|
15/05/15 Buzau
Verschrikkelijk slecht geslapen.OM vijf uur liep ik al rond te dalken, om zes uur was alles ingepakt. Door een zware onweersbui wakker geworden en niet meer geslapen. De regen klettert tegen de ramen. De eerste foto op de blog heb ik gisteren gevonden tijdens mijn onophoudelijke speurtocht naar fatsoenlijke sigaren. Ik heb Sobrane Black Russian gekocht. Het zijn geen sigaren maar ook geen sigaretten. Schijters duur maar heerlijk om te roken. Ik heb ook een paar dozen goede sigaren gevonden Gold Label Classic No. 7 zeker eens proberen Theo.
Wonder boven wonder trekt de lucht rond een uur of zeven helemaal open. Armin is ook boven water en rond halfacht zitten we aan het ontbijt. Omelet met ham en kaas. Smaakte zeer goed. Onder en volle zon vertrekken we voor een overgangs ritje van 210 km. Ik heb de rit zo kort gemakt om eventueel in de voormiddag nog een boottocht in de Donaudelta te kunnen doen. Voor mij was het niet nodig, ik heb dit verleden jaar gedaan. Armin zag het ook niet zitten dus zijn we heel kalm aan onze rit begonnen. De eerste honderd kilometer rijden we door en prachtig landschap met steeds de Donau Delta aan onze rechtse kant. We zitten in heuvelachtig gebied met stijgingspercentages tot 12 %. Het weer is prachtig en redelijk snel wordt de kleding aangepast aan de zomerse temperaturen. Wat opvalt, is dat er in elk dorpje en we zijn er vandaag door veel gereden politie aanwezig is. We houden ons dan ook heel de dag aan een snelheid van 50 km per uur in de dorpjes. Tussen de dorpjes is de max. snelheid 100 km per uur, maar het is er zo mooi om van de uitzichten te genieten dat we hier rond de 80 km per uur rijden. Elk dorpje heeft zijn eigen kerk (ik denk orthodox) en een lange rechte asfalt weg met aan beide kanten schamele bebouwing. Elke zijweg van deze asfalt weg is onverhard. Het doet me aan Litouwen en Letland denken. We stoppen op een parking, en paard met kar komt ook de parking opgereden ze hebben een paar emmers kersen bij en gaan die hier proberen te verkopen. Na 80 km nemen we afscheid van de Donau Delta en draaien we richting Buzau. Verleden jaar ben ik hier rechtdoor gereden naar Galati. De streek blijft mooi, het weer is goed, de ooievaars zijn de nesten aan het repareren na de vele regen en wind, de schaapherders en koewachters lopen te fluiten en wuiven enthousiast naar ons en we rijden op motors die lopen als een klokje. Meer kan een mens toch niet verlangen. Nadat we aan een prachtig meer gestopt zijn, met veel kikkergekwaak en diverse soorten vogels en waterschildpadden. (Filmpje op fb) komen we plotseling op een stuk onverharde weg om een bootje op te rijden dat ons over de Donau moet brengen. Eerlijk gezegd een hele belevenis. Ik wordt redelijk brutaal toegeroepen dat ik de ferry op moest komen maar was juist bezig om wat foto’s te nemen. Ik doe teken aan Armin dat hij er maar eerst op moet rijden. Niet helemaal naar de zin van die Pipo die het laden moet regen. Ook Armin wordt redelijk afgesnauwd. Als ik volg komt er nog wat commentaar, maar de reis naar het Midden-Oosten heeft me geleerd om me van moeilijke ambtenaren aan grenzen en andere bazige mensen niet veel aan te trekken. Ik rij dan ook zeer rustig de ferry op, en maak me klaar om nog wat foto’s te trekken. Aan de overkant vindt Armin en goed plekje om een koffie te drinken, drinken in te slaan en het zweet onder onze motorjas wat te laten drogen. Tijdens de koffiepauze zien we tientallen vrachtwagencombinaties een andere veel grotere overzet oprijden. Het is een geroep en geschreeuw om de mastodonten op de juiste plaats te krijgen. Bij een temperatuur van 22 graden gaan we verder richting Braila een grote stad die we nog door moeten. Dit gebeurt wederom zonder problemen. Nog 100 echt saaie kilometers over een kaarsrechte weg door landerijen die onoverzichtelijk groot zijn. We beseffen dat we geluk gehad hebben vandaag als we links van ons op een afstand van amper 10 km zware regen en onweersbuien voorbij zien trekken. Op een druppel of tien na hebben we er geen last van. Bij één van de buien zien we het in de verte werkelijk zwart worde en even vrezen we aan de vorm te zien dat er een wervelwind aan het ontstaan is Mooi om te zien maar angstvallig houden we het in de gaten.
Bij onze laatste stop, we moeten dan nog 30 km rijden worden er een paar ergernissen weggewerkt. Vrij normaal als je al een dag of vijftien onderweg bent. Moet ook kunnen, we zijn op de helft van de reis en het is niet echt plezant om met ergernisjes die ergernissen worden en op ruzie eindigen de bergen in te trekken. Ja wel, de bergen zijn in zicht morgen krijgen we al een voorproefje.
Het is als of de duivel er mee speelt, maar anderhalve kilometer voordat we aan het hotel in Buzau zij begint het toch wel grote vette druppels te regenen zeker. ONGEOOFLIJK en tot overmaat van ramp zijn alle zijn de twee toegangswegen naar het hotel opgebroken. We parkeren in een zijstraat, Armin blijft bij de motors en Kees gaat op verkenning naar het hotel. Aan de receptie weten ze me te zeggen dat er geen andere manier is om tot bij het hotel te komen dan door de opgebroken straat te rijden. Ik kom terug, Armin gaat ook nog eens op verkenning maar komt tot dezelfde conclusie. Helm op, motor starten en rijden godverdomme In de regen en door slijk. Armin blijft het moeilijkste stuk bij de motor lopen om bij een eventuele slippartij de motor mee recht te houden. Zonder valpartijen komen de motors op een afgesloten parking te staan. Nog steeds in de regen wordt de bagage naar het hotel gebracht en maken we dat we zo vlug mogelijk onder de overheerlijke douche staan. Nog ongelooflijker is het wanneer ik onder de douche uit kom en verblind wordt door de zon die krachtig door het raam schijnt, er is geen wolkje meer te bespeuren we beslissen dan ook om nog een wandeling in het stadje te maken voordat we gaan eten in het hotel. We bezoeken een grote overdekte markt waar de meest diverse groenten en fruit liggen. Om half zes is het tijd voor het avondmaal dat we gebruiken in de mooie kelders onder het hotel.
Morgen een eerste kennismaking met de voorlopers van de Karpaten we rijden voor onze overnachting naar het stadje Bran.
|
