|
07/07/14
Na een belachelijk ontbijt maken we ons op het dooie gemakje klaar om de gebroeders Lumiere te eren. De Fransen doen het niet dus gaan we via de blog proberen een beetje aandacht voor deze mannen los te weken. Deze broers hebben namelijk de allereerste film met bewegende beelden gemaakt in het jaar 1895. Een film over het binnenrijden van de stoomtrein in het station opgenomen van het dorpje La Ciotat. Ook zijn deze heren de uitvinders van de kleuren fotografie. Toch geen onbelangrijke gebeurtenissen zou ik denken. Wij dus vol verwachting naar La Ciotat.
Gelijk echte toeristen, een stukje bergen, een stukje langs de kust en we rijden ook nog door de grote stad Toulon. Ik wist trouwens niet dat daar zo een grote haven is. Zelfs cruise schepen leggen hier aan. O ja, we hebben weer 27 graden :-)
In La Ciotat stoppen we eerst op een zonnig terras met zicht op de prachtige zee, we hebben tenslotte al 45 km gereden. Het was er zo aangenaam vertoeven dat we eer een paar uurtjes zijn blijven zitten. De plicht roept echter, dus geven we Garmien opdracht om de weg naar het station te beschrijven. Plichtsgetrouw wordt die op een paar minuten tijd op het schermweergegeven door mijn nooit tegenpruttelende Garmientje. We rijden op de parking, de gewone parking want de motorparking aan het station is wel voor hele kleine motortjes. Als ik daar de Tri zou parkeren moet ik een kraan laten komen om er terug af te geraken.
Aan het stationsgebouw is weinig veranderd sinds de film daar is opgenomen. De spanten van de kleinen overkapping zijn nog de originele. Het bedroevende van heel de situatie hier is dat er wel geteld één armetierige foto van de gebroeders hangt. En ja, op de boulevard staat een standbeeld van de gebroeders. Voor de rest niets, geen museumpje geen woordje uitleg gewoonweg niets.
Met de filmcamera in aanslag wachten we op een aankomende trein, om deze te filmen om zo te laten zien hoe de uitvinding van deze heren is geëvolueerd. We blijven wachten beginnen te zweten met onze motorkleren aan en houden het na een kwartiertje voor bekeken. We zijn amper twee minuten van het perron of er denderen op een tijdspanne van vijf minuten twee treinen voorbij. Er is hierboven toch iemand serieus met mijn pietje aan het spelen denk ik dan maar.
De andere wapenfeiten van deze dag zijn eigenlijk niet zo spannend we rijden namelijk over mooie wegen van het ene terrasje naar het andere.
Da dag is weer voorbij gevlogen nog een foto van een echte motorparking en van het hotel waar we verblijven en dat was het dan weer al.
Morgen bezoeken we een eiland en zijn we van plan om een sportieve inspanning te gaan leveren.
|
