GOJI BES (Lycium barbatum)

Op onze trip naar Londen mocht een halte te Wisley niet ontbreken. In de plantenwinkel ga ik altijd eens kijken. Deze keer zag ik er de Gojibes staan. Wisley verkoopt deze plant blijkbaar sinds deze zomer.

Van de Gojibes had ik al gehoord, maar veel meer ook niet.

Howard Stringer, 86 jaar, excellente fruitkenner, die we daarna een kort bezoek brachten te Send wist te vertellen dat het een bes is die je moet leren eten en die niet iedereen bevalt.

Ik ben benieuwd naar onze eigen waardering.

De verkoopster raadde mij aan een folder met uitleg te vragen.

‘Gojibessen groeien erg gemakkelijk. Ze groeien haast in om het even welke bodem, zelfs in een arme bodem, want ze komen oorspronkelijk uit het Himalayagebergte. Ze zijn redelijk bestand tegen droogte en verdragen gedeeltelijke schaduw. Ze doen het echter beter in volle zon.

Je koopt Gojibessen het best als jonge planten. Gezaaid rotten ze nogal gemakkelijk en de resultaten zijn twijfelachtig. De zaailingen moeten wel een jaar in warme omstandigheden gehouden worden. Het kopen van erg jonge planten is delicaat.

Eens volgroeid, verdragen ze temperaturen tot – 15 ° C.

Zonder ingrijpen wordt het een dikke, tot 3 m hoge struik met takken tot 4 m lang.

Mits regelmatige snoei worden het aantrekkelijke, smalle struiken die veel vruchten geven.

Planten

Graaf een 50 cm diep en breed gat en plant de Gojibes.  Vul  met grond en trap vast. Goed aangieten. Laat 1 m tussen de planten en bedek de bodem met verteerde bladeren of compost om te zorgen voor een vochthoudende en voedzame bodem.

Bloemen en fruit

Na twee jaar beginnen de struiken vruchten te geven en vanaf vier jaar dragen ze volop. In de voorzomer tooien de struiken zich met smalle, fijne, witte of purperen, trompetvormige bloemen. In de herfst rijpen de vruchten. Rijpe, glimmende, rode vruchten zijn zoet en sappig. Voortdurend blijven er zich bloemen vormen tot het gaat vriezen. Vandaar dat de planten tijdens de late zomer en herfst zowel rode als witte en purperen kleuren vertonen.

Gojibessen in je tuin zijn voedzaam, goedkoop en gemakkelijk te telen. As je met gezonde eigenschappen beladen bessen wil hebben, plant een paar Gojibessen!’

Bramen Fantasia

Ik ben de vertaling van de Engelse tekst op 10/2 nog schuldig. Intussen heb ik ook foto’s van de gesnoeide Fantasia.

Ik woon in De Kempen, een zandig deel van Vlaanderen op 20 km van Antwerpen.

In 1992 zag ik in ‘The Fruit Grower’ een annonce voor bramen te Maidstone. Zo leerde ik Derek Jennings kennen, de gepensionneerde, grote onderzoeker van het Scottish Crop Research Institute. Hij creëerde tal van frambozen o.a. Glen Moy, de braam Loch Ness, de braamboos Taybes enz…

Ik kocht Loch Ness en Waldo en enkele jaren later zijn Adrienne en Helen. De laatste stekelloze braam is de beste van beiden. Ik ben nu benieuwd hoe ze de zware vorstperiode doorgekomen zijn.

Half de negentigerjaren verwierf ik Fantasia, een gestekelde braam. Maar geen nood. De massa’s zeer grote en stevig smakende vruchten hangen vrij, geen last van de stekels. Ze rijpen vanaf half augustus. Fantasia is de dikste, wilde braambes die ik ken. Ze herinneren mij aan de grote braambessen uit mijn kinderjaren in West-Vlaanderen.

Ik knip de afgedragen takken tot de grond en knip ze in kleine stukken, grotere en zijtak in hetzelfde vlak , die aldus horizontaal op de grond kunnen composteren. De zwaardere hoofdtak hou ik apart om op te stoken. Voor dit werkje draag je natuurlijk handschoenen.

In september knip je de nieuwe zijranken een stuk in, anders beginnen die de doorgang te belemmeren. Bij niet afknippen groeien ze nog een paar meter verder en aan de top vormt zich een nieuwe braam. Je kan bij familie, vrienden en buren uitdelen. Alleszins verwijderen. Zo niet heb je binnen drie vier jaar een ondoorkoombaar braambos. Maar misschien is dit de bedoeling?

Fotomateriaal

Eerst mijn langste rij. Wellicht heeft Fantasia zo goed als niets geleden onder de zware vorst. Let op het snoeisel.

In de buurt groeit ook een Thornles Evergreen, een stekelloze braam met het peterselieblad.

Daarna nog een Fantasia. Hier zie je nog beter hoe ik de takken horizontaal opbind voor de beste vruchtzetting en het gemakkelijkste plukken.

Ontstaan van de Vereniging biologische Telers in het Antwerpse

Gisterenavond kwamen hier Paul Staes, Fik Helsen en zoon Philippe. Laatstgenoemde verzamelt documentatie rond de milieuvereniging ‘Red de Voorkempen’ die na meer dan 40 jaar nog steeds actief is. Vele herinneringen borrelden op.

Met de eerste Boomplantactie van de BRT als antwoord op de natuurreportages op TV van Marcel Verbruggen van ’s Gravenwezel - vooral met het sneuvelen van de kathedraaldreef, de majestatische, bijna tweehonderdjarige beuken rond het kasteel van ’s Gravenwezel - ontstonden de Groencomité’s (Voorjaar 1970). Ik werd voorzitter van onze gemeente Halle en haalde de De Belder’s van het Arboretum van Kalmthout naar onze gemeente als adviseurs.

In 1972 verbreedden we onze naam in ‘Leefmilieu Halle Kempen’. Rond Marcel Verbruggen was intussen ‘Red de Voorkempen’ ontstaan. Een grote natuuraantasting dreigde met een 200m breed duwvaarttrachee van Oelegem tot in de haven. Journalist Paul Staes ging overal zijn licht opsteken en bracht een beklijvende reportagereeks in ‘De Standaard’. De comité’s schrokken wakker en gingen samenwerken in ‘Red de Voorkempen’. Het vuur werd niet in geringe mate aangewakkerd door de pakkende rood-zwarte sticker ‘Duwvaart moord op de Kempen’ van Piet Tibos, drukker en kunstschilder van Oelegem. De creativiteit en ludieke acties kwamen er vooral toen Luc Versteylen, jezuïet van het Xaverius college van Borgerhout, de gelederen kwam vervoegen. Voordien had hij al een eigen opvoedingsproject opgestart in de vroegere brouwerij te Viersel. Hier ontstond de beweging ‘Anders gaan Leven’, die later de politieke partij Agalev zou worden.

We liepen al een tijd met de idee rond een groep van biologische telers te vormen, die nog versterkt werd toen Aleide in 1969 op de vorming voor natuurgids te Antwerpen Fik Seymus leerde kennen, die een vriend van het huis werd. Met de natuurgidsen en leden van De Ster richtten we een busuitstap in naar de bioboerderij van Albert Spillebeen te Zwevegem en het natuurreservaat De Blankaart te Woumen.

Op de vergadering van oktober 1972 van ‘Red de Voorkempen’ bracht Aleide Lagrou (mijn echtgenote, nu tot eind maart voor haar project te Going in het droge noorden van Kameroen)  de idee naar voor. Daarop reageerde journalist Aloïs Schoenmaekers direct met een afspraak en bracht hij een artikel in ‘Het Nieuwsblad’ en ‘De Standaard’. Het regende reacties o.a. van de 2 reeds bestaande groepen in West-Vlaanderen ‘Natura Sanat’ te Brugge, meer macrobiotisch georiënteerd  en ‘De Vrienden van de biologische Land – en Tuinbouw’ te Beveren Roeselare. We waren van beide groepen reeds lid.

We belegden een eerste voorlichtingsvergadering met Luc Chaltin, auteur van de brochure ‘Biologisch Tuinieren’. Een overweldigende belangstelling, 170 man van overal, zelfs vanuit het Pajottenland. Enkele van de aanwezigen zouden later op hun beurt afdelingen oprichten.

We trokken met enkele van onze mensen naar Roeselare en besloten de ‘De Vrienden van de biologische Land- en Tuinbouw Voorkempen’  te stichten.

Hoe dit later de VELT vzw, ‘Vereniging voor Ekologische  Land – en Tuinbouw’ werd komt nog wel eens aan bod.

Bezoek bij Bioboer Luc Pauwels

Luc is al meer dan 20 jaar bioboer te Ternat. Sinds een 5 tal jaar teelt hij ook aardbeien, momenteel in 12 tunnels van 50 m. Hij heeft een voorkeur voor DarSelect.

Luc volgde mee de cursus. Ik luisterde graag naar zijn vragen vanuit de praktijk.

Soms richt hij ook zelfpluk in. Geïnteresseerden kunnen navraag doen in het seizoen.

Hij toonde ons een zitplukker, een toestel dat hij tweedehands kocht. Voor doorlopend gebruik voldoet het niet, maar als je moe bent kan je eventjes zittend plukken. Yves wist erbij te vertellen dat een toestel dat werkelijk voldoet nog moet uitgevonden worden.

Bezoek 2  Bioplanet te Dilbeek

Bioplanet is een initiatief van Colruyt en heeft al 5 vestigingen. Het is een biologisch-ecologisch grootwarenhuis.

We hadden er een afspraak met Linda, de verantwoordelijke voor de aankoop van groenten en fruit. In eerste instantie wil men een volwaardig product dat zichzelf verkoopt. Dikwijls zijn het afspraken rechtstreeks met de producenten. Zo verkort de keten. Een probleem is wel dat er onder de telers te weinig afspraken zijn over wie wat zal telen. Ik dacht dat de telersorganisatie Belbior hiervoor zorgde, maar blijkbaar moeten de telers op een of andere vorm nog beter gaan samenwerken.

Er wordt ook ingekocht via de veiling. Ze hebben een bewust koperspubliek, zodat van de huidige crisis niets te merken is. Er is zeker nog veel potentieel in de biomarkt.

Het publiek is ook kritisch betreffende invoer. Zo kreeg zij tijdens de Gazaoorlog opmerkingen over invoer uit Israel. Men let ook op de aanvoerkilometers.

Het probleem in de biowereld blijft nog steeds de kwantiteit en de regelmaat in de aanvoer. De kwaliteit is meestal wel goed.

Staf Berlo van Den Diepen Boomgaard te Grimbergen was fier er hun groententaart aan te treffen..

Afsluitdag Bioaardbeien Pamel

Tijdens de voormiddag kwamen heel wat aspecten rond pluk, verpakking, verkoop en afzet en het financiële aan bod.

“Toon mij uw handen en ik zie of je een goede plukker bent”. Aardbeien dienen met zorg en zachtheid geplukt te worden, afgepitst zonder druk van duim of vingers. Die drukplekken op de vrucht zie je pas later. Wie onzorgvuldig te werk gaat krijgt wel geen bloed aan zijn handen, maar wel het kleurend sap. Volgens sommigen genoeg om afgedankt te worden.

Nog enkele te onthouden zaken: het ziektewerende aspect van compost werkt bij lage dosis van 0,5 m³ tot 1,5 m³. Hogere gehaltes werken eerder omgekeerd.

Ik wist niet dat Magnesium (mg) als tweede element voor aardbeien zo belangrijk is. Een aardbei heeft het meest nood aan kalium (K).

Nog een te onthouden tip: Zet de watervoorraad op een meter tot 1,5 m hoogte, koppel de vloeidarmen aan en je hebt de kraan maar open te draaien. Het bevloeien gaat vanzelf bij deze druk.

Tijdens de namiddag stonden per bus 3 bezoeken op het programma.

1.   Bezoek aan de veiling Brava te Kampenhout. We werden er ontvangen door Louis Vicca. Deze veiling behartigt de producten van de bioboeren. Ongeveer 15 jaar terug ging het initiatief uit van de 2 de vestigingsplaats te Zellik. Alhoewel maar 5 % , tegenover 95 % gangbaar, loopt de waarde toch in de miljoenen Euro. Wat bioaardbeien betreft is de vraag vele malen groter dan de aanvoer door 4 bioleveranciers met in het totaal 1 Ha. Hou er wel rekening mee dat dit allemaal tunnels zijn, 5 - 7 m breed en ongeveer 50 m lang.

Iemand vroeg mij naar

Zelfplukadressen

Bio kleinfruitbedrijf Pur-Fruit Bart Van Parijs Neerhoek 7  8720 Oeselgem (Dentergem)  Tel  09/ 388 37 74                    

http://biobes.homestead.com/

Naast blauwbessen ook ander kleinfruit: frambozen, rode, witte, zwarte bes, kruisbes… 

Blauwbessenbedrijf Schrijnwerkers Weg naar AS  121   3070 Guitrode. Tel 089/85 89 33  ruth@schrijnwerkers.be                                                 www.blauwbessen.be

Blueberry Fields  Schomstraat, 145  3582 Koersel Tel 001/42 52 75  info@blueberryfields.be   www.blueberryfields.be

Pamel Dag 3

Vandaag een hele boterham over het professioneel kweken.

Het trof mij dat men te Pamel door Verticillium, verwelkingsziekte slechts tot 1,5 % uitval heeft, terwijl dit in de klassieke teelt kan oplopen tot 20 %; dit dank zij de optimale bodemstructuur en bodemvruchtbaarheid en de 4 jarige rotatie met Engels raaigras als voorgewas.

Yves onderlijnde nog eens dat men met aardappelen moet wegblijven waar men binnen afzienbare tijd aardbeien wil planten.

Nog iets dat mij trof: in een plastiektunnel kan het harder vriezen dan er buiten. Dit is het geval wanneer de luchtvochtigheid er zeer hoog ligt. Daarom moet men bij lentenachtvorst voor dag en dauw opstaan om een paar uur voor zonsopgang te luchten, want “op één morgen 30 % productie verliezen is werkelijk rampspoedig.” Het gewas dekt men tijdelijk af met vliesdoek of flodderplastiek.

Op het einde van de dag gingen we naar de verschillende tunnels kijken. Er wordt op gelet dat de zijkanten vrij blijven.

Tunnels

Yves Hendrickx toont hoe het versleten blad af te pitsen of in droge toestand af te borstelen. Hij had er voordien al de nadruk op gelegd bij het wegnemen van de ranken, deze niet af te rukken want dit geeft een wonde, maar integendeel af te pitsen of af te knippen.

In de verwarmde bramenserre staan de potten met nuttige insecten klaar.

Op Ganzentocht in Zeeland

Vorige zondag gingen we met een stuk van de familie mee met Natuurpunt op de jaarlijkse ganzentocht. Een vorige maal was dit naar de Kleine Rietganzen in de Uitkerkse Polders.

Er waren heel wat kenners bij, gewapend met telescopen om de vogels tot in detail te kunnen bekijken.

We troffen het met het zonnige weer, maar moesten wel de bijtende wind trotseren, de spreuk indachtig: “Een kermis is een geseling waard”.

Wim Veraghtert is een zeer beslagen natuurkenner op alle gebied. Hij kent de interessante plaatsen en is op de hoogte van de actualiteit. Zo wist hij waar de zeldzame roodhalsgans zich ophield tussen de kolganzen. De eerste maal dat ik het geluk heb deze vogel te zien. De drie zwanensoorten kwamen voor de kijker: Wilde zwaan, Kleine zwaan en de bekende Knobbelzwaan. Hoogtepunt vormen natuurlijk de vele ganzen. Ook een kleine zilverreiger goed gezien in de gracht naast de bus.

We reden over de Brouwersdam met een stop aan de Brouwerssluis, waar we de zeehonden konden spotten, tot op Goeree met langs de weg honderden kramvogels(tjaklijsters) die zich te goed deden aan de resten van de duindoornbessen. Wat verder zagen we een troep reeën.

Een laatste stop was te Koudekerke, waar enkel nog de veertiende eeuwse toren getuigt van het verzwolgen dorp.

Foto’s

Aan het Veerse Meer

Kolganzen met de witte kol achter de snavel en de donkere buikvlekken.

Vooaraan de donkere rotganzen; achteraan de brandganzen met lichte flank.

In het centrum enkele brandganzen te midden van rotgannzen.

Koude neuzen

Wim Veraghtert

Uit de wind, achter de toren van Koudekerke.

Vlucht ganzen.

De prachtige dag loopt ten einde.

Tuinbouwscholen en Fruit

Gisteren kwam hier Ronny Herreman van de Provinciale Tuinbouwschool Kortrijk. Het verzamelen van enten en stekken vergde meer dan een halve dag. Best dat hij een helper had meegebracht.

Het doet mij deugd dat de tuinbouwscholen weer wat aandacht schenken aan fruit.

Te Oudenaarde kweken ze al biologisch (2 Ha met Jonagold, Elstar, Pinova, Rajka, Rubinola en Topaz).

In Roeselare hadden ze 350 rassen. Die verdwenen al in de jaren zestig tot spijt van Jan Heyman, stichtende voorzitter van VELT vzw en erevoorzitter.

In het verleden hebben we het fruit in Vilvoorde weten verdwijnen: eerst de appelcollectie en daarna de perencollectie, waarvoor Vilvoorde internationaal befaamd was. Gelukkig heeft de Nationale Boomgaardenstichting hiervan het meeste kunnen redden.

Aan de provinciale tuinbouwschool te Mechelen verdween ook heel wat fruit o.a. de knappe pruimencollectie.

In de tachtigerjaren heb ik, dank zij Vilvoorde, mijn Kleinfruitverzameling met 25 rassen kunnen uitbreiden. Ik ben bv. nog steeds blij met de rode bes Mulka. Ik bekwam 7 pruimenrassen en slaagde erin er 5 verder te kweken, een lukkingspercentage dat ik daarna nooit meer bereikte met pruimen!

Cursus Bio-aardbeien kweken Pamel

Do 29/1  2 de cursusdag.

Van Frans Meurrens heel wat geleerd betreffende ziekten en plagen op aardbeien. In de natuur zijn er altijd meer gegadigden om mee te eten, vooral heel kleine schepselen. Mensen zijn de laatste schakel om aardbeien te savoureren.

’s Namiddags kwam Bart Sels van Koppert biological Systems  aan de beurt over zijn hulpleger van beestjes en natuurlijke stoffen om de vijanden van de aardbeien te bevechten. Indrukwekkend. Gewapend met een loep is al veel meer te zien. Luc Pauwels , bioaardbeienteler van Ternat verzekerde de medecursisten dat het in de praktijk wel meeviel met die grote achtergrondkennis.

Ik kreeg een lift van Staf Berlo van Den Diepen Boomgaard, sociale werkplaats en bioboerderij te Grimbergen.            Staf, geboren in deze streek, heeft zijn scriptie gemaakt over de teloorgang, eind der zeventigerjaren, van de zeer verspreide, kleinschalge aardbeienteelt. De veranderde sociale en economische context met vooral de nieuwe sociale wetgeving heeft een einde gemaakt aan deze teelt door gelegenheidstelers.

FOTO'S

Landelijke ligging

Pamel kerk

U bent er welkom

Inkom

De trap op

Frans Sels van Koppert

In de serre met de licht gestookte bramen (Loch Ness). De botten beginnen uit te lopen.

Yves Hendrickx

Cursisten

Sleedoorn als Pruimenonderstam

Karel bezorgde mij een verslag uit ‘Nieuwe Oogst’, een Nederlands Landbouwtijdschrift, over het langlopend onderzoek van het Praktijkonderzoek Plant & Omgeving van Wageningen betreffende de sleedoorn als pruimenonderstam.

Dit onderzoek is al 25 jaar terug gestart in Wilhelminadorp, het reeds lang gesloten proefcentrum voor de Nederlandse fruittteelt in Zeeland. We bewaren goede herinneringen aan de bezoeken daar. We hebben er ooit een Veltbusuitstap naartoe ingericht.

Doel is een betere pruimenonderstam dan de St Julien A te vinden.

Men selecteerde zaailingen van sleedoorn op basis van groeikracht, hoeveelheid doorns en wortelopslag.

Men ging uit van 113 sleedoorntypen en entte er Opal op. (Opal is een van mijn topfavorieten onder de pruimen.)

De groeikracht van deze bomen variëerde van sterk tot zeer zwak.

Deze proeven werden verder gezet in Randwijk bij Wageningen, de nieuwe locatie voor de verdwenen vroegere proeftuinen.

Sleedoorn laat zich goed vermeerderen door zomerstek van de meest belovende sleedoorntypes. (Dit is een interessante eigenschap voor de boomkwekerij!)

De voorbije jaren plantte PPO-fruit 18 sleedoornselecties met als proefras Queen Victoria.

Uit de eerste resultaten van de proeven lijken er goede onderstammen bij te zitten.

Onderzoeker Frans Maas: “De groeikracht variëert tussen die van de zwakke onderstamVVA-1 en de sterke groei van St Julien A. De producties lijken goed en dat geldt ook voor het vruchtgewicht.”

Deze proeven zullen nu verder gezet worden en ook andere rassen moeten uitgetest worden.

Tussen haakjes een hele tijd terug dacht men de Engelse, zwakke onderstam Pixy te kunnen gebruiken, maar het vruchtgewicht van de meeste rassen was ook danig verminderd.

De onderzoeker verwacht dat uiteindelijk drie of vier sleedoornselecties interessant zullen zijn voor de boomkwekerij en de bedrijven, en dus ook voor de pruimenliefhebbers.

Nog enkele jaren geduld. Misschien toch maar eens proberen met eigen sleedoornonderstammen. Je weet maar nooit.

Entbeurs Mechelen

Het aanbod enten was echt geweldig. Alhoewel er veel gegadigden waren bleven er nog veel over.

Voor mij was deze dag bijzonder omdat ik kennis kon maken met Nynke Zijlstra en Frits Doornenbal uit het verre Friesland. Ik heb hen leren kennen via de blog. Ze hadden mij een lijst gestuurd van door hen gezochte appelen. Ik had er geen enkele van, maar ik kon hen wel plezieren met een hele hoop pruimen.

Een tweede bijzondere ontmoeting had ik met Harry Van de Velde van Ranst,  die mij de Tradica uit zijn tuin bezorgde. In Pomologia  4/2007, van de Nationale Boomgaardenstichting verscheen de bespreking van dit Antwerpse ras.

Rond 1900 nam de vader van Johan Baert een ent van de boom in Wommelgem voor een hoogstam in Wijnegem. Johan Baert en Harry Van de Velde hebben het ras staan in Ranst. De NBS biedt het ras reeds een aantal jaar aan. De appel zou ontstaan zijn in de streek Wommelgem-Boechout en kreeg zijn naam door de Antwerpse fruitauteur Ickx.

Enkele vruchtkenmerken:

Grote, hoekige appel

Grondkleur: groen, bij rijping geel.

Dekkleur: dieprood, donkerkarmijnrood gevlamd, meer gevlamd naar de steelholte; lichtgroen regelmatig gespikkeld.

Vlees: gelig met enige rode doorschijn vanaf de schil en met heldergroene, soms dubbele vaatbundels. Vast, zoet, sappig, aromatisch.

Plukrijp midden oktober. Te bewaren tot april. Best te telen op een sterkere onderstam.

Eddy Vets, voorzitter NBS-Mechelen leidde de entdemonstratie in door de drie Louis: Louis Hoegaerts demonstreerde de voornaamste enttechnieken (spleetenten, de plakenting en de verbeterde of Engelse plakenting en de kroonenting, die men uitvoert rond april of eind aug.- begin sept. wanneer de bast gemakkelijk loskomt). Louis Eelen, werkte met zijn vlijmscherpe beitel. Hij had ook een speciale tapeband mee, gebruikt voor isolatie; en Louis Millis, de rechterhand van Eddy Vets creëerde met de verbeterde plakenting boompje na boompje voor de gegadigden.

Foto’s

Eddy Vets, links Wilfried Spruyt

Myncke Zijlstra en Frits Doornenbal

Harry Van de Velde (Tradica)

Louis Hoegaerts

Louis Eelen

Louis Millis

Kip zonder Kop

Zonet vond dochter Leen een kip zonder kop in de tuin. Een jonge kip werd het slachtoffer van een vos bij de morgenuitstap. Dit is het eerste slachtoffer onder mijn kippen.

Zolang ze in het hok blijven met de kettingen (zie blog 01/04/2007) in het uitloopgat, zijn ze tot nog toe veilig, maar een vos kan blijkbaar ook op de loer liggen tot ze hun bescherming verlaten. Enkel de kop is weg. Zo’n grote honger had de vos ook blijkbaar niet?

Het slachtoffer is een jong dier, deze zomer aangeschaft. De overige 6 kippen leggen weer zoveel dat we met ons zessen de eieren haast niet op krijgen.

In Pamel kennen ze alles van Aardbeien

Gisteren (22/1) had ik het genoegen de eerste dag van de 4 daagse Cursus Biologische Teelt van Aardbeien mee te maken aan het Provinciaal Proefcentrum Kleinfruit te Pamel in het Pajottenland.

Om er te geraken moet je wel hogere regionen opzoeken. Via een trap aan de achterkant kom je in de ontvangsthal met cafetaria. Aanpalend is de zaal met vooraan vergaderruimte met tafels in U gerangschikt. Veel volk: 34 deelnemers.

Na de voorstelling verhuizen we naar andere helft van de zaal voor de cursus met powerpoint presentatie, zeer goed geconstrueerd en helder uitgelegd door Yves Hendrickx, de directeur van het centrum, een expert aardbeien met vele jaren ervaring, eerst in de klassieke teelt en al 10 jaar in bio.

Verzadigd van een eerste pak leerstof gingen we in het gure en natte weer een kijkje nemen naar de proefvelden. De afgedekte planten leken nog zeer gezond, niettegenstaande de voorbije , zware vriesperiode.

Het vermeerderingsveld ligt klaar met de ruggen afgedekt met plastiek, waarin de planten zullen komen en ertussen een 4 m breed worteldoek. Net voor de uitlopers verschijnen komt er een laagje van 2-3 cm compost op. Men schikt de groeiende ranken. Nog iets later brengt men opnieuw een dunne compostlaag aan waarin de nieuwe planten voorbeeldig en gezond groeien en dit ondanks dat de moederplanten soms infecties vertoonden. Op deze manier heeft men weinig last van onkruidgroei.

Hierboven komt nog een tunnelconstructie.

Na de namiddagcursus gingen we weer buiten kijken.

Yves vertelde dat de ruggentrekker bij hen op punt gesteld werd en dat hij deze machine al in Spanje aan ’t werk heeft gezien. Men plant op ruggen om te voorkomen dat de planten met hun wortels in stagnerend water staan.

Vooraan snijden de verbrede tanden een strook grond weg en stuwen deze naar binnen waarop een rol de grond aandrukt. Vervolgens wordt de vloeidarm in ’t midden en wat verzonken aangelegd en over dit alles wordt de plastiek aangetrokken, dit alles door dezelfde machine. In de toekomst zal dit afbreekbare plastiek zijn, gemaakt uit organisch materiaal, dat toch voldoende lang meegaat.

De compostbereiding wordt professioneel aangepakt. Vroeger moest massaal afgevoerd worden. Er is de hakselaar en het materiaal wordt geregeld omgezet, en zo nodig opnieuw optimaal bevochtigd. In de zomer heeft men na drie maand bruikbaar materiaal.

Op de percelen komt 1,5 m³ compost per are (100 m²), aangevuld met organische meststoffen aan de hand van het voorafgaande bodemonderzoek.