|
19/08/14
Het is de eerste keer dat ik een kamer heb geslapen die ik volledig kon verduisteren. Heerlijk geslapen. Om 07 u moet ik werkelijk mijn ogen opentrekken om wakker te worden. Als ik de gordijnen open doe ben ik nochtans direct wakker. Het is niet waar he, weer is het aan het regenen. Nog chagrijniger als dat ik normaal s ’morgens ben neem ik een douche. In de ontbijtzaal zegt niemand goedemorgen dus dat kwam goed uit. Na het alweer uitstekende ontbijt bagage inladen en in de miezerige regen vertrekken. Tri zijn dorst lessen en we kunnen starten aan de 355 km voor vandaag.
Als we nog geen half uurtje aan het rijden zijn breekt de zon door. En hoe, heel de dag niet meer weg geweest, fantastisch weer is het geworden. Ben nu om 22u30 het verslag aan het schrijven met het schuifraam wagenwijd open. Buiten is het maar amper duister aan het worden dus werkelijk een heerlijke dag.
En dan de rit van vandaag, in één woord fantastisch. Prachtige vergezichten, mooie machtige fjorden vier keer met de ferry overgezet, diverse tunnels en prachtige bruggen. Dit allemaal op de kustweg 17 van Bodo naar Sandjessoen. Ik gebruik niet snel superlatieven maar de rit van vandaag is elke kilometer onbeschrijflijk mooi. Met momenten zou ik tranen in mijn ogen kunnen krijgen van de overweldigende pracht die de natuur hier uitstraalt. Doen jongens/meisjes, pak volgend jaar in de zomer die motor en rij voor een dag of vier naar de Lofoten om dan langs de kust terug te komen. Nooit zal je daar spijt van hebben of krijgen. Laat voor één keer die overroepen Noordkaap eens liggen waarvoor je als een gek door Noorwegen moet rijden wegens te veel kilometers en tijdgebrek. Zelfs de foto’s en de filmpjes van de helmcamera kunnen echt niet weergeven wat er op deze route te zien is.
Onderweg kom ik een ingetogen standbeeld tegen voor de slachtoffers die in de tweede wereldoorlog zijn gevallen. Een moment om even stil te staan bij de miserie die mensen elkaar blijven aandoen en het oorlogje spelen nooit afleren.
Als ik voor de zoveelste keer op een parking stop, nu om een foto van een gletsjer te nemen, wordt ik door een Nederlander die hier met een aftandse oude omgebouwde Mercedes bus staat uitgenodigd om een koffie te drinken. Hij is nu vijf maanden onderweg. De planning is dat hij een jaar rond blijft toeren. Bij het naderen van de winter zit hij ergens in het zuiden van Portugal. Een sympathieke gast, we hebben zeker een uur reisverhalen zitten uitwisselen.
Bij de eerste ferry die ik moet nemen moet er drie kwartier gewacht worden, er is echter genoeg te zien zodat ik me absoluut niet verveel. Zonder problemen wordt de ferry genomen, het water is spiegelglad, het uurtje varen vliegt dan ook voorbij. Op naar de tweede ferry, daar is het een uur wachten en al redelijk druk. Als de ferry aankomt wordt hij barstens volgeladen. Het is maar een overtochtje van twintig minuten. De ontvanger van dienst heeft door de drukte geen tijd om de betalingen bij de motorrijders te komen ontvangen. Met de glimlach laat hij ons gratis mee varen. 47 NOK uitgespaard.
Met ferry drie passeren we de Poolcirkel, Er wordt aan boord omgeroepen dat aan bakboord het teken van de Poolcirkel (wereldbol) te zien is. Deze overtocht duurt anderhalf uur, ik vrees dan ok dat ik door mijn gesokkel in tijdnood ga komen. Na deze ferry moet ik er nog één doen en Garmien weet me te zeggen dat er nog 152 km moeten gereden worden. Als de ontvanger van de ferry de centjes komt vragen (168 NOK) vraag ik hem hoe laat de laatste ferry naar Sandjessoen gaat. Volgens deze mijnheer zou dat om 17u35 zijn. Oei , denk ik gedaan met sokkelen ik heb maar amper een uur tijd om de honderd km naar de andere ferry te overbruggen.
Om 16u30 begin ik aan een race tegen de klok. Ik moet die ferry halen anders zit ik met een omweg van drieënhalf uur. Geen foto’s meer van mooie vergezichten, ik heb ze wel gezien natuurlijk. Even de toegelaten snelheden vergeten, behalve in de dorpjes. Buiten de dorpjes is het stevig gassen. Hoe hard het met momenten ging ga ik niet vertellen maar om 17u35 staan we bij de laatste ferry die we moeten nemen. Twee minuten later is de ferry er. Met mij gaan er nog twee auto’s op en dat was het. Als we aan boord gaan vraag ik aan één van de bemanningsleden of dit de laatste ferry is voor vandaag. Hij kijkt me verwonderd aan en zegt dat ze tot middernacht varen. Miljaarde, heb ik daar als een zot voor gereden. Tot middernacht blijft er om de twintig minuten een ferry komen.
Ik heb geen foto’s van deze overtocht kunnen nemen. Als ik een koffie ga halen wordt ik in plat Antwerps verwelkomd door de man aan de koffiebar. Hij is met zijn gezin negen jaar geleden hier komen wonen en werkt nu als zelfstandig uitbater op de ferry. De tijd vloog voorbij met de verhalen die hij te vertellen had. Hij betaalt hier als zelfstandige 27% belasting en dat is het. Hij lacht zich rot met de GAS boetes die ze in België kennen. Nooit van zijn leven komt hij nog terug in België wonen.
Al bij al komen we om 18u45 in het prachtige Rica hotel aan gelegen in het mooie havenstadje Sandjessoen. Als ik mijn bagage uit de koffers haal hoor ik iemand naar mij roepen vanaf de vijfde verdieping. Het is de Duitser uit Dresden die ik een paar dagen geleden heb ontmoet. Enthousiast komt hij naar beneden, handen schudden en hij draagt warempel een reistas mee naar binnen, ik zit namelijk ook op de vijfde verdieping. Wat een dag vandaag, een prachtige rit en leuke ontmoetingen, je reist zelden helemaal alleen.
Met een laatste foto van de ondergaande zon wordt deze prachtige dag afgesloten.
Morgen kan ik uitslapen, de kamer is tot 12 uur beschikbaar en ik heb maar een ritje van 100 km. De overnachting is dan in Bronnosyund. We blijven op de kustweg 17 rijden.
|
Grt
Grt
