette de Caux, Winterramboer en 2 cultivars Jonagold.

BLOEISTADIA OP ZO. 5 Mei

Vorige zondag heb ik de bloei van enkele bomen vastgelegd.

Dit jaar beleven we een late uitkom en het ziet er naar uit dat we wellicht geen vorst meer zullen krijgen. Na de uiterst zwakke zetting vorig jaar is de bloemzetting nu overweldigend en komt er wellicht een recordoogst?

De vroegste bloeiers staan samen op een boom: boven Rode Gravenstein en onder Stark Earliest. Vandaag 7/5 vallen er al flink wat bloemblaadjes. Dit is het stadium volle bloei.

In het midden staat Benita, een kruising van een gewone peer en een Nashi peer. Vergelijk de bloemen met deze van Seigneur Esperen links. Rechts: Bramley’s Seedling

Scrumptious

Mila

Ecolette is een latere bloeier

Otava, een van mijn lievelingappels

Vroege Tydeman met in het midden Transparente de Croncels

Rasnaam ?

Sturmer Pippin