|
29/05/14 De laatste rit van deze reis
Gelukkig fantastisch goed geslapen altijd meegenomen als je een dag autosnelweg voor de boeg hebt. Naar Duitse gewoonte wordt er om half acht een uitstekend ontbijt geserveerd. Kwart over acht nemen we afscheid van de vriendelijke hoteluitbater. Het is zwaar bewolkt maar we houden het buiten een par druppels droog. We hebben nog twintig mooie kilometers maar dan nis het onherroepelijk de autosnelweg op. Het is aan de frisse kant met dertien graden, de verwarming van mijn jas komt dan ook weer goed van pas. Het is al lang mijn gewoonte om bij lange autosnelweg ritten elk uur een korte pauze in te lassen. Benen even strekken, helm afzetten en wat ontspannen. Het is in Duitsland vandaag ook een feestdag dus we hebben weinig last van vrachtverkeer. Dat wil ook zeggen dat we aan een hoge snelheid kunnen rijden. We zetten de cruise-control op 140 km per uur volgens de gps. De kilometerteller van de Trophy geeft 150 km per uur aan.
De rit verloopt vrij vlot geen regen, geen vrachtverkeer en geen files maakt dat we rond de klok van drie uur thuis zijn.
Wat ik zeker over hou van deze reis is op een andere manier kijken naar de Bulgaren, Roemenen en Polen die hier uit pure noodzaak voor 5 € per uur komen werken. Het is de verdomde plicht van Europa om de sociale lasten en lonen dringend te hervormen zodat deze mensen niet verplicht zijn om elke maand ongelooflijke afstanden af te leggen om hier een boterham te kunnen verdienen.
Het is me deze reis ook opgevallen hoe vrij je kunt reizen door de Balkanlanden. De natuur is er prachtig en neem het van mij aan het is zeer de moeite om eens op verlof te gaan aan deze kant van Europa.
Ik denk ook te mogen zeggen dat Armin ook heel anders tegenover deze landen staat dan voor de reis. Ik hoop dat hij ondanks de valpartij toch genoten heeft van deze voor hem toch wel speciale reis. Maar naar mijn gevoel denk ik wel dat dit in orde is.
Het motor pak is in bad geweest, de Trophy staat half afgebroken te wachten op een ferme schoonmaakbeurt. De teerspatten zijn al van de uitlaat verwijderd en mijn bureau is een grote puinhoop na het uitpakken van de bagage.
Bij deze wil ik dan ook de talrijke lezers van de blog bedanken voor de reacties en mails die ze gestuurd hebben. Ze waren hartverwarmend tijdens koude natte avonden.
Op 01/07/14 is er weer blognieuws. Ik vertrek dan met mijn Limburgse compagnon de route Den Theo via de Alpen naar het zuiden van Frankrijk. Natuurlijk zullen dan ook weer de dagelijkse belevenissen te volgen zijn op deze fantastische blog. Men zegge het voort.
De plannen voor volgend jaar beginnen ook vorm te krijgen. Het zal zeker gen spelletje kaarten of biljarten zijn.
Met de beste groeten,
Kees
|
