|
14/08/14
Amai, de nachtrust was blijkbaar nodig. Het is zeven uur als ik met heel veel moeite een oog open kan krijgen. Heerlijk geslapen. Welgemutst gooi ik de gordijnen open en zie dat het pijpenstelen staat te regenen. Het kan me eigenlijk niet zo veel schelen, vandaag moeten er maar 205 km gereden worden dus ik kan het wat afwachten.
Na het al weer rijkelijk ontbijt vraag ik aan de vriendelijke dame van de receptie of ik wat langer op mijn kamer kan blijven in verband met die gietende regen. Geen enkel probleem, ik mag tot 12 uur blijven zonder dat er bij betaald moet worden. Mag zelfs heel de morgen gratis koffie komen halen. Hotel Bjerkvik in Bjerkvik dat is de max.
Terwijl ik met foto’s op de laptop bezig ben komt mijn echtgenote via Skype verontrust vragen of er problemen zijn, het is al halftien en ik ben nog niet vertrokken. Ik leg haar uit dat het eigenlijk niet bekwaam is om nu te gaan rijden. Ze heeft en fantastische oplossing. Kom toch naar huis, je rijd meer in de regen dan dat je fatsoenlijk weer hebt. Ik val bijna van mijn stoel van het verschieten. Er is geen plekje om mijn kale hoofd dat er nog maar 1 seconde aan gedacht heeft om deze reis af te breken omdat het wat regent. Ik heb tamelijk veel geld gestoken in motorkleren waarin ik in alle omstandigheden droog blijf, een gerbingsjas die ik elektrisch kan verwarmen en misschien wel het belangrijkste een pak rijervaring in deze weersomstandigheden. Dus de Kees gaat zeker niet vroeger naar huis komen. Integendeel, van het verschieten sluit ik de laptop af, gooi hem in mijn reistas en maak dat ik als de gesmeerde bliksem op mijne ongelooflijke, trouwe machtige Tri zit. Ook die trekt zich geen ballen aan van de regen. Een tikje tegen de startknop en alle paarden zijn direct van stal gehaald.
Zelfs in deze weersomstandigheden presteer ik het om toch een uurtje of vier over 205 km te doen. Ik kan het niet laten om regelmatig te stoppen, een fatsoenlijke foto proberen te nemen, een eind stappen om een beter beeld te krijgen wat klooien met de helmcamera en zo vliegt de tijd voorbij.
Na een zestigtal km rijden we over en prachtige brug, met veel kunst en vliegwerk kan ik er volgens mij een redelijke foto van maken. Een eind verder maak ik een noodstop om een fantastisch koppel te fotograferen, aan de gezichten te zien zijn deze ook niet blij met dit weer.
De route die we rijden is werkelijk fantastisch, ondanks de regen en mist is er nog veel te zien. Rond 14 uur komen we dan toch in het hotel aan, als bij wonder stopt het met regenen. Terwijl ik aan de receptie sta voor het inchecken loopt het water van mijn motorpak en sta ik zowaar in een plasje water. Ik verontschuldig me hier voor. Er wordt echter geen probleem van gemaakt er komen meerdere keren druipnatte motorrijders naar hier.
Voordat ik het stadje ga verkennen doe ik eerst en wasje. Ik blijf hier vier nachten dus heb ik de tijd om het te laten drogen. De was zal er spijt van hebben dat ze droog is hebben nog nooit met een dergelijk uitzicht te drogen gehangen. Een wandeling gedaan in het prachtige stadje, kleren gesorteerd, zitten klooien met de foto’s van vandaag en het is weer al etenstijd. Ik laat het rijkelijk buffet in het hotel voor wat het is en ga in het stadje eten. Het weer is zelfs zo aangenaam geworden dat ik de maaltijd op een verwarmd terras kan nemen. De maaltijd bestaat uit werkelijk overheerlijke mosselen met perfect gebakken frieten. Een knoert van een sigaar achterop en deze dag is ook weer fantastisch verlopen. Terwijl ik van mijn sigaar zit te genieten, vaart er één van de elf post en passagiersschepen van de Noorse rederij Hurtigruten de haven binnen.
We zitten dus eindelijk in Svolvaer. Het hotel ligt op een eilandee verbonden met een brug, van uit de kamer heb ik zicht op een haventje. Ik had me voorgenomen om een paar dagen te rusten maar daar zal niet veel van in huis komen. Integendeel, vroeg op staan en lange dagen zullen het hier worden want het is werkelijk een prachtige streek. Regen of geen regen morgen gaan we er weer op uit.
|
