|
Heerlijk geslapen,
na toch wel een vermoeiende dag. Om half zes vlieg ik het bed uit, storm naar
het raam, gooi de gordijnen open, en wat zie ik? Regen en felle wind. Ik vlieg
terug het bed in, gooi het dekbed over mijn kop en denk hardop; kust mijn kloten.
Het lost helaas niets op, de bittere waarheid is dat het flink staat te regenen
en dat ik er door moet. Ik begin toch maar met een lekkere hete douche, dan heb
ik dat toch al gehad. Tegen mijn zin begin ik in te pakken, om kwart over zeven
is het tijd voor een overmatig goed ontbijt. Na het ontbijt terug de kamer in
om zoveel mogelijk kleren aan te trekken. Gisteren te veel kou geleden. En Theo,
in mijn koffers zit natuurlijk zomerkleding. Wie gaat er in de maand mei
winterkleren mee sleuren? Buiten de kleren een pomp, laptop voor uw verslag te
kunnen schrijven en op het net te zetten, twee grote dozen pillen, spuiten en
insuline. Omdat jij er niet bij bent moet ik zelf voor de nodige snickers
zorgen om de eventuele hypos op te vangen. En natuurlijk een doos of tien
sigaartjes plus van elk land waar ik ben geweest een landkaart enz. Om acht uur
wordt Guz gestart, er staat nog veel wind maar het is droog. We vertrekken met
een temperatuur van een frisse zeven graden. Er staan dik zevenhonderd
kilometers op het programma. Het is een fabeltje aan het worden dat er in
Duitsland op de autosnelwegen onbeperkt hard gereden mag worden. De stukken dat
er snelheidsbeperking wordt opgelegd zijn eerder zeldzaam. Dikwijls is het
maximum 120 of 130 kilometer per uur. Op de zeldzame stukken zonder
snelheidsbeperking haalt Guz al de paarden uit de stal. Het verbruik loopt dan
wel op tot een liter of acht per honderd kilometer maar dat kan de pret niet
drukken. Het is machtig om die brute kracht onder controle te hebben. Met het
windscherm op de hoogste stand, een tanktas en volgeladen koffers maakt Guz aan
deze snelheden af en toe wel eens een bokkensprong wanneer er nog een ferme
windstoot van opzij over de snelweg komt. Alles is echter onder controle op de
minste beweging van mij wordt alles perfect gecorrigeerd. Natuurlijk is het met
deze snelheden wel belangrijk om ver vooruit te kijken om onmiddellijk te
kunnen anticiperen. Is er in de verte en vrachtwagen die aan een inhaalmanoeuvre
begint dan weet je dat er op het linkse baanvak geremd gaat worden. Op tijd je
snelheid aan passen is dan de boodschap. Het is heerlijk om je eens uit te
leven, geen rekening te houden met flitspalen en de daarbij behorende overdreven
boetes. De volledige kracht van de motor eens tot zijn recht laten komen. Waar
kan de teugels lossen, waar het niet kan de teugels strak aanhalen. Het is
rijden over de A8 als een cowboy op zijn paard door de prairie. Wie zegt dat op
een autosnelweg rijden saai is? In mijn spiegels kijkend zie ik zware donkere
wolken. Vooruit klaart het op en wordt een stuk lichter. We zijn blijkbaar van
het slechte weer weg aan het rijden. Na honderd kilometer steken we voor de
laatste keer de Donau over, de volgende rivier die we nu tegen gaan komen is de
Rijn. Een paar uurtjes nadat we de Rijn zijn overgestoken komen we in de streek
van de wijngaarden. De heuvels zijn tot de laatste centimeter in beslag genomen
voor de aanplant van de wijngaarden. Op sommige plaatsen lopen de wijngaarden
letterlijk tot tegen de autosnelweg. Tijd voor een tankbeurt en een sigaartje,
nog drie keer tanken en de reis zit er op. Het weer wordt steeds beter en Guz
doet het zoals al heel de reis uitstekend. Mijn intercom is aan vervanging toe,
regelmatig ben ik het draadloos contact met de gps kwijt, zeer vervelend, je
krijgt geen waarschuwing als het contact verbroken is. Natuurlijk zit je ook
niet constant op die gps te gapen zeker niet als de snelheid wat hoog ligt.
Door dit mankement mis ik de afslag naar Koblenz. Geen paniek, na een
herberekening heb ik terug een nieuwe route die in kilometers praktisch
hetzelfde is. En, aangezien elk nadeel een voordeel heeft komt het eigenlijk
nog niet zo slecht uit. Met de herberekening is er een stuk van een vijftig
kilometer zonder autosnelweg opgenomen, geeft wat afwisseling en het is toch
mooi weer geworden. Ben dan ook benieuwd waar we terecht gaan komen. Op een
gegeven moment is het zover? Garmien stuurt ons van de autosnelweg. We komen
meteen op een mooie bochtige weg met prachtige vergezichten. Toch nog wat fotos
op de terug reis. Na een redelijke lange afdaling staan we plotseling aan mijn
zo geliefde Moezel. De afdaling eindigt in het wondermooie stadje
Traden-Trarbach. In het Moezel dal is het prachtig weer, zon en twintig graden.
Natuurlijk kan ik het niet laten om op een zonnig plekje aan de Moezel te
stoppen voor de middagpauze. We rijden nog een poosje langs de Moezel en gaan
met en mooie beklimming het Moezel dal uit richting autosnelweg. Om 13u30
zitten we terug op de autosnelweg. Mijn fantasieën over cowboys, paarden en
paardenkrachten zijn opgebruikt, het worden nu nog vierhonderd monotone kilometers.
Het wordt moeilijker om alert te blijven, de pauzes volgen elkaar dan ook
sneller op dan bij de eerste driehonderd kilometer. De verwarming is volledig
uitgeschakeld en het windscherm iets naar beneden om wat rijwind in het gezicht
te krijgen. Op de E42 is zeer weinig verkeer, ik begin het dan ook moeilijk te
krijgen, er sluipt een soort vermoeidheid in mijn lichaam en er begint
slaperigheid op te treden. Nog eens stoppen, drinken, sigaartje roken. Garmien
zegt nog 220 kilometer. Binnen 50 kilometer de laatste keer tanken en pauzeren,
dan in rechte lijn naar huis. Op de E313 is er meer verkeer het is dan ook
gemakkelijker op de aandacht vast te houden. Aan afrit 25 zwaai ik eens naar
Theo, hij zal het me zeker niet kwalijk nemen dat ik door rij, zit nu in een
goed ritme en wil dit zo houden. In Herentals Oost verlaat ik de E313 om de onvermijdelijke
file op de ring rond Antwerpen te vermijden. Om 16u30 is deze reis definitief
verleden tijd. Vandaag precies 712,50 kilometer afgehaspeld. Een beetje
wezenloos stap ik van Guz en denk wat nu? De laatste keer uitpakken, morgen
niet vertrekken, het laatste verslag schrijven het zal even ontwennen zijn. Maar,
niet voor lang. 1 augustus vertrek ik namelijk met Theo(mijn reisgezel naar het
Midden-Oosten in 2010) naar de Baltische staten. Litouwen, Letland en Estland.
We gaan dan waarschijnlijk het wereldrecord snel reizen verbreken. Theo heeft
namelijk maar veertien dagen tijd om deze reis te ondernemen. Benieuwd wat we
daar weer mee gaan maken? Geen probleem, het zal weer te volgen zijn op de blog.
Men zegge het voort.
Een paar
cijfers, totale afstand van deze reis 7.842 km. Gemiddeld verbruik van Guz 5
liter op honderd kilometer. 27 dagen onderweg. Acht verschillende landen. 1.031
fotos. 875 filmpjes met helmcamera opgenomen. Aantal unieke bezoekers op de
blog 1.263 waarvoor mijn dank.
Ik denk er
aan om (bij voldoende belangstelling) met het verzamelde materiaal een
professionele cd te laten maken. Met de helmcamera zijn er unieke beelden
gemaakt. Je zit als het ware op de motor, ziet het dashboard en de handelingen
van de bestuurder. Je hoort het gebulder van de wind en de prachtige sound van
Guz. Voor 10 incl. verzendkosten moet dit geregeld kunnen worden. Interesse?
Mail via de blog naam en adres en u wordt op de hoogte gehouden van de
ontwikkeling van deze cd.
Nogmaals
dank voor de opvolging van de blog, zeker ook dank voor de mails en reacties op
de blog. 1 augustus zijn we zeker terug.
Kees, Guz en
Garmien
|
al bij al ben ik toch blij dat ge heelhuids terug thuis bent ze zonder te veel stukken !!!!
