03/06/2015
Na weer een zeer matig ontbijt(het is hier nog erger aan het worden dan in Frankrijk) starten we onder begeleiding van de nimmer aflatende zon aan onze eerste serieuze bergrit. We rijden heel de dag door de Abruzzo een prachtige streek die volgens mij nog niet door de toeristen ontdekt is.

Al snel zijn we aan de eerste druiven en prachtige zichten. Lang duurt de pret echter niet. Als we half weg in een beklimming zitten komen we aan een wegafsluiting. De weg is hier zwaar beschadigd en er is geen doorkomen aan. Niets te vinden van omleidingsborden ze verwachten waarschijnlijk geen toeristen hier. Het is nochtans een redelijke grote baan waar we op zitten. In de bergen even een omweg maken is niet zo simpel, maar Garmien zal dit probleem voor mij wel even oplossen. Dat ging deze keer niet door. Ze blijft halsstarrig zeggen dat ik deze weg moet volgen. Ik gooi er de route uit en geef opdracht om en nieuwe route te maken. Ook dit had geen succes. Er zit niets anders op dan de goeie ouwerwetse wegenkaart boven te halen. Ben ik even blij dat ik alle detailkaarten van Italië bij heb. Na wat zoeken vind ik een onooglijk klein prutsweggetje (verboden voor vrachtwagens, caravans en mobilhomes) waarlangs ik waarschijnlijk de wegversperring kan mijden. De omleiding kost ons anderhalf uur en een liter of twee zweet om de Tri over dit onooglijke weggetje met weer een slecht wegdek te leiden. Het is bijna niet te geloven maar als we terug op de route komen zijn we geen vijf meter voor de wegversperring (aan de goede kant natuurlijk uitgekomen) Af en toe heb je toch wel een beetje geluk nodig.

We zitten nu diep in de bergen en dan weet je dat je van alles tegen kunt komen. Maar wat ik nu weer nu plotseling mee maak heb ik nog niet aan de hand gehad. Plots komt er met een rotgang een schaap over de baan gevolgd door de hond van een schaapherder. Het schaap is afgedwaald van de kudde en de hond moet er voor zorgen dat zij terug bij de kudde komt. Volgens mij heeft die hond veel geleerd maar eerst naar links en rechts kijken voordat hij oversteekt was er niet bij. De Kees was weer blij met het abs systeem van de Tri.

Het volgende dat ik tegenkom is een kudde geiten. Ze zijn een stuk beter opgevoed dan de schapen van daarstraks, netjes gaan ze onder begeleiding van de geitenhoeder aan de kant. Om alle problemen te vermijden zijn er nog twee Heiligen op de foto vereeuwigd. De Heiligste natuurlijk op de voorgrond.

We rijden door geurende dennenbossen, langs kale bergtoppen en door prachtige ravijnen. Ik kan het allemaal wel vertellen maar de indrukken die ik hier op kan ik onmogelijk beschrijven. Zelfs de foto’s geven maar een beperkt beeld van deze prachtige streek. Ik zou zeggen pak je biezen en verken Italië, en zoek zeker niet de struikelt over de toeristen. Italië heeft veel meer te bieden dan dat.

Ondanks de omleiding zijn we om 16 uur in het hotel. We logeren op een hoogte van 1.500 m. Het slapen zal geen probleem worden want we zitten midden in de natuur. Kilometers van bewoond gebied. Eindelijk hoef ik eens niet naar eten te gaan zoeken. Het hotel heeft namelijk een restaurant. Vol goede moed ga ik rond half acht naar het restaurant het is nog gesloten, aan de receptie vraag ik wanneer het open gaat. Om zeven uur is krijg ik als antwoord. Maar het is half acht zeg ik en volgens mij is het nog gesloten. Ik word aangekeken als of ik om een kilo goud vraag in plaats van een bord dampende spaghetti. Ik hoor ze denken weer zo’n domme toerist. Mijnheer zegt ze, morgenochtend om zeven uur is er ontbijt. Ach zo zeg ik, en waar kan ik hier dan ergens gaan eten? In het centrum mijnheer. Nu heeft mijnheer net iets te veel gereisd om zich aan een receptie van gelijk welk hotel en in gelijk welke taal op deze manier zich te laten afschepen. Ik heb een godganse dag door de bergen aan het rijden geweest. In ben dan ook absoluut niet van plan om mijn motorkledij terug aan te trekken en in het pikke donker over en onverlichte baan te gaan rijden. Ik ga heel de discussie die er is geweest niet uit leggen.(die gene die mij een beetje kennen kunnen het zich ongeveer wel voorstellen) De foto zegt meer dan woorden.

Morgen een rit van 240 km naar Perugia de hoofdstad van Umbrië.