Oké, we zijn weer boven water. Wat was ik gisterenavond moe zeg. Niet te doen, wilde de foto’s nog op de blog zetten maar viel voor mijn laptop in slaap. Halfelf in bed gesukkeld en doorgeslapen tot deze morgen zes uur.

Eindelijk wordt het lang verwachte bezoek aan de Donaudelta werkelijkheid. Om half negen loop ik al over de kade, de ticketverkoper is ook al aanwezig. Hij heeft gisteren nog een paar man kunnen vinden die mee gaan. In plaats van half elf wordt er gestart om kwart over tien. Ik gebruik de resterende tijd om het stadje in te gaan op zoek naar een handtasje. Ik heb geen zin om al de rommel die ik als diabeet onderweg nodig heb in mijn broekzakken te proppen. Na wat gezoek vind ik iets dat perfect aan mijn wensen voldoet 25 Lei (6 €) Het is negen uur en ik wandel op mijn gemak naar het hotel. Ruim op tijd ga ik gepakt met mijn nieuwe aanwinst naar de kade. Rond tien uur ben ik ter plaatse. Oei, geen boot te zien, ik ben er zeker van dat ik op de juiste plaats ben. Ik loop wat rond te drentelen. Iemand komt vragen of ik een Deltatrip wil maken, hij kan voor een reservering zorgen. Ik leg hem uit dat ik een reservering had voor vandaag. Nu blijkt dat die meneer die mij aansprak de vader is van de man die mij gisteren de reservering heeft verkocht. Je was er niet zei de vader, ze hebben nog gewacht maar konden niet blijven wachten. Hallo, zeg ik, een kwartier voor tijd is dat niet lang genoeg? Ondertussen is de zoon aangekomen. Waar bleef je nou, vraagt hij. Ik ben er toch zeg ik. Ja zegt hij, maar een uur te laat. Wat blijkt nu, ik had vergeten mijn horloge een uur verder te zetten. In Roemenië hebben ze lak aan het zomeruur. Daar stond ik dus. Geen probleem zegt de zoon. Hij haalt er iemand bij die een snelle speedboot heeft liggen en vraagt of hij mij naar de boot wil brengen die aan de rondvaart van de Delta bezig is. De zoon belt de bootsman en geeft opdracht om te wachten. In een sneltreinvaart word ik als een V.I.P gast naar de boot gebracht. Ze waren nog niet in de Delta dus heb ik niets gemist. Als ik aan boord kom excuseer ik me tegenover de andere drie personen die aan boord waren en het probleem was opgelost. Dus zolang ik in Roemenië verblijf en er in het verslag over tijden wordt gesproken dan zit ik een uur later dan In België.

Bezoek de Donaudelta, op honderden folders staat het met prachtige foto’s beschreven. In elke reisgids wordt er vol lof overgeschreven en als niet te missen activiteit aangeschreven. Is het een toeristenval? Neen, maar toch. We zijn inderdaad zes uur onderweg, maar we zijn natuurlijk niet de enigen die daar met een bootje rond liggen te dobberen. Tientallen speedboten knallen door het gebied dat is toegewezen aan de toeristen. Er worden hotelboten door het gebied gesleept met keiharde disco muziek aan boord. Ik denk er dan ook het mijne van.

Een groot deel van de Delta is verboden gebied, zeker de broedplaatsen. Een maatregel die ik alleen maar toe kan juichen. Natuurlijk zitten daar de meeste vogels? Ze zouden wel gek om aan een waterkant te gaan waar tientallen boten voorbij komen terwijl ze honderden hectaren stil gebied voor zich hebben. De schipper doet zijn uiterste best om vogels te vinden. Op de grote meren zijn er ook meestal pelikanen te zien. Over de meren mag niet gevaren worden. De schipper zet de motor af en laat de boot door de stroming een eindje op de meren drijven. Maar omdat de natuur de natuur is en zich niet laat bevelen moet je gewoon geluk hebben dat er vogels te zien zijn op die meren. Ik kan jullie vertellen, als je rond deze tijd twee uur over het Veerse Meer vaart je meer vogels gezien zult hebben dan hier op zes uur in de Donaudelta. Ik was en paar jaar geleden in Griekenland, ook met Guz en ook in mei. Daar viel je over de pelikanen. Armin kan dit getuigen want hij was er bij. Tussen de meren door wordt er met grote snelheid door het gebied gevaren. Ze moeten wel, ze bieden aan de kade de rondvaart aan rit en deze is best groot. Aangezien het zo’n uitgestrekt gebied is heb je de snelheid nodig om de verkochte rondvaart te kunnen maken. Het zou beter zijn om kleinere rondvaarten aan te bieden, maar die krijgen ze niet verkocht. Voor Jan toerist kan het nooit genoeg zijn. Later op de dag kom ik nog aan de praat met de ticketverkoper. Hij vertelde me dat onder de druk van de concurrentie de rondvaarten nog altijd uitgebreid worden, natuurlijk met nog snellere boten. Je hebt er eigenlijk weinig aan, want de rondvaartboten mogen niet buiten een bepaald gebied komen in de Delta. Maar wat doen de slimmeriken, ze varen gewoon meer kilometers over de Donau. Die is toch lang genoeg.

Heb ik er spijt van, of is het de moeite niet om te doen? Neen, zeker niet. Het is een prachtig gebied met enorme rietvelden en talloze eilandjes. Als de hotelboten gepasseerd zijn is de stilte ook weer terug. De koekoek is dan weer heel helder te horen. Hebben we helemaal geen vogels gezien? Niets is minder waar meer het gaat allemaal zo snel dat je amper een fatsoenlijke foto kunt maken. Om iets of wat beelden te hebben heb ik het toestel in sportstand moeten zetten. Ik heb voor de eerste keer in levende lijve het prachtige ijsvogeltje gezien, verschillende witte lepelaars en mooi gekleurde eenden die bij ons niet te zien zijn. Dus spijt zeker niet. Was het naar mijn verwachtingen? Niet helemaal, het ging allemaal net iets te snel.

Rond de middag leggen we op een klein eilandje aan. De ongeveer vierhonderd bewoners van het eiland leven van de toeristen en de visvangst. In een mooi huis staat de lunch die in de prijs was meegerekend klaar. Er staat een fles zelfgestookte Roemeense wodka op tafel, en een grote schaal met klaargemaakte moten van diverse soorten vis. Na de schaal krijgen we een enorm bord vissoep die best lekker was. Het is hier traditie om de soep als tussengerecht te nemen. Na de soep een enorme schaal gebakken vis die zeer lekker was. Na een goede kop koffie is het tijd om verder te varen. We varen nog een stuk door de Delta om dan over de Donau terug nar Tulcea te varen. Als we van de lekker frisse Donau aan wal komen blijkt het bloedheet te zijn. Op een terras een lekkere frisse halve liter gepakt en daarna naar het hotel. In het meer liggen de kikkers lekker in het water te zonnen. In mijn kamer aangekomen begin ik direct met het sorteren van de foto’s. Jullie zullen het niet geloven, maar ik viel toch weer in slaap zeker. Het is dan vijf uur. Om zeven uur schrik ik wakker van een geluid in de kamer         naast mij. Etenstijd dus. Gisteren heb ik in het restaurant van het hotel gegeten. Niet slecht, maar veel lawaai en onvriendelijk obers. Het voorgerecht en de hoofdmaaltijd werd tegelijk op tafel gesmeten? Heb deze dagen dikwijls aan de reis naar Syrië moeten denken, daar kwamen we dit dagelijks tegen.

Op aanraden van de ticketverkoper ga ik naar een restaurant in het stadje. Terwijl ik nog aan de praat ben met de verkoper scheert er een oud dubbeldek vliegtuig over ons. Het blijkt een muggenjager te zijn. Er wordt met het vliegtuig verdelgingsmiddel tegen de muggen boven de stad gesproeid. Een tiental jaren geleden werden de toeristen in het hotel gewaarschuwd dat ze op een bepaal tijd binnen moesten blijven. Het verdelgingsmiddel was toen nog zeer ongezond. Tegenwoordig is het blijkbaar zo verfijnt dat het voor mensen niet ongezond meer zou zijn. We zullen het maar geloven. Om de stank van het middel wat te ontlopen steek ik een sigaartje op. Weet ik tenminste zeker dat dit niet gezond is. Als ik het restaurant heb gevonden krijg ik een plaats toegewezen op de eerste verdieping op een mooi terras.  Ik bestel en krijg een fantastische Bulgaarse salade, twee mooie botermalse biefstukjes van de gril met frieten en een coupe ijs met drie bollen, slagroom en een pak vers fruit Met fooi inbegrepen betaal ik € 22.

Terug naar het hotel, niet voor ik de prachtigste uitvinding van de eeuw heb bezocht. De geldautomaat. Vindt het nog altijd prachtig hoe je in alle landen met zo’n simpel kaartjes de bankbiljetten uit dat ding zie komen.

Morgen de zwembroek in de koffer, Guz van stal halen en de Zwarte Zee gaan bezoeken.

Morgen op de blog: een terugblik op deze reis en de planning om terug te keren.

Bedankt voor de vele reacties die nu toe stromen, zowel via mail als via de blog.

20-05-2013 om 20:19 geschreven door theo

18-05-2013 om 22:55 geschreven door Ludwina